RunningRonald.nl

De oplettende lezer zal zich afvragen: “Hee, waar is de post van de Leiden Marathon 2022″ – tja, dit jaar werd het niet de traditionale marathon in de sleutelstad. Ik wilde weer heel graag de 42,2KM in Leiden lopen maar mijn vorige marathon in Zaltbommel werd al gelopen met corona in mijn lijf. Een maand later was ik er redelijk van hersteld maar om nu gelijk weer ‘pushing it to the limits” te doen, leek mij niet wijs.

Ok Frank, soms luister ik echt wel naar je 🙂

Vriend, hardloopmaatje en oud-haas Frank Heijmink zei daags voor deze marathon: “doe nu eens een keer verstandig in je leven en loop de halve…    “Ok, Frank, je hebt gelijk” – Daarbij zou het op 15 mei ook lekker warm worden. Leuk voor het publiek langs de kant maar zeker niet fijn voor mij. Dus ja, verstandig heb ik de halve marathon in Leiden gelopen in een ontspannen 1:54:51, 5:30min/km zoals ik ‘m gepland had. De 42,2KM komt de volgende keer wel weer!

LM 2022 (HM) volbracht! Even op de foto met Ton Staalstra die ook de halve liep

Die volgende keer zou Zuid Limburg worden. Vrienden van ons in het pittoreske Belgische Opoeteren (u kent het vast wel), Ingrid en Paul, tipte ons over een bijzondere marathon in het zuiden des lands: de Limburg Wijnmarathon. Ik dacht gelijk aan de Landgoed Twente marathon (liep ik in 2018) waar ook bijzondere drankjes worden geserveerd tijdens de loop. Nu ben ik geen (echte) wijndrinker maar lopen door Zuid Limburg en dan ook nog een marathon die ik nog niet gelopen heb, dat trok mij wel aan.

Camper Liev als Marathon onderkomen

O ja.. het is ook nog een trail, 70% onverhard en 800 hoogtemeters… dat wordt dan mijn eerste trailmarathon.

We grepen gelijk de gelegenheid aan om Ingrid en Paul de dag voor de marathon te bezoeken. Met Camper Liev op pad, onze kleine man mee en ongeveer twee uur later reden wij Oepoeteren binnen. De camper naast het huis van Ingrid en Paul opgesteld waar wij ‘s avonds zouden gaan slapen.

‘s Ochtends om half 8 aan het ontbijt gegaan en daarna reed ik met Paul en Ingrid mee richting het kleine plaatje Wahlwiller, zeg maar tussen Gulpen en Vaals in. Merit en Levi vertrokken later die ochtend met onze camper richting Kerkrade om daar het Discovery Museum te bezoeken. Zo hadden zij ook een leuke dag als die RR weer eens aan het hollen was 🙂

Klaar voor (trail)actie, hier samen met Ingrid en Paul bij de finish

In het glooiende landschap, net achter het dorpje Walhwiller, echt tussen de wijnranken was de start van deze trail. Ik heb nog getwijfeld om trailschoenen aan te schaffen maar besloot toch maar op mijn oude ‘wegschoenen’ te gaan lopen… of dat nou zo wijs is.. maar hé, ik ben dan ook een trail-newbee.

De start van de Limburg Wijn Marathon 2022

Paul en Ingrid zwaaiden mij uit en de Wijnkoning van Zuid Limburg gaf het startsein… en daar gingen we, met zo’n man/vrouw of 50 op weg door de heuvels van Zuid Limburg. Ik voelde mij een beetje een vreemde eend in de bijt, ervaren trailtrunners met goede schoenen, lange kousen, rugzakken met waterreservoirs, eigen eten mee, sommige met loopstokken en regenjacks aan.. ik liep daar gewoon in mijn korte broek/korte mouwen, een paar gels en een ‘induwbaar’ bekertje in mijn “broekzijvakje” – Deze marathon is bekervrij, dus je moet wel je eigen drinkbeker bij je hebben. Op zich wel een heel mooi initiatief om zwerfafval tegen te gaan.

De eerste kilometer zit erop! Foto: Ingrid L.

De dag voor deze marathon had het flink geregeld dus hier en daar waren de paden aardig glad en was het voor mij oppassen met lopen. We liepen over zandpaden, gras, heel smalle bospaadjes maar ook over asfalt.. daar kon ik in ieder geval weer een beetje tempo pakken.

Dit soort paden hadden we veel onderweg

Bij de eerste post op zo’n 6KM stonden de vrijwilligers al klaar met rode en witte wijn uit de streek. Nou, heel aardig maar laat ik nu maar geen wijn nemen. Water en sportdrank was er genoeg, net als fruit, koeken, pinda’s en jammie, winegums.. of moet ik nu zeggen wijngums 🙂 – De voorspelde regen bleef uit, en ik was blij dat ik toch mijn korte mouwen shirt aan had gedaan. De klimmetjes waren soms best pittig maar als je omhoog gaat moet je ergens ook weer omlaag. Het lopen hier is zeker wennen voor deze polder-loper maar het is een lekkere training zullen we dan maar zeggen.

Blieft u een glaasje wijn van eigen bodem?

