RunningRonald.nl

Hij stond al een tijdje op mijn lijstje “Must run before I die, de Texel Halve Marathon. In 2010 was ik al ingeschreven voor deze loop maar op het laatste moment kwam er een uitnodiging van ProRun om mee te mogen lopen met de Lidingoloppet in Zweden.. tja, toen was de keuze snel gemaakt. Op naar Zweden en mijn startnummer (123) werd gebruikt door (loop)vriendin Sylvia die nog een gastblog hier over geschreven heeft.

Terug naar 2016. Zo’n half jaar geleden ging de inschrijving open. En op die bewuste avond om 00:00 uur lag ik in bed, terwijl ik F5 continue aan het indrukken was. Opeens ging de inschrijving open en na 2 minuten had ik twee emailadressen in kunnen voeren, die van mij en die van mijn lief, beide voor de halve marathon. Achteraf bleek dat de inschrijving na 136 seconden (!) vol zat! Alle 1100 startnummers waren vergeven en na 12 minuten waar ook alle 500 “eilandstartnummers”weg. Ongelooflijk hoe populair deze loop is.

Nog even snel op de foto met Ton en daarna de boot op!

Na lang wachten en een verhuizing verder was dan eindelijk de dag aangebroken dat we naar Den Helder konden afreizen om daar de speciale ‘lopersboot’ te pakken en dan vanaf het autodek te starten als de boot op Texel aankwam. Helaas kon mijn lief niet de 21KM doen, te weinig getraind en ook lichamelijk was zij niet in de beste conditie. Met wat tegensputteren had ze haar startnummer laten omzetten naar de 6KM waarbij ze vanuit Den Hoorn naar Den Burg zou lopen.

De organisatie meldde dat ze dan wel een boot eerder moest nemen omdat ze nog met de bus (vanaf de boot) naar het plaatsje Den Hoorn moest om daar starten. In Den Heler was het druk, heel druk! Vijf dames achter de tafels voor het afhalen van de startnummers is natuurlijk veel te weinig en zo stonden we ruim 20 minuten in de rij. Mijn startnummer 375 was snel gevonden maar Merit’s startnmmer 1030 was in de bak verwisseld met een A4’tje waarop stond: “Startnummer afhalen bij De Lindenboom”… niet meer en niet minder.

Navraag leerde dat De Lindenboom op Texel is en sputterend ging mijn lief naar de boot. Ik leverde mijn tas in bij de auto’s dee de tassen naar de finish in Den Burg zouden brengen en wachtte tot ik met alle andere lopers richting de boot mocht lopen. Toen een berichtje van mijn lief: “De Lindenboom is niet in Den Horn maar in Den Burg… grrrr” Ze moest dus nu, binnen 15min, eerst nog naar Den Burg, daar haar startnummer ophalen , dan terug naar Den Hoorn om daar te starten en weer terug te lopen naar Den Burg! Gekkenwerk dus. De stoom kwam inmiddels uit haar oren.
Gelukkig was er een vrijwilliger in Den Hoorn zo aardig om haar een 6KM startnummer te geven van iemand die niet was komen opdagen en zo kon ze toch van start met haar 6KM.

Volle bak, letterlijk 🙂

Ondertussen was ik met vele andere lopers richting de boot aan het wandelen waar een dweilorkest flink toeterde en toen de boot aankwam spontaan het “Zie ginds komt de stoomboot” inzette. Hilariteit alom 🙂 Nog even snel bijkletsen met Martin en Ton en daarna aan boord.Het autodek vulde zich met lopers die allemaal niet konden wachten tot we in de haven van Texel (‘t Hoorntje) aankwamen. Op het dek filmde ik de start en zag de snelle 21 en 10KM lopers vertrekken. Nu was het ook voor mij tijd om richting het autodek te gaan.

