RunningRonald.nl

Vandaag de 32 van Kampen. Een leuke loop als training voor de Be More Ultra Tour in de omgeving van Kees de Loper. Kees stelde een paar dagen voor de loop voor om bij hem te blijven slapen zodat ik niet op een belachelijke tijd Alphen aan den Rijn hoefte te verlaten… en het idee sprak mij wel aan.

Vrijdagavond vertrokken richting IJsselmuiden, dwars door de IJsselmeerpolder… uitgestorven leeg… door Kampen (neem bij de rotonde de 6e afslag zei mijn navigatie??) en op naar Casa del Kees. Daar kennis gemaakt met de familie nog even bijgekletst, Takkie (juist, de hond) uitgelaten met het baasje en toen was het inmiddels alweer tijd om mijn tijdelijke bedje op te zoeken.

Vroeg uit de veren. Terwijl ik stond te douchen had Kees al een uitgebreide ontbijttafel in gericht met diverse broodbeleg.. ja, zelfs honing… nou, deze keer maar even niet 🙂 Niet veel later arriveerde Raymond. Samen met hem en Kees zouden we een leuk ‘treintje’ gaan maken over het parcours van de 32 van Kampen met een snelheid van ongeveer 12km/u. Een tempo wat voor ons drietjes goed te doen is. Spullen ingepakt en op naar Isala, de atletiek vereniging van Kampen.

Al bij aankomst viel Raymond en mij op dat Kees echt wel een plaatselijke vedette is. “Hee Kees!”, “Moge Kees”, “Hee, ben je er weer Kees”, “Toppppper Kees”… het hield niet op. Leuk om met hem op pad te gaan. Na het afhalen van de startnummers, het omkleden en de tassen weer in de auto gestopt te hebben liepen we de kantine in. Gelijk herkende ik Annemieke, een hardloopster die ik tot vandaag alleen maar kende van twitter. Leuk om haar nu persoonlijk te ontmoeten. Even bijkletsen en de doelen van vandaag besproken. Annemieke wilde heel graag eens een keer de 10KM onder het uur lopen. “Gaat je lukken, 59:59” zei ik… maar zelf had ze er een hard hoofd in.

Na Kees losgerukt te hebben van al zijn grouppies in de kantine gingen we gedrieën naar de start. De halve en de 32KM deelnemers (360 m/v) stonden klaar… knal! en daar gaan we. Op naar de bossen (ja, bossen, van Kampen). Gezellig naast elkaar, babbelend liep het treintje Kampen richting het Roggebotsebos (ik heb het ook niet verzonnen). Bij de 5KM drankpost even een stop. Twee leden van de ‘trein’ moesten wat overtollige vloeistof kwijt om daarna weer in strak tempo van 5min/km verder te gaan. Inmiddels hadden al heel veel lopers door dat we een goed constant tempo aanhieden en er vormde zich een groepje van ong. 15 man/vrouw achter ons… en een spontaan webloggerspacing team was geboren. Ballonnen of fluo-vestjes ontbraken maar het gebabbel van de hazen gaf wel aan dat we makkelijk het tempo konden volhouden.

Raymond kreeg wat last van een niet lekker zittende Five Finger en stopte even maar na 14km gaf hij aan dat hij te veel last had van een pees in zijn linkerenkel. Hij ging wandelen naar een drinkpost om daar een lift terug te vragen. Balen! Ons treintje was niet meer compleet. Kees en ik gingen samen verder, nog steeds dapper gevolgd door de groep van 15 achter ons.

Als een Zwitsers uurwerk liepen we de kilometers tusen de 4:52 en 5:02 en onderweg werd er over de meest uitgebreide dingen gekletst. De lopers achter ons hoorde het aan. Eén van de dames vroeg of we ook nog leuke moppen wisten… nee, op dit moment even niet. Ondertussen werd Kees begroet door menig man, vrouw, koe, kip, haas en hond.. werkelijk iedereen kent die man hier. In het bos lag er zelfs een onderbroek.. het moet toch niet gekker worden dat dames al hun ondergoed naar Kees gaan werpen. Het weer werkte goed mee, het was droog, regelmatig zonnig en de wind, daar hadden we niet zo veel last van met twee rondjes door het bos. Het bos uit hadden we ‘m even tegen maar de laatste 6KM, langs de Vossemeer, hadden we ‘m in de rug. Bertha, Mrs. Kees de Loper stond daar op diverse plekken foto’s van ons te schieten.

Het groepje achter ons werd al wat kleiner. Sommige haakte af, anderen, waaronder twee dames, zette een tandje aan. Het is dan heel verleidelijk om met de dames mee te lopen maar als echte pacers hielden we strak ons tempo aan. De laatste 2KM terug naar Kampen was er nog maar één man bij ons maar op ong. 100 meter daarachter volgende nog wat aanhakers. De laatste meters… we draaien de baan van Isala op en daar staan Raymond en Annemieke uitgebreid te zwaaien en Ray schiet deze foto.

Lachend over de finish met een tijd van 2:37:39 met een gemiddeld tempo van 4:56min/km. Prima gelopen! Een aantal lopers kwamen naar ons toe om te bedanken en wij zochten even de twee dames om bij te kletsen. Inmiddels was Annemieke naar ons gekomen en daar vertelde vol enthousiasme dat ze een dik PR had gelopen: 59:34 Wow, onwijs goed gedaan Annemieke! Gefeliciteerd.

Naar de auto gelopen daar even droog spul aangetrokken en snel naar casa del Kees om even te douchen en aan te schuiven aan tafel. Lekkere soep met broodjes. Dat ging er wel in na 32KM! Inmiddels was ook Annemieke met haar zoontje Wick bij Kees aangekomen en daar kletsten we nog even met z’n viertjes verder over lopen en andere onderwerpen. Natuurlijk de bekende bloggersfoto waarna Kees en ik samen overbleven.. wachtend tot de einde van de middag om daarna te vertrekken naar Petra waar de Be More Ultra Tour crew bij elkaar komt…

Even na 18:30 uur kwamen Kees en ik aan bij Petra waar de hele Be More Ultra Tour crew bij elkaar was. Alle lopers, fietsers, verzorgers en gastheren/dames. Van Léonie kregen we een uitgebreide briefing met de laatste details. Het gaat helemaal goedkomen en het wordt een geweldig evenement. De inschrijfdatum is overigens verlengd naar 21 maart, dus hop: naar de BMUT website om je nog even in te schrijven!

Om 23:00 uur was ik weer thuis na een 28 uur lange, geweldige (hardloop)dag. Kees, Bertha en familie vd Wetering dank voor de gastvrijheid in jullie mooie huis, het warme bed, het lekkere eten en de verfrissende douches. Petra en Erik dank voor de lekkere hapjes en drankjes tijdens de meeting! Tot snel allemaal

Data: 32KM, 2:37:49, 4:56min/km, 12,2km/u, gemiddelde hartslag 154bpm, 1608kcal. Zie ook GarminData

Zie ook de gezellige foto’s in mijn Flickr-album

>