Berenloop Terschelling 2022

Al eerder liep ik met goede vriendin Anneke een marathon. In 2016 hebben we samen de Eindhoven marathon gelopen waar Anneke heel knap onder de 4:00 uur liep, en dat allemaal door met sportrusten te trainen. Elk jaar gaat Anneke, samen met haar moeder Gre en zus Mira naar Terschelling. De afgelopen jaren liep Anneke daar de halve marathon maar ze wilde nu wel weer eens voor de volle 42KM gaan en vroeg mij, begin van het jaar of ik met haar mee wilde lopen.

Eindhoven 2016 in de herhaling

Nu moet je weten dat tijdens de Berenloop, het eerste weekend van november, heel Terschelling volloopt met hardlopers en fans. Als je niet je hotelkamer of appartement een jaar van tevoren hebt gereserveerd is er eigenlijk geen plek meer op het eiland te vinden…dus ook niet meer voor mij, laat staat voor mij, Merit en Levi. Even had ik nog gekeken of we met de camper naar het eiland konden. Afgezien van de hoge kosten voor de overtocht (bijna 300 euro) was er nog maar één camping open op het hele eiland in dat eerste weekend van november, en dan zouden we ook nog helemaal aan de andere kant van het eiland staat (Oostereind) terwijl de start/finish in West-Terschelling is, 13km verderop. Mijn laatste poging, een camperplek in Harlingen ging ook niet meer lukken…

Homestay B&B in Harlingen

“Nee, sorry Anneke, het gaat mij niet lukken om naar Terschelling te komen maar ik zal zeker aan je denken en je vooraf nog even succes wensen”… daar moest Anneke het een soort van mee doen… of toch niet?

Zodra de inschrijving voor de Berenloop was geopend, op 6 mei, had ik mij al gelijk ingeschreven. Dan maar gewoon op de dag zelf heen en weer en Anneke verrassen, ik had er zin in! Met Gre ga ik elke zondagochtend even zwemmen in de Zegerplas in Alphen en daar vertelde ik haar over mijn geheime haasplannen voor haar jongste dochter. Gre vond het heel leuk en zou het uiteraard niet aan Anneke of haar familie vertellen.

Harlingen, the night before

Eind september, beetje laat, ging ik de overtocht boeken maar oeps… alle boten naar Terschelling op 6 november zaten al vol… alleen de eerste boot om 07:55 uur had nog een paar plekjes. Snel geboekt! maar ja.. om om 07:30 uur in Terschelling te zijn moet ik om 06:00 uur van huis vertrekken en dan niets tegen hebben…. Tegen beter weten in ging op op de diverse hotels- en B&B sites zoeken naar een slaapplek. Ik had al bijna de hoop opgegeven tot ik plotseling een éépersoonskamer tegenkwam bij Homestay op de Bildtstraat. Hartje oud Harlingen, op 5 minuten wandelen naar de boot. Nu kon ik toch nog een beetje uitslapen voor mijn haasklus. Toen ik later aan Gre vertelde dat ik de eerste boot had geboekt zei ze: “oeps.. de familie en schoonfamilie van Anneke, zeg maar haar fanclub, zitten ook op de eerste boot… ” – Dat wordt dus nog even spannend om de verrassing te bewaren tot op het eiland!

Incognito in de haventerminal

Zaterdagmiddag 5 november reisde ik af naar Harlingen. De vriendelijke gastvrouw Gerda liet de kamer aan mij zien. Het is een omgebouwd woonhuis met 3 kamers en een kleine gemeenschappelijke keuken met gratis thee en koffie. Alles knus, schoon en mooi. De kamer was voorzien van een lekker bed en mooie badkamer en voor 10 euro kon ik een ontbijt bestellen. Top! Al eerder, vlak voor mijn beresnelle Berenloop 2009, had ik Harlingen gegeten en wilde nu bij dezelfde Italiaan gaan eten (Oase) maar vooraf even met Gre zitten app’en of de familie van Anneke, die ook in Harlingen overnachtten, bij Oase gingen eten…  Alles bij Oase was al gereserveerd dus liep ik naar Restaurant Roma, daar waren nog wel wat plekjes: “Goedenavond meneer, plekje voor twee?” vroeg de vriendelijke serveerster terwijl zij achter mij keek waar mijn tafelparter was.. “Nee, plekje voor één en doe maar een penne al pollo”… ze keek mij een beetje verbaasd aan. Blijkbaar komt het niet zo veel voor dat iemand alleen eet in een restaurant 🙂 maar ik heb er heerlijk gegeten, terwijl ik met één oog de voordeur in de gaten hield – want als Erwin (Anneke’s man) binnen zou komen, kan ik achter de menukaart wegduiken.

