Fans van de Rotterdam Marathon

Vandaag was het de grote dag voor al die 12.000 hardlopers die de 42,195 KM van Rotterdam wilde lopen. Thuis heb ik de start op TV gezien en toen baalde ik eigenlijk wel dat ik er met mijn startnummer 1847 niet tussen liep…

Daarna snel vertrokken richting Rotterdam waar ik mijn auto parkeerde in de Rusthoflaan, een zijstraat van de Boezemstraat, waar de lopers doorheen gaan op hun weg naar en van de Kralingse plas. Ik had het drukker verwacht en kon mijn auto makkelijk kwijt. Op de Boezemstraat kreeg ik een SMS’tje van Petra. Zij stond 200 meter verder aan de andere kant van de weg. Ja, probeer maar daar eens te komen met een sliert aan 10KM lopers.

Uiteindelijk troffen wij elkaar en vlak daarna kwam Hans aangelopen. Kort daarop kwam Richard op zijn snelle fiets naar ons toe.. zo, het aanmoedingingsteam was kompleet!

Go Go Go

Snelle Kamiel

Wij stonden op ongeveer het 31KM punt van het parcours, een moeilijk punt voor veel marathonlopers. Niet voor de snelle jongens, zo rond 12:25 kwamen de eerste snelle lopers met vlak daarachteraan ‘onze’ Kamiel Maase. Niet lang daarna zag Hans veel lopers van zijn hardloopclub voorbij gaan en ik stond te wachten op de eerste snelle weblogger, Ronnie maar helaas heb ik hem niet gezien. (Hij heeft trouwens wel een toptijd gelopen). Ik zag ook nog Walter van het Dreamteam, heel herkenbaar met zijn bonte bandana. M@urice en Gert-Jan hebben wij helaas ook niet tussen de grote groepen gezien. (Van Gert-Jan bleek later dat hij helaas heeft moeten uitstappen na 12,5KM, M@urice kwam binnen op een keurige tijd van 4:26:44 )

Het wachten was nu op Martine, de snelste dame van het Runnersworld Dreamteam…


Het is moeilijk mensen te herkennen tussen al die lopers maar nu er 8 ogen op Martine waren gericht kon het niets meer fout gaan. We wisten ook haar doorkomsttijd en ze kwam keurig op tijd door (zelfs nog iets sneller). Ik ben een stukje met haar meegelopen om haar een koolhydratenshake (haar eigen recept) te geven. Philippe, beter bekend als Frank Spencer zou de volgende dreamteamer zijn waarvoor we klaarstonden maar helaas… Frank zagen wij ook niet. Opeens hoor ik: “Ronald!!” Het was Sandra die hier haar eerste marathon liep. Ik rende een stuk met haar op om haar wat te drinken te geven en ze liep goed door! (Ze bleek achteraf 4:01:24 gelopen te hebben.. en dat voor haar eerste, goed hoor!)

Martine, na bijna 40 KM

Kort daarna zijn Hans, Petra en ik aan de andere kant van de Boezemstraat gaan staan waar de lopers vanaf de Kralingse Plas aankwamen. Richard hield vanaf de andere kant in de gaten of Martine eraan kwam.. en ja, daar kwam onze kanjer. Ze had het duidelijk moeilijker dan toen we haar voor het eerst zagen. Opnieuw liep ik een stuk met haar op maar haar shake wilde ze niet meer… naar de finish, snel is alles wat ze wilde volgens mij terwijl ze realiseerde dat haar streeftijd van 3:35 er niet meer in zat. (Uiteindelijk kwam ze op 3:39:24 binnen, wat toch een nieuw persoonlijk record voor haar is, TOP Martine!)

En plotseling, daar was hij! Philippe, ofwel Frank Spencer, hij herkende Petra, of het spandoek? De man die ik alleen maar ken van zijn weblog en mailtjes liep hier de laatste 3 KM van Rotterdam… vermoeid maar met een glimlach. Ik liep een stuk met hem op en bood hem wat te drinken aan om hem daarna zijn weg richting de Coolsingel te laten vervolgen… “zie je in 2 weken in België, Philippe!” riep ik hem nog na..

Sandra, top!!

Daarna zag ik Sandra weer, ook met haar liep een paar honderd meters mee voor sportdrank en een actiefoto. Vermoeid maar ze kon nog een beetje lachen… ook omdat ze over een paar dagen voor een jaar Nederland verlaat om een ongelooflijke wereldreis te gaan maken. Bon Voyage Sandra! Wij bleven nog een tijdje staan om de mensen aan te moedigen. Regelmatig hoorde de lopers “lekker ding” uit de mond van Petra wat hen duidelijk weer op weg hielp. Ook Hans spoorde de wandelaars aan om vooral te blijven dribbelen wat de meeste netjes deden. De lopers met hun naam op hun shirt werden extra door ons aangemoedigd wat door vele gewaardeerd werd. Zelfs Elvis was van de partij tijdens deze Marathon… of was het een man met een masker op??

Lekker banaantje?

Petra had ook nog een bak bananen en als ware marktkooplui ‘verkochten’ wij de koolhydratenbommen. Menig loper stopte even om een stukje te pakken. Toen de meeste lopers voorbij waren gingen we weer onze eigen weg… op naar huis en onze weblogs bijwerken…

Het was een mooie dag en we hebben het erg naar ons zin gehad… Hans vroeg mij “Volgend jaar jij hier Ronald?”.. nou Hans, wat mij betreft wel!

Meer foto’s op mijn fotoverzamelpagina

>