Boscross Marathon Diever

In de zoektocht: “Marathons lopen in Nederland die ik nog niet eerder heb gelopen.” stond deze al een behoorlijke tijd op mijn lijst: de Boscross Marathon in Diever, Drenthe. Dit plaatsje van niet meer dan 2000 inwoners staat erom bekend dat er veel hardloopwedstrijden in de omgeving worden georganiseerd en aangezien ik nog een marathon wilde lopen in december was de keuze snel gemaakt. Die anderen in december: Purmerbos en Spark Marathon staan al op mijn lijst.

Zo’n ‘ver weg marathon’ is natuurlijk ook gelijk een goed excuus om er een weekendje weg van te maken maar omdat deze marathon in een kidsweekend viel wilde ik zaterdag, na de 42KM niet te laat thuis zijn, dus geen lang weekend maar een snelle overnachting de avond ervoor.

Mijn lief en ik in Diever

Mijn lief en ik in Diever

Al een paar maanden van te voren gezocht naar een mooi hotel en gevonden, vlak bij de start, Landhotel Diever met mooie kamer met landelijk uitzicht. Tijdens de marathon van Eindhoven sprak in onderweg met Thierry, die deze bosmarathon in 2011 had gelopen en mij vertelde dat dit wel een pittige marathon is.

Later vernam ik via social media van andere lopers dat het parcours inderdaad uit wat klimmetjes bestaat en daardoor iets heel anders is voor mij, de asfaltloper. Daarbij train in niet zo veel meer. Twee, heel soms drie trainingen per week waarvan één meestal de duurloop is naar mijn werk. Nou ja, we gaan het wel zien. Genieten is het belangrijkste. Via Facebook vertelde Mieke dat zij ook voor de marathon ging en Jan, hardloper uit Emmen, zou ook een stuk meelopen. Tegen Mieke, die ik nog gehaasd heb op haar eerste marathon, zei ik dat zij mij nu maar moest hazen 🙂

De eerste lopers vertrokken al ruim voor de start :)

De eerste lopers vertrokken al ruim voor de start 🙂

Op de vrijdag voor de marathon vertrok in met mijn lief richting Drenthe en kwam daar zo rond 17:00 uur aan. Inmiddels was het al best donker en vies regenachtig weer. Gelukkig zou het, volgens de weerverwachting, morgen iets beter zijn.
Merit wilde even uitrusten voordat we gingen eten, niet zo raar als je 24 weken zwanger bent. We hadden nog wilde plannen om richting het dorp te lopen en daar een eettentje te zoeken maar uiteindelijk sprak de menukaart van het hotelrestaurant on het meeste aan. Geen pasta maar gewoon lekkere biefstukreepjes voor mij. Het was niet zo druk in het restaurant en ik hoorde de serveerster met een Spaans stelletje spreken waarvan de man ook de marathon zou gaan lopen. Hij was een paar dagen in Nederland en he, wat doe je dan? Juist, naar Diever voor de Boscross!

Hunnebed D52 in het donker.. en ook nog koud!

Hunnebed D52 in het donker.. en ook nog koud!

De volgende ochtend ging ik om 07:30 uur even naar buiten om te kijken/voelen hoe koud het was en nam gelijk maar even een foto bij het hunnebed bij ons hotel. Gelukkig hadden wij een stuk comfortabeler geslapen dan op deze stenen.
Daarna waren we als één van de eersten in het restaurant en we.. nou ja, ik, deed mij te goed aan het ontbijtbuffet, want hé, ik moest wel vier rondjes van 10.5KM gaan doen straks. Korte broek en lange mouwen met handschoenen, dat zou het rentenue worden voor vandaag. We liepen richting de start en het gebouw waar de startnummers klaar lagen. Daar zag ik Jan en zijn vrouw Janine. Even bijkletsen want Jan had ik niet meer gezien sinds onze duurloop in maart 2013.

Met Mieke klaar voor de start!

Met Mieke klaar voor de start!