Na het eten even een wandeling gemaakt door Harlingen en daar kreeg ik al een ‘voorbode’ voor het weer van morgen. Harde wind en regen.. die regen zou morgen alleen nog maar harder gaan worden…Nu maar snel naar bed en de wekker op 06:30 uur gezet.

Zondag 6 november 2022: raceday! Fris uit bed, onder de douche en naar de het keukentje. Daar stond al een ontbijtmandje klaar met broodjes, crackers, beschuit en Fries suikerbrood. Lekker! In de koelkast verse sinaasappelsap, diverse soorten beleg, een eitje en yoghurt met cruesli. Een top ontbijt voor de marathonloper! Thx Gerda! Tas ingepakt en richting de boot gewandeld. Ik liep de terminal in, diep in mijn jas gedoken, pet en leesbril op. Ik moest immers incognito blijven voor de familie van Anneke maar ook voor Bjorn Paree, sportfotograaf die ook op de boot was. Als hij mij zou zien zou hij zeker mij enthousiast begroeten. Altijd leuk, maar nu even niet wenselijk 🙂

Goed kijken of ik niet gezien wordt..

Op de snelboot zocht ik een plekje in een hoekje op het benedendek uit. Ik gokte erop dat Anneke’s en Erwin zoon Fedde boven zou willen zitten. Naast mij kwam een echtpaar uit Rotterdam zitten waarvan de man de halve ging lopen. Ik vertelde hen over mijn geheime haasklus toen ik plotseling Erwin voorbij zag open… snel, pet weer op en de Rotterdamse dame draaide zich een beetje voor mij. Haha, dit gaat goed komen! Ik liet Anneke’s familie als eerste van boord gaan en ik liep er vlak achteraan. Van Gre had ik al gehoord dat Anneke haar familie zou opwachten in de haven. Ik wachtte even tot Anneke klaar was met iedereen te begroeten waarna ik riep: “Heeft er nog iemand een haas nodig?? Heeft er nog iemand een haas nodig?” Anneke keek mijn richting op en toen ik mijn pet afdeed herkende ze mij. Heeee!!!

Verrassingshaas actie geslaagd!

Haar reactie was geweldig! “Alleen je moeder wist het Anneke!” Anneke’s familie was al net zo verbaasd als zij zelf. Ik zeg: geheime haasverrassing geslaagd!! Man.. dit is al een verhaal op zich.. nu moet de marathon nog beginnen! Nou ok, nu dan het verslag van onze gezamenlijke marathon!

Anneke vertelde dat ze zich wel een beetje zorgen maakte over het weer en dan met name in het stuk tussen 15 en 25 km waarbij het lastig is voor haar man om mee te fietsen. Op dat stuk zou ze eigenlijk wel wat hulp kunnen gebruiken, of nog liever iemand die met haar mee zou lopen. Ze vertelde dat ze stilletjes hoopte dat ik op Terschelling zou zijn, het zou haar in ieder geval meer rust en zelfvertrouwen geven. Nou, dat is gelukt dan!

Drankjes die straks de haas mag aangeven 🙂

Nog even Anneke’s eigen flesjes in de kratten gezet en om 11:30 uur vertrokken we uit het hotel waar Anneke verbleef. Haar moeder zou de halve gaan lopen om 13:30 uur en de rest zou, in regenkleding, als fanclub met ons meefietsen (waar het kon) en ons langs de kant aan moedigen. In het startvak nog een paar bekenden gezien zoals de supersnelle Jacolien en de altijd gezellige Tamara. Vriend en oud-haas Frank zag ik helaas niet, hij bleek op het laatste moment zich vooraan in het startvak gewurmd te hebben. Vlak voor de start nog even een moment van stilte (één van de slachtoffers van het snelboot/watertaxi ongeluk was die ochtend aangespoeld op het start van Terschelling) – de volledige stilte was erg indrukwekkend.

