RunningRonald.nl

Mieke (@MiekeLanting) heb ik zo’n anderhalf jaar geleden leren kennen via twitter. Een leuke en gezellige hardloopster uit Hoogeveen. Bij onze ontmoeting tijdens de trainingsloop over het parcours van de Zuiderzeemarathon vroeg Mieke of ik haar wilde hazen op een halve marathon. “Ja, leuk!! Zoek maar een mooie uit” zei ik tegen haar maar een paar weken later vroeg ze mij voorzichtig of ik haar wilde hazen op haar eerste marathon.

Een gewaagd plan! En ook toen zei ik “zoek maar een mooie uit, bij voorkeur een marathon die ik nog niet gelopen heb” en Mieke kwam met de Den Haag Strand Marathon op de proppen, ook wel de Zwarte Marathon genoemd omdat je via het ‘zwarte pad’ in Scheveningen richting het parcours op het strand gaat. Ik dacht eerst dat Mieke de strandmarathon van Scheveningen naar Zandvoort bedoelde maar dit was een andere, redelijk nieuwe marathon, georganiseerde door The Hague Road Runners (HRR). De start vlakbij het clubhuis van HRR (bij Duindigt Wassenaar) richting de Pier van Scheveningen en dan over het strand naar Noordwijk en weer terug. Goed voor 34KM strand. En je loopt ook nog voor een goed doel!

De opbrengst van de marathon is met name voor het huis De Schakel nabij Loosduinen in ‘s-Gravenhage, waar al langer dan 30 jaar innige banden mee zijn, onderdeel van de stichting Steinmetz De Compaan. De Schakel is een woonhuiscentrum, waar kinderen met een lichamelijke of meervoudige beperking in de leeftijd van 6 tot 20 jaar kunnen wonen in een omgeving waarin zoveel mogelijk de huiselijkheid centraal staat zonder afbreuk te doen aan de medische verzorging die deze kinderen hard nodig hebben. De Schakel is één van dergelijke huizen van Steinmetz. De opbrengst gaat dan met name naar het organiseren van uitjes en andere extra activiteiten die het leven van deze kinderen aangenamer maken.

De dag voor de marathon ging ik in Scheveningen kijken hoe het strand erbij lag. De afgelopen dagen had het veel geregend maar vooral heel veel gewaaid. Ook zaterdag was het heftig op het strand, getuige het onderstaande filmpje:

Nadat ik van het strand weer terug naar mijn auto was gewaaid reed ik richting het Van der Valk hotel in Wassenaar waar Mieke met haar man Jeff zouden overnachten. Mieke had zelfs haar eigen masseur meegenomen, hoe luxe is dat? Voor een goede voorbereiding gingen we aan de pasta, nou ja, de hardlopers dan, inclusief André Sietsma, ultraloper uit Hoogezand die door Mieke was getipt over deze marathon. Nu is van der Valk duidelijk niet ingesteld op hardlopers want wat speciale wensen over de pasta voor Mieke waren zeer lastig. Ik vond dat Mieke nog wel een glas cola en lekkere boterhamen met honing na het diner op haar kamer kon gebruiken… lang leve de roomservice 🙂

Zondag: raceday: om 09:15 liep ik het mooie clubgebouw van de HRR binnen. Mieke en haar gevolg waren er al inclusief haar trainer Ben. Leuk dat hij helemaal uit Hoogeveen was gekomen om te kijken hoe zijn pupil haar eerste marathon zou lopen. Verder bekende gezichten in de kantine waaronder AAV’36 maatje Kees aka @redsoxrunner en Andy Roodenburg, die de marathon uiteindelijk zou winnen. Ook Mr. Zwolse Marathon, Han van den Berg was er ook. Leuk om even bij te kletsen. Ik deed de drankgordel van Mieke om, even nog een laatste check of alles wat ze meewilde nemen in en om haar gordel zat en op naar de start. Mieke kwam ontspannen over… was ze nou echt zo koel of leek dat nu maar zo…

