RunningRonald.nl

Hoe een ‘zwerfloopje’ van slechts 10KM toch een behoorlijk verhaal kan opleveren. Graag neem ik jullie mee op mijn loopje van afgelopen woensdagavond.

Altijd leuk: Hardlopend een nieuwe omgeving ontdekken. Zondag was het een rondje heen-en-weer. Geen risico op verdwalen, gewoon eerst een rondje over de camping, vergezeld door Wouter en een vakantievriendje op fietsjes en daarna ongeveer 4KM van de camping af, omdraaien en weer terug. Daarna nog even een stukje de andere kant van de camping af om 10KM vol te maken… tja, een RunningRonaldje… ook op vakantie. Bij de laatste kilometers zag ik een leuk straatje met wat windmolens… mmm.. Misschien maar even de volgende keer die kant op.

Op de camping is er gratis WiFi.. Nou ja, je krijgt wat reclame om je oren gesmeten als je je browser opent en ook echt helemaal stabiel is de verbinding niet. Regelmatig ‘klapt’ ie eruit en echt snel… nee.. Of ben ik nu te verwend 🙂 … De ontvangst van het WiFi signaal bij de sta-caravan is nihil. Door gebruik te maken van een extra antenne en die op het dak van de caravan te plaatsen heb ik net aan ontvangst maar het is echt behelpen… en zo zit ik regelmatig met mijn notebookje, onder het genot van een drankje in of bij de bar.

Klaar voor een lekker loopje


Maandag maakte ik via afstandmeten.nl een route aan. Door simpel puntjes aan te klikken kreeg ik een mooi rondje in de omgeving van de camping. Geen idee waar mij dit zou brengen maar ja, een weg is een weg toch? Ongeveer 9KM aan puntjes uitgezet want ondanks het ‘s avonds ‘nog maar’ 25 graden is blijft het toch aangepast lopen hier met de hitte en klimmetjes. Nadat ik klaar was met de route is het heel gemakkelijk om de route te exporteren naar .tcx file (wel eerst inloggen op afstandmeten.nl) en daarna kun je die tcx file simpelweg importeren in Garmin Training Center.
Daarna vind je je nieuwe route in je Garmin Forerunner onder het menu: Koersen

Woensdagavond, na het eten en voldoende drinken kleedde ik mij om voor een leuk zwerftochtje. Garmin om de pols en telefoon in een klein zakje wat aan de bovenwarm kan worden vastgemaakt. Twijfel nog even over een gordeltje met 2 flesjes water.. Voor 10KM kan het nog net zonder vond ik.. De camping af en de bergversnelling kan gelijk aan. Een klimmetje Les Fumades des Bains uit en door de Rue de Principale… de hoofdstraat zegt u? tja.. 4 huisjes bij elkaar is inderdaad al heel wat. De D16 (de belangrijkste doorgaande route hier) overgestoken en een klein geasfalteerd bergpad op. Lekker lopen en ontspannen om je heen kijken. 10km/u is hard zat hier. Op eens hield het asfalt op en ging het over in een soort van karrenspoor.. Mmm.. Afstandsmeten houdt blijkbaar geen rekening met onverharde wegen.. Nou ja.. Dit is nog wel te doen.

Een karrespoor is niet zo\’n probleem

Lekker doorhobbelen door de velden om daarna nog even het gehucht Allègre les Fumades Door te lopen. Twee mannen keken wat op. Welke gek gaat er met deze temperaturen hardlopen? Wellicht dachten ze, nadat ze een blik op mijn Marathon Leiden Holland shirt hadden geworpen: Mais oui, un Fou Hollandaise. Ik zei ze toch maar vriendelijk Bon soir en liep via de Rue de Ecole het 3 straten tellende dorpje weer uit.



Bouwen is niet echt iets Frans lijkt mij

Langs de weilanden van deze groene provincie liep ik verder. Regelmatig een waarschuwing dat de bruggen onder water kunnen staan maar gelukkig… of misschien niet.. Staat het hier al lange tijd droog. Wilde beekjes zijn kalme stroompjes geworden en andere staan helemaal droog.



Gelukkig was het laag water

Nog een klein stukje door een ander dorpje genaam La Bégude en daarna liep ik van God en iedereen verlaten richting een soort van combinatie van bos en bergpad. De verharde weg uit het laatste dorpje hield op en maakt plaats voor een zandweg met kleine steentjes…. De Franse vorm voor een schelpenpad leek mij zo. Geen probleem, ook dit was lekker lopen.

shadowman ook in Frankrijk… is dat dan homme de l\’ombre?