Ready for action!

Daarna, applaus en de grote scheepshoorn! Daar gingen we, samen op pad. Nu was het nog droog maar dat het ging regenen, dat wisten we zeker! Anneke loopt op hartslag, het tempo van 5:40 – 5:30 ligt prima in de gewenste zone dus daar gingen dus voor. We liepen lekker, bijna elke ronde ging in 5:33 – regelmatig checkte ik met Anneke of de hartslag goed was en ik gaf haar de tempo’s door. Als dit zo doorgaat komen we prima onder de 4 uur uit.

De eerste kilometer zit erop – Foto: Erwin

Over de hoofdweg van Terschelling lopen we door de diverse kleine dorpen: Hee, Midsland, Formerum, Lies, Hoorn en Oostereind. Hier maakt Bjorn veel mooie foto’s waaronder deze.

Inmiddels is het begonnen met regenen. De wind staat schuin in de rug dus we hebben nog niet heel veel last van het weer. Eigenlijk heb ik het best warm met mijn thermoshirt met lange mouwen en mijn hardloopshirt daarover aan, maar ik weet dat dat straks wel anders wordt. Op z’n 13KM vraag ik aan Erwin of hij even bij Anneke blijft fietsen, dan zoek ik ff een boom op, tja, dat krijg je met die oude (plas)hazen 🙂

Fris op 10KM – Foto: Bjorn Parée

Zo.. klaar, snel even versnellen en dan weer naast Anneke lopen. We komen nu op het 16KM punt: dit is het einde van het fietspad op Terschelling in westelijke richting. Hier loop je langs de vogelbroedplekken weer terug naar het oosten van het eiland. Inmiddels was de lichte regen veranderd in slagregen en hier, net even na het 18KM punt hadden we de wind VOL tegen. Windkracht 6 met stoten naar 8. Ik zei tegen Anneke dat ze achter mij moest gaan lopen zodat ik de wind voor haar kon op vangen. Haar gele petje had ze inmiddels al afgedaan, regelmatig waaide hij bijna af. Ik zette juist mijn pet steviger vast om de harde regen uit mijn ogen te houden.

Door Midsland – Foto: Hans Spieker

Het parcours van de marathon ging verder richting het midden van het eiland, door het Hoornsebos. Hier hoopte ik een beetje op beschutting van de bomen maar behalve regenwater kregen we ook nog extra water mee van het bladerdak. Op 25KM maakte ik weer een korte stop, al dat water werkte aanstekelijk. Daarna weer in de versnelling om weer naast Anneke te gaan lopen. Tot nu toe hadden we rondentijden tussen de 5:35 en 5:30 maar na 27KM zakte dat een beetje in. Anneke zei dat haar benen erg stijf aanvoelden, mogelijk toch last van de kou op haar benen?

High fives in Formerum – Foto: Erwin

“Bij de drankpost van 30KM even wandelen” zei ze. Goed idee, ik wilde ook wel heel even wandelen. Hier, op de Molenweg in Formerum stond ook Anneke’s familie weer ons aan te moedigen. Even wat high fives en hier sprak Anneke de inmiddels legendarische woorden van deze marathon: “We gaan ervoor, natter dan dit kunnen we toch niet worden!” en ze zette weer aan. Ik moest een vliegende start maken om haar weer bij te houden, getuige de foto hieronder.

Vol gas achter Anneke aan! – Foto: Erwin

Nog even en dan komen we aan in Midsland aan Zee, daar gaan we het strand op! “Korte stappen omhoog Anneke”. Snel maakte ik, zo goed en zo kwaad als het kon, nog deze foto’s met mijn inmiddels drijfnatte iPhone. Nu bikkelen van 33KM naar 36KM.

Dat duivelse stuk strand!

