RunningRonald.nl

De Leiden marathon, ik heb er duidelijk wat mee: op 13 juni 2004 liep ik daar mijn allereerste hardloopwedstrijd, 10KM in 49:02 en daarna heb ik geen enkele keer Leiden gemist. In Leiden ben ik geboren.. nou ja, in het ziekenhuis, ik heb er 22 jaar gewerkt en Leiden Marathon is gewoon altijd gezellig. In 2009 liep ik met Claudia de hele marathon en voor de rest waren het allemaal halve marathons met nog steeds mijn PR op die afstand, die ik in 2011 liep (1:22:55). Dit jaar zou dus een jubileum worden: mijn 10e keer achter elkaar in Leiden en wat is het mooier om die te vieren door opnieuw de hele marathon te lopen.

Niet meer 2 x hetzelfde rondje door Leiden, Zoeterwoude Dorp en Voorschoten maar 42,2KM langs heel veel bekende plekken. Mijn trainingsgebied. Sterker nog, 200 meter langs mijn ouderlijk huis in Hazerswoude vlakbij de Koudekerkse brug. Het parcours van de nieuwe Leiden marathon loopt door Leiden, Zoeterwoude Dorp, Hazerswoude Rijndijk, Zoeterwoude Rijndijk, Koudekerk aan den Rijn, Hoogmade, Roelofarendsveen, Rijpwetering, Oud Ade en Leiderdorp.

Voor Leiden 2013 had ik stoute plannen. 2 maanden geleden in Rotterdam wist ik al ver van te voren dat een PR er niet in zou zitten, ik ben nu eenmaal geen warm weer loper. De verwachtingen voor Leiden waren goed, bewolkt en een graad of 11, prima weer: gecombineerd met een bekend parcours (thuiswedstrijd) en dus bekende mensen langs de kant… een ideale omgeving om die sub 3 te proberen. Alleen de wind…. windkracht 4 tot 5 met stoten naar 7…. niet echt fijn.

Wedstrijddag: Met mijn flesjes met SiS gelpacks eraan voor 20,25,30 en 35km op naar Leiden. Eerst nog even @Redsoxrunner Kees opgehaald en auto neergezet bij de Haagweg. De pendelbusjes brengen je naar de Pieterskerk en daar was het al gelijk een leuk weerzien met veel bekenden.. Kees was mij gelijk al kwijt 🙂 Even kletsen met Mr. Leiden Marathon Tjeerd Scheffer die met zijn team alles perfect geregeld heeft. In de kerk veel bekenden: Juriaan, Richard van der Klis, Nesrine, Frank (@frankdeM), Ruben, Christine, Marek, Gerard, Jolande, Marlies, Carlo, Ruud en nog veel meer. We waren zo aan het kletsen dat na de tweetup Marcel van de hardloopwinkel nog even op ons af kwam lopen omdat we nog iets leuks geregeld hadden voor de lopers. Dat houden jullie dus nog tegoed.
Ruben en ik wilden even inlopen in het wedstrijdvak. Een elitevak was er eigenlijk niet want de snelle donkere jongens en meisjes stonden met ons voorin het vak. Hardloopmaatjes FrankRoadRunner en Marjolein kwamen aangelopen en sloten zich aan bij de wedstrijdlopers. Ruben en ik gingen nog iets naar voren maar werden daarna door de American Football spelers samen met de elitelopers terug gedirigeerd tot aan de startlijn. Tja, als je een klein Ethiopisch meisje bent van 40kg en er staat zo’n enorme vent voor je (met helm) dan ga je wel terug 🙂
Na het volkslied was het KNAL en hup, gelijk ging iedereen er vandoor. Ruben en Frank liepen voor mij uit. Frank was al snel uit het zicht verdwenen maar Ruben en ik liepen redelijk gelijk op. Ruben zou zo rond de 4:07 lopen, ik op 4:10 maar omdat ik al wist dat we op 16KM voor 5KM tegenwind zouden krijgen wilde ik een beetje marge opbouwen. En zo liepen we lekker door Leiden en Zoeterwoude. Bekende plekken en ik hoopte dat mijn oud collega Aad, net als alle andere jaren weer bij het oude klooster zou staan.. en ja hoor.. daar was ie.. dat geeft altijd weer een kick.

Door Zoeterwoude Dorp richting de Groenedijk van Hazerswoude Rijndijk. Een klein stukje van het parcours dat ik niet verkend had. Hier ook een stukje tegenwind maar dat mocht de pret niet echt drukken. Ik voelde mij goed en 1000’tjes tussen de 4:07 en 4:10 gingen probleemloos. Op naar het ponton over de Oude Rijn. Echt cool! Door de Groenedijk waar clubmaatje Leon nog even een foto schoot en via de Rijneke winkelboulevard naar de kunstmatige brug. Toegejuicht door Francis en oud collega Henk liep ik naar het bouwwerk van de Genie. Geweldig om zo over het water te ‘lopen’

De halve marathonlopers gingen na het ponton linksaf tegen de wind in naar Leiderdorp maar de hele marathonlopers mochten nu 5KM genieten van wind in de rug. Ik liep op met een andere loper en zat nog steeds onder 4:10 gemiddeld. Zo leuk dit, hier liep ik midden op de Hondsdijk waar normaal de auto’s rijden in ik op het fietspad ernaast mijn trainingen loop. Ik vertelde aan de loper naast mij dat we vlak bij mijn ouderlijk huis zouden lopen en dat mijn moeder en misschien mijn vader in zijn scootmobiel bij de brug zouden staan. Lieve vriendin en ultraloopster Esther, die ik al sinds mijn kindertijd ken en ook uit Hazerswoude komt zou mij opwachten bij de brug.