Jan vertelde dat hij drie rondjes zou meelopen en als het goed ging misschien wel alle vier de rondjes. Daarna sprak ik Mieke, ze stond met haar hardloopvrienden uit Hoogeveen al helemaal klaar voor de marathon. Ze zei dat ze niet zo heel hard wilde lopen, 6:15min/km, terwijl ik 5:45 – 6:00 in gedachten had. Plan was nu om het eerste rondje met Mieke mee te lopen en daarna met Jan verder. Nog even kletsen met bekenden zoals Bastiaan en daarna richting de start. Er was even onduidelijkheid welke kant we nu op zouden gaan lopen maar niet veel later viel het startschot en liepen we met een behoorlijk grote groep van toch wel een paar honderd hardlopers richting het bos.

Soepeltjes Jan!

Soepeltjes Jan!

In het bos was het file-lopen. Heel veel lopers op paden die maar 1 of 2 hardlopers breed zijn, gelukkig hadden we geen haast en liepen in een treintje achter de lopers voor ons. Hier en daar maakten lopers die al vaker hier geweest waren de opmerking dat het vanaf het derde rondje rustiger zou gaan worden. De avond voor de marathon was ik gaan zoeken op internet of ik een verslag kon vinden over deze loop en vond de blogpost van Thierry ofwel Iwannarun78, da’s toevallig. Hij schreef over de klimmetjes en ook in een filmpje op Youtube Toli Schanssema zag ik wat ons te wachten stond. Het eerste klimmetje was te doen en ook de omgevallen boom midden op het pad namen we met een sierlijke sprong. Op 7KM volgende de ‘grote’ klim. Dit kon nog wel eens een dingetje gaan worden in de 3e en 4e ronde… Inmiddels waren we een beetje sneller gaan lopen dan Mieke maar Jan en ik liepen lekker kletsend richting de start/finish. In ons kielzog een 10KM hardloper die ons tempo wel lekker vond. “Kom, haak aan en we brengen je naar de finish” en zo kwamen 1:02 uur later onder de boog door. Even zwaaien naar de 10KM loper en nu op naar rondje 2!

Ronde 1: Onderweg met z'n allen  - Foto: Janke vd Schaaf

Ronde 1: Onderweg met z’n allen – Foto: Janke vd Schaaf

Als ‘ervaren’ boscrossrunners liepen we weer het bos in. Ik gaf Jan aan dat ik eigenlijk even een boom moest op gaan zoeken maar ik kon het nog wel even volhouden. Het eerste klimmetje namen we en we liepen via de pijtjes het parcours. Er waren inmiddels al minder lopers in het bos maar het pad was hier en daar al flink omgeploegd. De omgevallen boom ging nu niet meer met een sierlijke sprong en we werden al wat stiller. Toch maar even gestopt voor de plaspauze en toen we voor de tweede keer de ‘grote’ klim hadden genomen zei Jan: “ik heb slecht nieuws voor je. 4 rondjes ga ik niet redden, sterker nog, ik maak dit rondje af en loop dan nog een klein stukje met je mee.” … oei, dat is jammer maar ik was allang blij dat ik dit tweede rondje niet alleen hoefde te lopen. Ik zei tegen Jan dat hij makkelijk even kon douchen op onze hotelkamer (late checkout). We liepen terug vanuit het bos naar de start/finish. Op één of andere manier leek het stuk nu een stuk langer…

2e rondje: hier konden we nog lachen

2e rondje: hier konden we nog lachen

Mijn lief stond op ons te wachten bij de finish en we stopten even om door te geven dat Jan straks terug kwam lopen. 2:04 uur op de klok en nu voor de 3e keer het bos in. Daar namen Jan en ik afscheid en ik ging alleen verder. Het bos was nu behoorlijk leeg en voor zeker 5KM liep ik helemaal alleen. Daarna zag ik een hardloper die ik voorbij ging. Even stoppen bij de eerste van de twee verzorgingsposten in het bos, iets wat prima verzorgd was. Water, cola, thee, sportdrank, banaan, ontbijtkoek en twee vriendelijke mannen. Ik nam thee waarop één van de mannen zei: “wil je liever warmte thee, dat is beter dan deze koude thee?” ik bedankte hem vriendelijk maar hij gaf mij toch een lauw-warme thee uit een van de gamellen. Mmmm, hij had gelijk, dit was toch lekkerder! Weer verder het bos door, weer naar die klim op 7KM. Nu was hij niet leuk meer.. wandelend ging ik omhoog en wist dat die 3,5KM naar de finish er nog aan zouden komen. Straks moet ik deze NOG een keer!!