Het tempo viel terug naar 6:00 – 6:30, niet zo gek: mul zand en nog erger, weer die harde slagregen. Op het strand zat Bjorn, inmiddels ook al drijfnat, weer actiefoto’s te schieten. Onderstaande foto geeft het bikkelen tegen de elementen goed weer. Mijn pet had ik iets gedraaid om de regen uit mijn linkeroog te houden, dat inmiddels al irriterend begon aan te voelen van al het regenwater. Erwin kwam nog even naast ons lopen maar veel gesproken woord kwam er niet meer uit ons. Hier moest ik Anneke echt meetrekken over het strand terwijl ik het zelf ook best zwaar had.

De foto die alles zegt! – Met dank aan Bjorn Parée

In mijn beleving duurde het stuk over het strand een eeuwigheid… maar eindelijk, daar was de strandopgang. Anneke bleef maar doorgaan met hardlopen en ik zei dat ze hier even omhoog moest wandelen. Straks heb je je energie nog hard nodig. Op naar West! Door het Donkere bos, over de Longway naar het einde van de marathon. Hier heel veel water op het bospad, Anneke probeerde nog alle plassen te ontwijken. Ik liep naast haar om nog een soort van beschutting aan haar te bieden, als ik daarmee zelf door het water moest lopen maakte mij niet zo veel meer uit, van mijn natte voeten had ik geen last.

Foto’s van de laatste 8 KM hebben we niet.. daarom nog maar even deze in Formerum – Foto: Erwin

We hoorden veel sirenes dichterbij komen, vreemd want hier was alleen een bospad, zouden ze dan over het parcours rijden? .. en ja, een politieauto met heel veel lichten ging met een noodvaart over het parcours met een ambulance er direct achteraan. Best schrikken dit, niet alleen hoopten we dat iedereen de hulpdiensten zagen aankomen, ook hoopten we dat de patiënt in de ambu het zou redden. Voor zover ik later heb begrepen was het een reanimatie met succes.

In deze laatste kilometers van de marathon haalden we ook veel halve marathonlopers in. Niet dat wij nu nog heel hard liepen maar elke keer als we toch weer een loper inhaalden gaf dat ons weer een klein beetje een boost. Opeens roept Anneke: “Héé, daar loopt mijn moeder, ik herken haar loopstijl” en ja, nu zag ik het ook. Even een kleine versnelling richting Gre. “Heeee Mam!!!”  Leuk om Anneke en Gre even samen te zien lopen, een mooie opkikker voor beiden om zo nog even de laatste 3KM vol te maken.

Inmiddels lopen we West binnen maar nu moeten we rechts af de Longway af en door een saai stuk van het dorp richting de finish. De mooie finish van de Berenloop is niet meer… over de rode loper door de Torenstraat richting de vuurtoren de Brandaris, dat mag niet meer omdat er teveel mensen mee doen met deze loop. We lopen nu in tegengestelde richting naar de vuurtoren. Nog 500 meter! Langs de kant zien we Erwin en Fedde ons toejuichen! We made it! Meer dan tevreden, en zeiknat, gaan we de finish over!

We made it!! Berenloop 2022 finish!

4:05:58 op mijn Garmin, mooie tijd gezien deze zware omstandigheden! We krijgen een poncho aangereikt die altijd onmogelijk zijn om aan te trekken en daarna nog even snel een finishfoto! Anneke en ik lopen richting de drankpost om warme bouillon te drinken. Dit is altijd zoooo lekker na een marathon. Anneke loopt al richting het hotel en ik ga nog even mijn 25e Berenloop editie shirt ophalen maar huh? alle shirts zijn al op. Hoe kan dat nou?.. “u krijgt ‘m thuisgestuurd meneer.” Ok, deze meneer wacht rustig af.

Na een warme douche en een kop soep met brood was ik weer klaar voor de terugweg. Anneke had iets meer moeite om weer op temperatuur te komen maar vlak voordat ik richting de boot van half 7 vertrok zag/sprak ik haar nog even. Ik nam afscheid van deze marathon-kanjer en haar familie. Mijn 62e marathon was een zeer geslaagde verrassings-haas-marathon.

ps: Anneke’s reactie in de haven staat op film 🙂 zie onderaan dit bericht.

>