Geen enkele hardloopwedstrijd heeft ooit deze bekende plekken aangedaan dus het was extra genieten hier. Esther stond bij de brug klaar met een flesje water, een handkus naar haar en weer verder. Mijn mama, 50 meter verder, een high five (helaas was mijn papa er niet bij). De trotse blik in haar ogen gaven mij vleugels. Weer een stukje verderop stond Mrs RR met onze kleine grote man van 11. Uitgebreid zwaaien en een mannetjes-sponsje voor Wouter. Nog een stukje door de Lagewaard waar Mrs. FrankRoadrunner en dochter stonden te juichen.. en toen.. ja, de onvermijdelijke Mattenkade met tegenwind..

Hoeveel keer ik hier heb gelopen is niet meer te tellen. Ik ken de route met mijn ogen dicht. En zo af en toe liep ik ook meters met mijn ogen dicht, boksend tegen de wind in. Mijn collegaloper van de Hondsdijk kon ik niet meer bijhouden. Hij liep nog steeds 4:07 maar ik zakte af naar rondjes van 4:15 tot 4:30. Aangekomen in Hoogmade nam Frank’s andere dochter nog even een foto en ik riep naar haar dat de wind pittig was. Gelukkig kon ik bijna mijn eerste gel pakken bij de drankpost op 20km.

Ik stopte heel even bij kraampjes op zoek naar mijn flesje.. lichte paniek! Geen flesje met een RR-vlaggetje… ik had ze toch zo heel herkenbaar gemaakt.. Ik verlangde naar de energie van mijn SiS gel maar wat nu… snel maar een beker sportdrank gepakt en weer verder.. balen! Ik moest nu wachten tot het 26KM punt. Een andere loper in een hardloopwinkelshirt die ik al vaker heb gezien bij wedstrijden kwam mij voorbij. Samen liepen we richting Roelofarendsveen langs de A4. Het halve marathonppunt kwam ik door in 1:29 en een beetje.. echt veel marge had ik niet meer … en op de manier waarop ik mij voelde wist ik dat sub 3 wel heel moeilijk zo worden. Toch iets te veel gegeven in het begin?

Rafael kwam mij voorbij op 23KM en zei “blijven lachen he RR?” .. ja ja.. Rafa.. maar nu even niet.. mijn tempo zakte in richting de 5:00 en bij 26KM kon ik dan eigenlijk even wat energie tot mij nemen. Onder de A4 doorlopend voelde ik dat er een steentje in mijn schoen kwam, ook niet echt fijn.. en ik moet ook plassen.. Bij 28KM maar even gestopt langs de kant, even getwijfeld om mijn schoen uit te doen maar bent toch maar verder gegaan. Tussen de 30 en de 35KM zakte het tempo echt in… 5:30 was het beste dat ik er van kon maken en het open stuk door Oud Ade was ook niet echt leuk meer. Het dorp had er wel een leuk feest van gemaakt met een grote boog over de weg. Hier haalde ik Richard in die ook helemaal op was en te veel had gegeven in het begin. Hij zou de marathon rustig uitlopen.

Hier kwan Ron naast mij fietsen, praatte op mij in en nam wat foto’s. Er volgende nu nog een stuk naar Leiden tegen de wind in en ik vond het allemaal niet meer leuk. Op 37KM zou nog een flesje van mij staan dus daar maar rustig heen gehobbeld met een tempo dat tegen de 6:00 aanliep. Techniek was ver te zoeken, ik denk dat een gemiddelde bejaarde beter zou lopen.
Bij de drankpost nam ik mijn laatste gel en een vriendelijke stem riep naar mij: “Kom op Ronald, haak aan!” Het was Marjolein die op de 4e plek bij de dames liep.. zo makkelijk als zij liep, zo beroerd gingen mijn benen.. “ga maar Mar, ik kom wel ergens vandaag binnen..” of zoiets moet ik geroepen hebben”. En weer een oud collega, Tjerk, langs de kant die mij verder schreeuwde. Met mijn kousen was ik overigens wel blij. Ik denk dat als ik de Effektor van X-Bionic niet aan had gehad ik al veel eerder last van mijn kuiten had gehad.

