RunningRonald.nl

Al eerder heb ik een dubbele haasklus gedaan, 9 mei 2010 met een 5 en een 10KM in Oosterhout maar gisteren liep ik de 8 en 21KM in Amsterdam:

De aanloop naar deze 29KM ging eigenlijk niet echt lekker. Afgelopen vrijdag kwam ik met buikpijn thuis en heb toen van 18:00 tot 09:00 uur in mijn bed gelegen. De dag erna rustig aan gedaan en liet even mijn gevoel op zondag beslissen of ik wel of niet zo gaan. Toen ik om 06:30 (!) wakker werd om mij gereed te maken voor vertrek naar Amsterdam voelde ik mij wel redelijk goed dus spullen gepakt en op naar 020 waar ik Max zou ontmoeten om te hazen op de 8KM.

Die haasklus voor Max was nog een heel gepuzzel. Ze vroeg nl vooraf of ik in was voor iets geks. Mijn eerste gedachte was dat ze misschien wilde dat ik een maffe outfit zou lopen. Nu ben ik niet zo moeilijk dus zei gelijk ja.. maar nee, ze vroeg of ik een RWR wilde doen ofwel een Run Walk Run. Ze stuurde mij een schema waarin ze aangaf hoe lang ze wilde hardlopen en wandelen in blokjes van 2KM. Dat werd nog een aardige excelklus om uit te rekenen hoeveel meter je aflegt in een bepaald tempo gecombineerd met wandelen. Als gediplomeerd assistent trainer wilde ik natuurlijk wel netjes mijn huiswerk doen dus voor de racedag had Max mijn planning per mail ontvangen en ik mijn Garmin geprogrammeerd.

Eenmaal in Amsterdam haalde ik eerst het startnummer op voor Merit, mijn “21KM vriendinnetje” om daarna bij de Hardloopwinkel in het Olympisch Stadion binnen te stappen. Daar had Joan en de rest van het team een speciaal hoekje ingericht voor de twitteraars compleet met koffie, thee, water, sapjes, koekjes, fruit etc etc. Helemaal super geregeld. Daar ontmoette ik ook de Marathonlopers die zich gereedmaakten. Onder de lopers Hardlopendeboer John die met Christel zou gaan lopen, Roy, Barry, Onno, Martin, Ron en vele anderen zoals Ruben en Rene die voor een sub 3 zouden gaan. Speciale aandacht kreeg Ina die vandaag haar eerste marathon zou gaan lopen, dat blijft toch een heel bijzonder moment.

Toen de marathonlopers naar de startvakken waren gegaan liep ik met Nesrine (die ook de 8 zou gaan lopen) en Jan naar de uitgang van het OS om de lopers aan te moedigen. Mooi om te zien hoe zo’n hele grote groep lopers vertrekt voor 42,195KM. Lastig om lopers te herkennen tussen al die mensen maar mijn clubmaatje Marc had ik snel in gaten. 3:07 zou zijn eindtijd worden… wat een topper! Ook clubmaatje Henry, 3:27 op zijn 1e marathon! Respect. Daarna liep ik met Nesrine naar de plek waar ik Max zou ontmoeten. Niet echt gemakkelijk om elkaar te vinden tussen duizendende lopers maar met wat zwaai en telefoneerwerk hadden we elkaar toch redelijk snel gevonden. Met z’n drietjes in het startvak plaats genomen. Nesrine ging er gelijk van door (en zou uiteindelijk 11e dame in haar categorie worden, top! (33:24) Ze is weer helemaal terug.)