Het was alweer 20:30 uur geweest en de zon was al flink aan het zakken, getuige de shadowman hierboven. Deze omgeving leent zich niet echt voor een avondloop maar ik had nog tot 21:30 totdat het echt donker begon te worden. De omgeving was erg mooi hier en dat gewoon via afstandmeten.nl. En ook hier weer drooggevallen bergstromen.


Alles is behoorlijk droog hier…

Ik was inmiddels al een kilometer of 6 op pad en begon mij nu toch zachtjes af te vragen waar mijn route mij heen zou leiden. Ik volgde keurig het lijntje op mijn Forerunner 310XT. Zonder mijn hardloopmaatje op mijn pols zou ik inmiddels al hopeloos verdwaald zijn. Het lijntje voerde mij dieper en dieper deze bergomgeving en het ‘schelpenpad’ werd inmiddels moeilijker begaanbaar. Omkeren? Nee, ik hoefde nog maar 4KM… toch kreeg ik het een beetje moeilijk. Zit er wel genoeg spanning in mijn Garmin? Ja, want ik heb ik de dag voor vakantie nog helemaal vol geladen.. Maar wat nu als ie aan heeft gestaan? Zonder mijn route weet ik niet waar ik heen moet. En wat als ik hier mijn poot verzwik. Hoe gaan ze mij vinden? Een tweet met mijn telefoon versturen inclusief GPS lokatie… ja, dat is een goed idee.. Maar heb ik wel bereik hier?… ik durfde niet meer op mijn telefoon te kijken. Ongemerkt ging ik toch sneller lopen… Mijn lijntje gaf een scherpe bocht naar rechts aan … huh?? Moet ik dat pad daar stijl omhoog… en met flinke kiezelstenen erop?? Pfff… Wanneer ben ik dit bos uit??

Niet zeiken maar klimmen!


Nee, geen scheve foto. Het pad ging zo omhoog… niet meer hardlopend te doen. Klimmen en klimmen… in mijn data zag ik later dat mijn hartslag hier een max van 180 bereikte. Warm, klimmen en helemaal alleen in een plek waar volgens mij nooit iemand komt… nee, dat is niet echt relaxt lopen meer. Het lijntje maakt flinke bochten… gelukkig is de gpsfix van de 310XT goed en kon ik goed de lijn volgen… de melding “van koers afgeweken” wilde ik nu ff niet meer zien… Het klimmen ging door. Het bleek van 150m naar 250m te gaan.. Eigenlijk niets maar als je alleen maar bos/berg ziet en geen enkele beschaving ziet dan duurt zo’n klim echt wel lang. Toen opeens… de top en het pad ging weer naar beneden. Natuurlijk met dezelfde klote stenen die ik al de hele klim onder mijn schoenen had gehad. 8KM… nu nog 2KM tot de camping.. Maar waaaaaaar is de camping!!! Voor mijn gevoel was ik kilometers weg van mijn veilige vakantiehuisje… inmiddels had ik ook al flinke dorst… water was nergens te vinden.. Er is er helemaal niets te vinden.. Ja, stenen maar die wil ik niet meer!! Toen opeens, na een van de vele bochten, een uitzicht over de ‘vallei’ met twee windmolens… heeee die ken ik! Die windmolen had ik Zondag ook gezien, bij dat leuke straatje… tenminste, dat zijn ze toch? Het moet wel!



oefff.. eindelijk bekend gebied

Nog maar een stukje naar beneden dan zou ik toch bij die windmolens aankomen. De angst om met een gebroken enkel na 4 maanden door een wandelaar half aangevreten gevonden te worden in deze woestenij had ik niet meer. Behendig en als een ervaren trailrunner liep ik naar beneden. Op naar een bekende plek. Oeff.. De laatste hindernis… had pad liep dwars door een stromende beek.. Wat nu. Schoenen en sokken uit doen? Gelukkig was deze ook drooggevallen en niet later liep ik inderdaad in het straatje van zondag. Verderop stond een vrouw haar tuin te besproeien… zal ik naar haar toegaan en vriendelijk om een “verre de l’eau” vragen? Nee, de camping is nog maar 1KM verderop.

Koers voltooid

Bij de poort van Domaines des Fumades gaaf mijn Garmin aan: “Koers voltooid” … ja, deze route is voltooid. Een bijzonder loopje: Eng en spannend tegelijk maar uiteindelijk toch een loopje met een goed gevoel… nu maar eens kijken waar ik de volgende keer ga lopen.