Lidingöloppet 2010 – Wat een avontuur!

Waar moet je beginnen na een onvergetelijk lang weekend in Stockholm – Zweden, een weekend waarin je een 30KM cross loopt in een schitterende omgeving, met allemaal leuke mensen op pad bent en dan ook nog een stad gaat bezoeken waar zo veel te zien valt… ik ga een poging doen om het hieronder met jullie te delen:

Vrijdag 24 september: op Schiphol verzamelen de Lidingoloppers zich rondom Rob Pauel, eigenaar van de uitgebreide hardloopwebsite ProRun.nl en nauw betrokken bij de organisatie van de Lidingöloppet. Tussen het gezelschap bevinden zich prijswinnaars naar deze cross, enthousiaste deelnemers, hardlopende journalisten en (Belgische) topatleten. De vlucht naar Stockholm kende wat vertraging (1,5 uur) door een rechtermotor die niet helemaal wilde starten maar na een rustige vlucht kwamen we in de middag bij ons hotel aan.

Nadat we allemaal gesettled waren in onze prima 1 persoons kamertjes waarvan de meeste een schitterend uitzicht over de Baltische zee hebben gingen we op pad richting de plaatselijke atletiek vereniging voor het afhalen van de startnummers. We werden daar zeer hartelijk ontvangen door Jan-Eric Österström de Tävlingsledare ofwel de race-director van de Lindigöloppet. Een evenement wat een heel weekend duurt waaronder een 15KM en 30KM cross maar ook een kinderloop, Nordic walking race en een 10KM wedstrijd voor alleen dames. Goed voor bijna 40.000 deelnemers totaal. Ik stond ingeschreven voor de 15KM wedstrijd maar wilde graag de 30KM doen, Jan Eric hielp bij het omzetten naar die afstand en kwam met een startnummer voor het elite vak. Niet alleen voor mij, maar ook voor Jan, de andere loper uit onze groep die voor de 30KM zou gaan. Oefffff, een startnummer waarmee we tussen alle plaatselijk toppers en de ingevlogen topatleten, zoals de TDR runners zouden staan… zou ik de race dan toch sneller moeten gaan lopen?? Terug in het hotel/conferentiecentrum Rönneberga kursgård besloten we het na de uitgebreide pastamaaltijd het niet al te laat te maken en maakten ons klaar voor de racedag en vielen in slaap in een heerlijk rustige omgeving.

Pro Runners op Lidingö

Zaterdag 25 september: D-day, zoals onze cameraman Remi het zo mooi noemt in de diverse filmpjes die hij dit weekend heeft geschoten. De meeste ProRunners lopen vandaag 15KM: Barbara (lees ook haar verslagen hier en hier), Hanneke en Maarten, Anna en Clemens, Luc, Jim. Marion loopt op zondag de 10KM dameswedstrijd, net als de zeer snelle Belgen: Veerle De Jaeghere en Xenia Luxem. Atlete Miriam Van Reijen kon ivm een blessure niet meelopen maar vervulde daar haar taken als reporter voor ProRun.nl

De weersverwachting voor zaterdag was niet zo best: koud en regen maar na mist in de ochtend trok het open en zouden we een heerlijke zonnige dag krijgen. Top! Vanaf het ‘centrum’ van het eiland liepen we met vele duizenden lopers richting het startgebied, een groot grasveld vlakbij één van de vele natuurreservaten wat het eiland Lidingö (spreek snel uit als: Liedinge). De sfeer is zeer ontspannen, de organisatie is uitstekend geregeld en de omgeving is schitterend. Kijk even naar een kleine impressie van de start van de 15KM



Nadat alle 15KM lopers vertrokken waren konden Jan en ik ons langzaam aan voorbereiden op de start van de 30KM waarvan de eerste groep om 12:30 uur zou vertrekken. Gezien het vele aantal deelnemers, op de 30KM alleen al ongeveer 11.000, wordt er om de 10 minuten een groep ‘losgelaten’. Jan en ik voelde ons wel een klein beetje opgelaten toen we met onze elitenummers in het allereerste startvak stonden, samen net de Scandinavische top. Gelukkig kwam Jan-Eric naar ons toegelopen. Ondanks zijn weer drukke bezigheden nam hij even te tijd om te vertellen onze krachten onderweg te sparen want de laatste 10KM zouden de zwaarste worden, inclusief de ‘suicide-hill’ … wat zegt u??

Lidingöloppet

Nog even wachten en toen een knal van een soort luchtafweergeschut en daar gingen we. In het begin zijn de paden wat smal en wordt je ‘meegezogen’ in het hoge tempo, 4min/km… oef, dat is wel een beetje te veel van het goede, ik zou toch rustig aan doen? Ambities om mijn PR van 2:05 op de 30KM te verbreken had ik niet, zeker niet in een cross maar een eindtijd van 2:30 uur, (5min/km) dat zou toch moeten lukken? Ik vond het moeilijk om mijn tempo te vinden en werd eigenlijk de hele tijd ingehaald door snelle mannen en vrouwen. Met name de kleine Zweedse dames namen de heuveltjes als getrainde crossers… wat had ik hier te zoeken als een vlakke, asfalt-marathonlopers… gelukkig maakte de omgeving een hoop goed. De loop gaat door heel veel groen en ik heb het idee dat het hele eiland (18.000 inwoners) langs de kant staat. Zeker bij de drinkposten (om de 5km) staat het publiek luidkeels Heja – Heja te schreeuwen. Ik neem goed de tijd om te drinken en neem mijn slokjes terwijl ik geniet van de vriendelijke en gastvrije Zweden en ja, leuke blonde Zweedse meisjes staan er ook tussen 🙂