Max en ik probeerden gelijk het RWR in te zetten maar door alle lopers/drukte lukte dat niet en ze zei bij de eerste ‘walk’ gelijk door te willen lopen. Daarna probeerde ik het schema zo goed mogelijk vast te houden, nam Max tussen de andere lopers door en gaf haar door wanneer ze moest wandelen. Onze planning was op een tijd net onder de 44min uit te komen maar we waren in de eerste 2KM best veel tijd verloren doordat we niet het tempo konden halen. Ook in het laatste stuk waarbij de RWR stukjes 3min en 20sec waren konden we niet het gewenste tempo te pakken krijgen…misschien was dit niet het juiste moment om een RWR te doen. Het was te druk in Amsterdam en mogelijk zou een RWR bij een kleine wedstrijd beter gaan. Alternatief zou zijn geweest om toch op een bepaald contant tempo weg te gaan alhoewel dat in de drukte misschien ook niet zou lukken… hoe dan ook: ons ‘gekke’ RWR plannetje was dus, ondanks onze voorbereiding niet gelukt.

Max schrijft op haar blog: “ Dit liep ongelooflijk onregelmatig en eigenlijk heel onplezierig. Arme RR! Voor hem natuurlijk al helemaal niks op deze manier. ” Nou dat viel wel mee hoor Max, ik vond dit best leuk om te doen, weer een andere manier van hazen. Jammer dat we het tempo niet konden vasthouden maar ik heb echt wel genoten onderweg. De finish in het OS was ook erg leuk! Tijd 46:00, gemid tempo 5:48min/km.
Na de finish krijg ik Max jas aan om mijn warm te houden en liepen we terug naar de Hardloopwinkel waar we ons even konden opfrissen en bijkletsen met Nesrine. Ik bedankte Max en haar vriend voor de gezelligheid en de leuke loop (ja echt waar Max 🙂 en ging daarna met Nesrine op de hoek van de Amstelveense weg staan, 700 meter voor de finish in het OS. Het wachten was op snelle lopers: FrankRoadRunner, Ruben en Rene.
Inmiddels was Merit ook gearriveerd en kwam bij ons staan. Frank arriveerde, zoals verwacht zo rond de 2:50. Hij stopte even en liet ons zijn oorlogswonden zien.. of kwam dat bloed op zijn handen nou toch echt van die valpartij… wat een bikkel.. en dan gewoon 2:53 lopen in A’dam. Niet veel later kwam Ruben aangelopen, superfris!!! Man wat liep hij goed en zou 2:56 als eindtijd noteren. We blijven nog even wachten op Rene maar helaas.. Rene zou de 3 uur niet halen door problemen met zijn hamstrings, toch is 3:12 nog steeds een mooie tijd.
Daarna Nesrine gedag gezegd en met Merit ging ik naar de hardloopwinkel om ons daar om te kleden en nog even na te kletsen met de snelle marathonmannen zoals Ruben en Rene. Marcel van de Hardloopwinkel in Leiden stond ook in Amsterdam en via hem nog even op het laatste moment een thermoshirt geregeld. De kou op mijn buik zou niet echt lekker zijn met het lopen als ik alleen maar een shirtje aan zou hebben. Merit en ik stonden in het laatste (6e – roze) startvak maar probeer maar eens je startvak in te komen als er bijna 17.000 lopers klaar staan. Wij kwamen vanaf de andere kant naar de startvakken (lang verhaal en niet boeiend verder) en zagen al snel dat we niet meer bij het roze vak konden komen. We hebben dus ergens halverwege een hek opengetrokken en zo stonden we in het gele (4e) startvak… prima!
Om 13:30 komt langzaam de hele meute in beweging en om 13:44 ging we over de startstreep op de stadionweg. Dit zou een uitdaging worden. Merit loopt nu een klein jaar hard en liep 2 weken geleden haar 1e halve marathon voor een goed doel (Stop hersentumoren) in Boekarest. Vlak voor haar vertrek naar Roemenië had ik het met haar op twitter over de halve marathon van Amsterdam en ze besloot in een spontaan idee deze ook te gaan lopen.