Na 12KM was er weer een uitgebreide verzorgingspost, ook hier weer veel wijn maar ook genoeg andere drank en marathonvoer. Ondertussen speelde een Duitse artiest iets schlagerachtig op zijn keyboard, geen idee waar het over ging maar het was wel feestelijk daar in de schuur.

Soms zijn trailschoenen echt beter, zoals hier in de blubber. Foto: Ludo Grafica

Ook nu weer smalle bospaadjes met hoge begroeiing, nu snapte ik die lange kousen terwijl ik de brandnetels probeerde te ontwijken. Ik werd ingehaald door een dame ook met de naam Ingrid op haar startnummer. Ze zag mij glibberen door het bos en zei: “Oh.. geen profiel!” Ik besloot haar maar even voor te laten gaan, net als een paar andere trailrunners achter mij.

Gelukkig was ook nog een flink stuk verhard 🙂

Een paar kilometer verder haakte ik weer bij Ingrid aan een maakte een praatje met haar. “Ik ken jou wel Ronald, jij bent toch ook bevriend met Paola?” Ingrid, een sterke hardloopster uit Hulst, Zeeland, inmiddels bezig met haar 75e marathon/ultrarun – ooit waren we snel maar nu doen we het beiden rustig aan.

Selfie while running 🙂 Foto: Ingrid IJ.

Toch liep Ingrid op de 3e plek bij de dames en ze zou uiteindelijk ook als 3e dame finishen. Een klein (hardloop)wereldje, zo bleek wel weer vandaag. Niet alleen met Ingrid maar ook verderop sprak ik een hardloper uit Purmerend. Purmerend? Ken jij dan toevallig een andere RR, Ruben Rent? Jazeker, zei de loper, hij woont vlak bij mij.

Glooiende stukken! Voor mij loopt Ingrid uit Hulst

Langzaam viel het lopersgilde uit elkaar en werden de afstanden tussen de lopers groter. Zelf liep ik ook hele stukken alleen. Bij de kruispunten stonden vrijwilligers je de juiste kant op te wijzen maar vooral op de bospaden moest je zelf goed op de bordjes letten. Dat ging prima tot dat ik later, op een verhard stuk, een groepje lopers inhaalde. Ik liep ‘downhill’ met een flinke vaart tot ik “Heeeeee stop!” achter mij hoorde. Ik had finaal een bordje gemist om ergens rechtsaf een zandpad op te gaan. Ik keerde om en liep op de waarschuwer af. “Je bent de held van de dag” zei ik tegen hem.. hoe lang, lees: hoe ver zou ik anders doorgelopen hebben..

Tussen de wijnranken door!

Op zo’n 31KM liep ik weer letterlijk tussen de wijnranken en vroeg aan een vrijwilliger waar de volgende post was, nou hier en hij wees op een schuur. Héé, die Duitse schlagerman ken ik! Of het is een kloon van de 12KM post of ik ben weer terug op hetzelfde punt in het dorpje Eyserheide 🙂 Weer even kort gestopt om goed te drinken en wat winegums in mijn zak te stoppen.

Gezellige tussenstop op 12 en 31KM

Opnieuw via het glooiende landschap liepen we terug richting Wahlwiller. Nog even een korte stop bij de laatste post op zo’n 37KM. De man bij de post zei: “je bent er bijna maar het gaat nu wel in vlas plat omhoog voor z’n 2KM”.. oefff, dat voelde ik wel in mijn benen. Hardlopen ging hier niet echt meer en na die 2KM omlaag was ook niet echt fijn meer voor mijn knieën en bovenbenen maar de verte hoorde ik al de speakers van de finish.. ik ben er bijna!

Vals plat en stijl naar beneden, ook dat hadden we vandaag. Foto: Ludo Grafica

Ik stuurt Merit en Ingrid een berichtje dat ik bijna binnen was. Geen idee of Merit en Levi al klaar waren bij het museum. Ingrid stuurde een berichtje terug dat ze op mij zouden wachten bij de finish. Nog een stukje te gaan en plots hoor ik Ingrid roepen, ze staat boven aan een heuveltje bij de finish.. oh.. dus ik moet hier ook omhoog.. maar dat wil ik niet meer!

Ik wil niet meer klimmen! – Finish op 500 meter

Nou ja, toch nog maar even aanzetten en zo kwam ik, in mijn eerste trailmarathon op 4:46:18 uur over de finish, als 22e man, terwijl Paul het moment vastlegt op foto. De beloning was een mooie medaille in de vorm van een wijnstopper, hoe origineel! Een mooie maar pittige marathon. Goed georganiseerd met vriendelijke vrijwilligers! Een aanrader als je eens een keer van die harde ondergrond af wil. Marathon nr. 61 is een feit!

Binnengehaald door de Wijnkonining! Foto: Paul

Na even opgefrist en omgekleed te zijn liep ik met Ingrid en Paul weer richting het dorpje. Mijn lief en ons kleine man waren inmiddels vertrokken vanuit Kerkrade en zouden nu bijna wel bij Wahlwiller zijn. Ik zou op de camper wachten bij de bushalte van het dorp. Ik nam afscheid van de Oepoeteraars en bedankte ze nogmaals voor de gastvrijheid. Toen ik bij de bushalte aankwam zag ik camper Liev al aankomen: wat een timing!

Wat een originele beloning!

Dag Zuid Limburg! Tot de volgende marathon in deze mooie omgeving!