HRR ligt vlak bij renbaan Duindigt en via een bruggetje gingen we de Landscheidingsweg over naar TNO aan de Oude Waalsdorperweg. Hier is de start van de marathon. Heel ontspannen, zeg maar gewoon door elkaar, stonden zo’n 40 deelnemers aan de hele of estafette (2 x halve) marathon aan de start. Nog een laatste succeswens aan Mieke aan daar gingen we. Op naar Scheveningen. André besloot om lekker met ons mee te lopen en al snel sloten zich 5 mannen zich aan bij ons groepje. De eerste 4 kilometer gingen lekker, over de fiets- en wandelpaden richting het Zwarte Pad waar we links afgingen richting de pier. Op elke kruising stond een vrijwilliger de weg te wijzen, verdwalen was er niet bij!

Op de pier herkenbare dingen voor Mieke zoals de vistent waar we kibbelingen hadden gegeten na onze gezamenlijke parcoursverkenning in november. Na 4KM was het tijd voor het echte werk, 34KM strand. Op naar Noordwijk! Ik werd voor vertrek al gebeld door JVC collega Sandra die in Katwijk woont, ze vertelde dat het strand goed te lopen was en het zand hard. De condities waren inderdaad ideaal. Minder wind, ongeveer kracht 5, grotendeels uit het westen, soms noordwesten, dus vanaf de zij of schuin voor. Mieke liep makkelijk haar gewenste tempo van 6:20 – 6:23 min/km…. voorzichtig rekenden we naar een eindtijd van 4:30 uur.
Onderweg werden we aangemoedigd door andere hardlopers, waaronder Richard van der Klis, dagjesmensen en JVC collega’s: Elly op het 11KM punt en Sandra op 17KM bij Katwijk. Ik had Mieke al gewaarschuwd dat we bij Katwijk even een strand afgingen en over de afwatering moesten… zeg maar de ‘uitlaatklep van de Rijn naar de zee’. Ik pakte van de man van Sandra een flesje sportdrank aan en we gingen verder richting Noordwijk. Mieke kreeg het al wat zwaarder, dat wil zeggen, haar knie deed behoorlijk pijn en de twee pillen die ze aan het begin van de marathon had genomen begonnen uit te werken. Op haar verzoek belde ik Jeff of hij bij het keerpunt nog twee ibuprofen wilde klaarhouden.

Mieke telde de kilometers van naar 21KM maar ze zag nog geen vrijwilligerspost. Ik zei dat ze nog even moest volhouden tot iets meer dan 22KM, bij de vuurtoren van Noordwijk kon ze even bijkomen. We zouden even stoppen voor wat te drinken en eten bij de post en natuurlijk de pillen… maar oepsss.. geen pillen! Ben was ons tegemoet gelopen met de pillen maar we hadden elkaar blijkbaar gemist. Meer tijd was er niet, we moesten terug. We zouden Ben misschien nog wel tegenkomen onderweg… maar helaas.. op het 25KM punt nog steeds geen Ben. Tijd voor een noodplan. Al hazend belde ik met Sandra, of ze misschien wat pillen kon regelen. Nu woont Sandra een stuk van het strand af maar snel regelde ze paracetamol bij haar schoonzus die aan de boulevard woont en op 27KM kon Mieke haar pillen innemen… maar de marathon moest eigenlijk nog beginnen…

Elke marathonloper weet dat het pas op 30KM zwaar wordt… en zo ook bij Mieke. Tot 32KM liepen we nog op een eindtijd van 4:30 uur maar zij vertelde daar dat ze het zwaar had en of we het tempo iets rustiger konden doen. Het strand werd ook pittiger. De rugwind waar we opgehoopt hadden bleef zijwind en het zand werd muller, het strand korter en we zochten regelmatig naar het hardste zand. Af en toe stopte Mieke even om “moed te verzamelen” zoals ze zelf zei. Ik pepte haar op en daar gingen we weer. André en ik konden niet voorkomen dat we een keer natte voeten haalde bij de kustlijn en Mieke kreeg zelfs een behoorlijke golf over haar onderbenen. Ze had niet meer de energie om opzij te springen maar gilde het uit van het koude water: “heerlijk, wat een verfrissing!” Mieke had het zwaar… heel zwaar.. maar de gedachte dat we op het 38KM punt het strand zouden verlaten pepte haar op…