In het startvak vroeg ik haar nog wat haar doel was, stiekem zaten we te rekenen naar een verbetering van haar tijd (2u16m – tempo: 6:24min/km) maar zou dat reëel zijn, zo kort na haar 1e HM? Ik stelde voor om op een tempo van 6:15 weg te gaan en te kijken hoelang we dat zouden volhouden. Merit stemde in. Ze ging veel te hard van start en ik moest haar regelmatig afremmen. “easy” en “beetje rustiger” heb ik talloze malen geroepen naar haar maar ze liep goed en gemakkelijk. Er zit meer in vandaag.. dat had ik wel in de gaten. Als goede haas nam ik haar spa flesje van haar over en pakte onderweg stukjes banaan en een bekertjes sportdrank voor haar. We liepen lekker samen door Amsterdam en Merit had nog genoeg lucht over om te kletsen en te genieten van de omgeving. Het 10KM punt kwamen we door in 1:01:05 waarmee we gelijk een nieuw PR voor haar op de 10KM neerzetten!

Merit, die op mijn aanraden ook een thermoshirt aan had gedaan was, net als ik, blij dat we die aanhadden. De mist en de wind maakten het erg koud, respect voor alle toeschouwers want het was niet echt een pretje zo langs de ‘koude’ kant. Op 15KM was haar spaflesje leeg en ik zei tegen Merit dat ze aan de rechterkant moest blijven lopen. Ik zou dan haar flesje vullen en gelijk een banaan meenemen. Bij de verversingpost kwam ik na 3 bekers erachter dat ik sportdrank stond te tanken… grrr.. fles leeg gooien, water erin, zelf nog twee bekers drinken en een banaan meenemen en in high speed iedereen voorbij op zoek naar Merit… De nachtmerrie van elke haas.. je konijntje kwijt zijn… ik had best veel tijd verloren bij de drankpost en hield goed in de gaten dat ik Merit niet voorbij liep want dan zou ik haar echt kwijt zijn… gelukkig zag ik haar even later keurig helemaal rechts lopen en sprintte naar haar toe. Op naar het Vondelpark!

De laatste kilometers werd Merit wat stiller maar ze liep nog steeds prima, zelfs de bruggen en een tunnel nam ze moeiteloos. In het Vondelpark (de laatste 3KM) vond ik het best pittig. De zware marathonwedstrijden en mijn onrustige maag maakte mijn benen zwaar. Uitstappen doet deze haas niet, zeker niet als het konijntje op een hele mooie tijd afgaat. Ik gaf Merit aan dat we nog 2KM moesten, dat we bijna het park uit waren en dat we daar, bij de rode boog we nog 1KM moesten lopen. Ze ging steeds sneller… ik nam haar mee tussen alle lopers door en ze ging in sneltreinvaart richting het OS. Ze had allang in de gaten dat haar tijd van Boekarest verpulverd zou worden vandaag. We liepen het stadion binnen en in deze magische ambiance kwamen we met de handen omhoog over de finish! Tijd: 2:09:17 – gemid tempo: 6:05 min/km ! – Dik 7 minuten van haar Boekarest tijd af! Wat een prestatie zo kort na haar 1e HM!

Super tevreden kon ze haar medaille omhangen en liepen we richting de uitgang van het OS. Erg druk en we koelden best snel af. Ik zag ergens een goud/zilveren heatsheet en hing die om Merit heen waarna we via de mensenmassa naar de hardloopwinkel terug konden. Lekker dichtbij en lekker warm binnen. Opfrissen lukte niet echt en ik had echt wel even behoefte aan een warme douche, echt warm had ik het niet. We bedankten het team van de Hardloopwinkel voor de super hartelijke ontvangst en gingen naar de sporthallen waar er gelukkig nog warm water was.

Het was een hele lange dag in Amsterdam maar ook een hele leuke! Twee mooie haasklusjes en ook twee mooie medailles. Het was weer een dagje voor in mijn hardloopdagboek… bij deze dus! Nu minimaal 1 week looprust voor mij… ik heb wel even genoeg gelopen de afgelopen 3 weken:)

>