De paden wisselen zich af, hier en daar wat modder, wat grote, vlakke stenen en het nodige klimwerk. De kilometervlaggen langs de kant tellen af en dat is een prettige gedachte. In begin houd ik mijn nog in bij de afdalingen, ben als de dood dat ik onderuit ga en mij hier blesseer, iets wat ik zeker niet wil. Tot ongeveer 15KM gaat het niet helemaal zoals ik wil maar als ik bij de drinkpost wat water en sportdrank neem en één van mijn twee gelletjes in neem kom ik in mijn element. Ik voel mij een crosser tussen de Zweedse lopers. Ik zet de achtervolging in en haal heel veel lopers in en de afdalingen… ik laat mij gaan, heel goed kijkend waar ik naar toe moet gaan ze soms harder dan 16km/u. Ik klim mee met de ervaren lopers en geniet weer opnieuw van de schitterende omgeving. Het publiek langs de kant schreeuwt en waar ze even stil zijn roep ik naar ze “come on Sweden, why are you so quiet? Heja – Heja!!” … succes verzekerd!!

Onderweg met vele anders crossers

Langzaam komt de vlag van nog 10km in beeld en ik zie Remi verderop met zijn videocamera. Ik roep naar hem en zeg dat dit best wel leuk is terwijl ik de eerste flinke klim naar boven neem. Zal Eric-Jan deze bedoelen met de suicide-hill? vast niet… nee, inderdaad, die komt nog. Nog steeds loop ik lekker en de klimmetjes en afdalingen gaan goed tot opeens, op 25KM.. oeffff, het is maar een stijging hooguit 50 meter maar een smal en stijl pad. Nu voel ik wel in mijn kuiten dat ik geen cross evaring heb maar vele andere lopers wandelen stevig omhoog, hardlopend is dit niet te doen en waarom zou je? Ik spaar mijn krachten voor als het parcours weer vlak trekt of naar beneden gaat. Nog 3KM, ik kijk op mijn Garmin en zie dat onder de 2:30 uur geen probleem is. Dan nog maar even lekker gaan. Mijn knie voelt goed en de natuurpaden zijn nu breed genoeg om nog wat lopers in te halen. Na een minuut of 10 zie ik een grote open vlakte opduiken met heel veel publiek. Het finishgebied waar met koeienletters: Välkommen til Mål staat.. ik spreek geen Zweeds maar begrijpen doe ik het wel, hihi. Rob staat vlak voor de finish foto’s en ik laat mij lekker gaan en geniet van het publiek. Bij de finish wordt er een ernome medaille bij mij omgehangen en kan ik kiezen uit heel veel drankjes, water, sportdrank, cola, warme bosbessensap maar ook gelletjes, fruit en koffiebroodjes… wat een belevenis!! 30KM gecrost en eigenlijk geen centje pijn. Wat een heerlijke wedstrijdstrijd!! 30KM, 2:25:10 uur, 4:46min/km 12,6km/u

RR na 30KM crossen

Ik haal mijn tas op die keurig op nummer ligt op een groot veld en loop met warme kleding aan terug naar het centrum totdat ik een kraampje zie waar ze heerlijke broodjes Jaegerworst verkopen! You’re mine! Ik wil de bus terug naar het hotel nemen maar de buschauffeur rijdt onze halte voorbij.. waarom? ik weet het niet maar eigenlijk kan ik er niet wakken liggen, heb net een heerlijke wedstrijd gelopen en heb net dé Zweedse droom gezien. Een vrouw in een oranje trui (dat moet een teken zijn) … ik kijk naar haar, zij naar mij, ik lach, zij lacht terug… de minuten daarna ben ik even kwijt…

Terug in Rönneberga frissen we ons op en genieten opnieuw van een heerlijk diner. Later op de avond nog een afzakkertje in de bar en lekker slapen. Zondag is de dag om Stockholm te ontdekken. Met de Stockholm Pass op zak is het heel eenvoudig om deze stad, gebouwd op 14 eilanden te ontdekken. Samen met Jim ga ik op pad en gebruik te bus, metro, de hop-on hop-off bootjes om de stad te zien. Waaronder het Vasamuseum, Skyview, “uitzichtbol” op de Ericsson Globe, het koninklijk Paleis en de middeleeuwse binnenstad, Gamla Stan. Zeker hier lijkt de tijd stil te staan. Kleine smalle gangetjes waar je honderden jaren terug in de tijd waant. We nemen ook de Katarinahissen, de Katarina lift, een van de oudste liften in Europa (1883) ben begint je 38 meter omhoog naar de wijk Mosebacke waarvan je een schitterend uitzicht hebt over de oude stad. Het lange weekend werd afgesloten in een goed restaurant in hartje Stockholm waar we met de hele groep uit eten zijn geweest en maandagochtend nog een 10KM zwerfloopje/uitlooprondje over het eiland gedaan. Reuze gezellig en enorm gelachen!

Uitzicht op Gamla Stan

Het was een weekend om nooit te vergeten! De Lidingöloppet is een hardloopevenement waar je gewoon aan mee moet doen. Ga jij volgend jaar ook mee? Ik kan je nu uit eigen ervaring vertellen dat je het hier geweldig gaat vinden!! Lidingö en ProRun.nl – Tack så mycket! Heel erg bedankt!

Alle filmpjes van ProRun.nl over dit weekend vind je hier en al mijn foto’s vind je in mijn Flick-Album.



>