Bij het punt waar we de duinen in mochten stond weer een auto van de organisatie, hier kon ik nog even een paar happen banaan nemen en nog een flesje water meenemen. Mijn blik viel op een fles rode drank in de auto en vroeg wat dat was.. Rode Wodka… nee, doe maar even niet hihi.. de verzorgingsposten waren trouwens prima verzorgd, ben de tel kwijt geraakt maar er waren er zo’n 7 tot 8 stuks onderweg.
Mieke was inmiddels begonnen aan haar klim de duinen op. Het lukte haar bijna niet meer om die trap op te komen en ik hielp haar omhoog. “Nog even volhouden kanjer, straks mag je naar beneden lopen en je laten gaan”. Bovenaan de trappen nam ze nog een ampul met een soort van cafeïne drank en daar ging ze, in sneltreinvaart naar beneden.. ze begon bij haar afdaling zelfs hele rare/aparte dingen tegen mij te zeggen.. soort van marathon-delirium? Nee, kan/mag helaas niet vertellen wat ze zei 🙂

De duinen van Meijendel uit, langs de opvallende watertoren en op naar de laatste 3KM. Trainer Ben was ons tegemoet gelopen en liep het laatste stukje mee. Ik zei tegen haar: “Je gaat het gewoon doen Mieke, je gaat je eerste marathon finishen en wat voor één! Dit vergeet je nooit meer!” Mieke leefde helemaal op, nog even het bruggetje over van de Landscheidingsweg want de finish was bij het clubhuis. Mieke’s complete fanclub stond klaar bij de ingang van de HRR en ik pakte haar hand en samen gingen we over de finish, gevolgd door André en Ben! Haar eindtijd: 4:43:19 Een prima tijd voor je 1e marathon en dan ook nog voor 85% over het strand!
Mieke stond, na de felicitaties, een beetje beduusd om haar heen te kijken, het drong nog niet echt door dat ze echt een marathon heeft uitgelopen! We namen haar mee naar binnen en werden door de organisatie voorzien van erwtensoep, pannenkoeken met stroop en ook nog een stuk vlaai… het kon niet op daar in Den Haag… en als klap op op vuurpijl: Van de 4 ingeschreven dames was Mieke de snelste!! 1e dame op de marathon.. wat een debuut… (we zeggen niet dat twee dames zich op het laatste moment hadden afgemeld)
Mieke mocht haar 1e prijs en de sinds deze editie ingevoerde wisselbeker in ontvangst nemen. Later zei ze tegen mij: “Hoe moet ik dat nou doen met die wisselbeker, in de zomer kan ik de marathon hier niet lopen en om nu 2,5 uur te rijden om te beker terug te brengen… ik laat ‘m wel hier achter” … dat vond ik wel een beetje sneu voor haar, zo’n mooie beker moet je eigenlijk wel thuis hebben staan. Terwijl Mieke al druk bezig was de beker terug te geven aan de organisatie liep ik op haar af: “Met Pasen zit ik met mijn gezin weer in Drenthe dus dan gaan we gewoon weer lekker lopen en neem ik de beker voor je mee terug en zal ‘m dan op zondag 8 juli 2012 weer terugbrengen tijdens de 4e editie van deze bijzondere marathon!

Lieve Mieke, ik vond het geweldig om je te mogen hazen op je eerste marathon! Je hebt het onwijs goed gedaan en nu je hebt laten zien dat je een strandmarathon kunt uitlopen is niets meer te gek voor je! Op naar de volgende marathon met een dik PR, zeker weten! Je bent een kanjer!

Data: 42,87KM (iets meer gelopen?), 4:43:19 uur, 6:37min/km, 9,1km/u, 140bpm
Alle foto’s vind je in mijn Flickr-Album

>