Ergens halverwege liep ik met de meute mee en niet veel later liep ik op Texel! Leuk want hier was ik al jaren niet meer geweest. Het was warm, erg warm voor 25 september, maar ik probeerde, ondanks de 22 graden, toch gewoon mijn tempo van 5:00 min/km aan te houden. Echt eenvoudig was dit niet want rijen dik liepen we met z’n allen richting Den Hoorn. Over het gras haalde ik de lopers in totdat we 4KM later in Den Hoorn aankwamen. Hier was de splitsing van de 10 en 21KM lopen en nu kwam er gelukkig wat meer ruimte en zo kon ik gemakkelijk de 12km/u weer aanhouden.

Een leuk dorpje met pittoreske huizen, dit was weer ouderwets genieten. Na Den Hoorn liepen we richting De Koog en hier grote stukken door het bos, lekker, want de schaduw maakte het lopen een stuk fijner. In het bos doemde er een waslijn op met daarna 10 shirts. Hee, dit zijn alle 10 de shirts van de afgelopen en huidige editie. Ze blijken van de dame te zijn die achter mij liep en dus voor de 10e keer Texel liep. Een beetje wat ik heb met de Leiden Marathon :))

Alle 10 shirts hingen in het bos

Ergens op de boot hoorde ik iemand iets zeggen over “ja maar we gaan ook over het strand” wat ik eigenlijk al weer vergeten was totdat we wel heel dicht bij het stand kwamen.. oepsss… we gaan inderdaad echt het stand op. Door het mulle zand richting de kustlijn, daar was in ieder geval nog een beetje hard zand. Zo dicht bij het water lopen brengt natuurlijk wel een risico met zich mee want wat doe je als er een flinke golf aankomt? Ga je meer het strand op of laat je je schoenen nat worden? Ik moest denken aan de strandmarathon Scheveningen – Zandvoort met Jolanda en koos maar voor de natte schoenen. Die drogen vanzelf wel weer.

Het strand was pittig

Na een paar kilometer natte schoenen was het weer terug naar de duinen. Hardlopen ging niet dus wandelend omhoog terwijl voor mijn gevoel het halve start in mijn schoenen zat. Een paar honderd meter van het strand af zag ik een bankje waar een man op zat en foto’s nam van de lopers. Ik ging naast hem zitten en trok mijn schoenen uit om het zand daar achter te laten. Hij moest lachen en ik zei hem gedag waarna ik weer verder liep richting Den Burg.

Het 14KM punt, nog 7 te gaan, hier en daar valt het tempo van de lopers voor mij terug en ik ga ze voorbij tot ik bij een groepje kom dat ongeveer mijn tempo loopt en zo gaan we Den Burg binnen. Het 18KM punt, we draaien linksaf de Westerweg op richting het centrum van de ‘hoofdstad’. Een snelle dame gaat mij voorbij, ik laat haar gaan, en ga lekker ontspannen het centrum in.

Actie foto onderweg – screendump van RTV Noord Holland

De laatste bocht voor de finish, mijn schatje blijkt verder te staan en schiet een foto van mij. Ik mis haar volledig! “Het begin van het einde”, zoals we altijd in zo’n situatie naar elkaar roepen 🙂
Ik kom de finish over in 1:47:50, had zelf op 1:44 gerekend maar het strand en het zand in mijn schoenen heeft er een paar minuten extra bij opgeteld. Met een medaille om mijn nek verlaat ik het finish gebied en zie mijn lief staan.

Ik vraag hoe haar 6KM is gegaan en ze verteld het hele verhaal. Op zich heeft ze lekker gelopen maar ooit moet ze nog een keer terug naar Texel om revanche te nemen op deze halve.

Alle namen staat erop.. even goed zoeken..

Gevonden!

Ik douche even bij de sporthal en op het terras van De Lindenboom genieten we nog even van een drankje en poffertjes totdat de zon verdwijnt en de wind op steekt. Tijd om het eiland te verlaten!

Texel Halve Marathon is een leuke loop, dus als het je lukt volgend jaar.. schrijf je in maar hopelijk gaat het dan wel wat beter met het uitreiken van de startnummers.

Ik wilde eigenlijk kibbelingen… 🙂