Treintje lopen in het Diever bos - Foto: Toli Schanssema

Treintje lopen in het Diever bos – Foto: Toli Schanssema

Terug naar Diever, dat stuk vanaf het bos naar de finish leek nu weer langer. Vlak voor de finish haalden twee dames mij in. Ik had ze al eerder gezien. Een liep de 30KM en werd, zo te zien, gehaasd door een ervaren marathonloopster die er nog een rondje aan plakte. Zij liep lekker door weer richting het bos, ik stopte even bij de verzorgingspost bij de start. Twijfel, twijfel… stoppen of doorgaan? Het werd steeds kouder en het was van dat vieze, natte weer. Eigenlijk had ik helemaal geen zin meer in een 4e rondje maar hé, ik heb alle 40 marathons hiervoor uitgelopen, een Did Not Finish, daar ben ik niet voor naar Diever gekomen! 3:08 uur op de teller, als dit zo doorgaat wordt het ergens rond de 4:15 qua finishtijd.
Daar ging ik maar weer.. het bos in.. weer dat bos in, ik wil het bos niet, ik wil het bos niet in, ik wil… eerst maar weer even plassen, dan zie we wel weer verder.

Weer verder hobbelen want hardlopen kon je niet het echt meer noemen. Waren hiervoor mijn kilometerrondjes nog rond de 5:30, gingen ze nu toch allemaal dik over de 6 minuten heen. Ik word ingehaald door twee mannen die zo rond de 6:00min/km lopen, ik haak aan en loop met ze mee naar de 1e verzorgingspost. De 1e man loopt door, de 2e man die het blijkbaar moeilijk heeft stopt daar wat langer. Ik neem nog wat te drinken en loop door, op naar ‘hamburger hill”. Daar aangekomen maakte ik onderstaande video:



Nu nog terug naar finish, weer dat @#@#$ stuk door het bos, ik wil niet meer. De man die hiervoor nog bij de verzorgingspost stond ging mij voorbij, hij maakte geen filmpje, hij wilde blijkbaar, net als ik, zo snel mogelijk het bos uit.
Weer helemaal alleen liep ik terug. Ongeveer 2KM voor de finish tilde ik mijn voeten niet goed op en met een soort van dramatische beweging viel ik languit op mijn buik op de grond. Gelukkig was de ondergrond zacht mos en ik bleef even een seconden of twee liggen. Twee dames die aankwamen wandelen riepen naar mij of het ging. Ze zagen zichzelf al reanimatie geven aan mij zeiden ze. Haha, zo erg is het niet hoor, dames. Dit hoort er allemaal bij. Weer dat lang stuk terug naar Diever. Was ik nu verkeerd gelopen? Ik zag geen pijltjes meer, had ik dit hiervoor ook al gelopen? Op mijn Garmin is het al 42,2KM!!! Waar is de finish… help.. sjok, sjok, sjok..

Volg de pijlen! - Foto: Janke vd Schaaf

Volg de pijlen! – Foto: Janke vd Schaaf

Ik herkende weer het gebied, die paardjes rechts, het parkeerterrein links, nu alleen nog een bochtje naar rechts. Handjes op elkaar door de verkeersregelaars, nu nog richting de finish. Mijn lief staat te zwaaien.. ik ben er bijna!
4:26:41 uur later ben ik voor de 4e keer binnen. Dit was toch wel mijn zwaarste marathon… Jan en Janine staan ook bij de finish en feliciteren mij. Ik bedankt opnieuw Jan voor de support onderweg en loop naar drankpost voor wat warme bekers bouillon.

Na een pittige 4e rondje eindelijk bij de finish in Diever

Na een pittige 4e rondje eindelijk bij de finish in Diever

Helaas kan ik niet meer op Mieke wachten (die uiteindelijk niet eens zover achter mij zat met 4:34) want ik had beloofd om om 18:00 uur weer thuis te zijn waar Wouter al zat te wachten. Het is nu half 4, dat wordt snel douchen en vertrekken. Mijn lief rijdt het eerste stuk zodat ik even kan app’en met Mieke en met Jan.

Boscross Marathon in Diever: hij mag van mijn lijstje af. Marathon nr. 41 is een feit en nr. 42 staat alweer op de planning. De TaMarathon op 11 februari in Drachten. Leuk, want ook daar heb ik nog niet eerder gelopen!



>