Met een tempo tussen de 6:00 en 6:30 liep ik mijn kilometers.. Leiden in richting de singels. Langs een kroeg hoorde ik tangomuziek en aanmoedigingen in Leids dialect. Met heel veel fantasie zou je inderdaad nog wel wat tangopassen uit mijn lopen kunnen halen.. heel veel fantasie.. Mirjam, opnieuw een ex JVC’er moedigde mij aan.. heel lief maar het hielp niet zo veel meer.. kramp in mijn bovenbenen op 40KM.. ik hield het vol tot de drankpost daar.. een banaantje zou mijn maag niet meer verdragen zeiden de dames daar dus ik nam nog een slok water. Op 41KM, vlak bij de Morspoort had ik keiharde bovenbeenspieren.. ik kon geen stap meer verzetten.. pijn.. wat een pijn.. zelfs wandelen was niet fijn..

Na even stil gestaan te hebben probeerde ik toch maar wat te hobbelen, door de Morspoort en over het laatste bruggetje, het bruggetje dat ik al 10 jaar achter elkaar heb genomen maar deze keer loodzwaar was. Het laatste stukje over de Boommarkt naar het stadhuis.. mijn benen tilden ik al niet goed meer op en dat eiste zijn tol.

500 meter voor de finish bleef ik achter een klinker hangen en als in een slowmotion film viel ik recht vooruit op de grond. Gelukkig ging ik niet zo hard meer maar ik bleef toch even een paar seconden verstijfd op de grond liggen. De 5KM lopers gingen mij voorbij maar een aantal omstanders kwamen op mij af: “gaat het, heb je je bezeerd… oh.. je bent zo dichtbij, nog maar 500 meter” Ja, dat weet ik en een beetje nors en zoals men in Leiden zou zeggen zei ik: “Ja, en ik ga ‘m uitlopuh, kwijg de teeerring maar!”

Ik checkte mijn handen waarmee ik de val probeerde te breken. Ze waren schoon maar op mijn onderarm en op mijn zij had ik wat schaafplekken maar vooral een kramp in mijn rechterkuit. Toen ik dat zei begon een dame verzorgend mijn linkerbeen te strekken. “Eh.. het is mijn andere been mevrouw”… na een minuut of zo zei ik dat het wel weer ging en stond ik, geholpen door de omstanders weer op. “eh… gaat het echt wel met je want je moet de andere kant op hoor” …
ja het gaat echt wel en ja, ik weet de weg.

De laatste 500 meter een soort van joggend richting de finish. 50 meter ervoor stond Tjeerd en ik gaf hem een big hugh en complimenteerde hem met zijn mooie marathon. Met 10 vingers de lucht in ging ik op 3:24:22 over de finish, geen 4:10 maar 4:51 gemiddeld.
Bij de finish stond Mrs. Leiden Marathon Mok Scheffer mij op te wachten en dat was heel fijn want mijn bovenbenen wilden niet meer. Hangend om Mok kwam er een EHBO’er op mij af. “Gaat het wel, zal ik je even naar de EHBO brengen, wil je misschien in een karretje?” … zag ik er zo beroerd uit?? Nee, het gaat wel.. ik loop wel naar de massagetent. Ondersteund door de EHBO’er kreeg ik mijn 10e Leiden Marathon medaille omgehangen en door het wandelen ging het wel weer. Bij de EHBO tent zei ik dat de masseurs zich beter konden ontfermen over de lopers die echt hulp nodig hadden, als ik nu lekker rustig naar de auto terug loop (15min wandelen) dan ben ik wel weer opgeknapt.
Ik haalde mijn tas op waar Rosan mij nog even feliciteerde mijn met prestatie en Ingrid nog wat foto’s schoot… nou ja, het voelde niet echt als een prestatie. Ik had er de pest in. Heel veel mensen hadden mij gevolgd op twitter en waren benieuwd naar het resultaat maar wisten al vrij snel dat ik de 3 uur barrière niet gebroken had. Mokkend zat ik in de auto te wachten tot ik het parkeerterrein af kon rijden. Ik wilde een cheeseburger bij de Mac en mijn frustratie kwijt. Ik schreef op twitter/facebook “Sub 3 sucks.. ik ga het nooit halen” … Echt aardig was dit niet. Velen schreven “waar is mijn motivator nu” .. tja, de motivator heeft soms ook wat motivatie nodig en kan niet altijd gezellig zijn.

Gelukkig was het nare gevoel na een paar uur weer over. Leiden was voor de 10e keer weer een feest en ook volgend jaar ben ik er weer bij. Met de wind zijn er toch PR’s gelopen dus het kan wel. Ooit ga ik nog wel een PR lopen maar voorlopig doe ik lekker niks en ga ik dit jaar alleen nog de zware maar mooie Kustmarathon doen. Een sub 3 hoef ik daar niet te proberen dus dit jaar maak ik mij niet meer druk 🙂

Rest mij nog iedereen te bedanken, ook hen die ik vergeten ben te noemen, voor jullie steun en felicitaties via twitter, facebook, sms, whats app of persoonlijk, langs de kant of niet, jullie hebben er weer een bijzondere dag van gemaakt.

Oh ja, toch nog een 3e prijs: zondag was ik nr.3 in de meeste getwitterde personen van Nederland :)))

Een filmpje van TV West over de 5KM waar ik ook ergens in tussendoor hobbel

>