RunningRonald.nl

Zondag was het weer zover, voor de 3e keer organiseerde Curly de jaarlijkse trainingsloop over het parcours van de Kustmarathon. Van deze marathon (van Burgh-Haamstede naar Zoutelande) wordt vaak gezegd dat hij de zwaarste van Nederland is, een prima training dus. Bij deze training van ong. 23 KM starten we vlak na de Oosterscheldekering. Daar bij Vrouwepolder gaan we voor 7KM het strand op en later door de duinen richting de finish in Zoutelande. Tot zover de theorie …

Het was al vroeg dag, Sylvia kwam naar mij toe en samen reden we naar Bodegraven waar Marinka, Marco en John (RunningCobbler) op ons wachtte. Marinka zou direct na de loop vertrekken en reed daarom met eigen auto naar richting Zeeland. Marco was zo aardig om haar gezelschap te geven… en mocht gelijk chauffeur spelen. Goed gedaan Marinka 🙂 Syl, John en ik reden voorop richting Zoutelande. Na een gezellige autorit liepen we naar de afsproken plek, Brasserie Salsa Terra waar alleen vroege vogel Fred aan de koffie zat. Nog maar koud binnen kreeg ik zo rond 10:30 uur via Curly te horen dat hardloopster Paola gestrand was in haar woonplaats Goes. Na een klapband en een hachelijk avontuur (in de slip naar de andere weghelft) wat daar op volgde belde ze trillend naar Curly dat haar auto stuk was maar ze wel wilde lopen. Zonder er lang over na te denken zei ik tegen Curly dat ik haar wel op zou halen.
In rap tempo terug over de A58 richting Goes, de tijd begon te dringen want 11:15 uur zou de gehuurde bus van Zoutelande naar Vrouwepolder vertrekken. Paola, die ik eigenlijk alleen maar ken via twitter en email was niet zo moeilijk te herkennen. Een slanke hardloopster, bruin van de Turkse vakantie-zon, korte blonde haren stond met een verdrietige blik om haar heen te kijken bij het NS station van Goes, vlak bij haar restaurant Magarita Gelukkig herkende ze mij ook en na de begroeting en troostende woorden kon ze weer een beetje lachen. Snel reden we terug richting Zoutelande en ik belde met Curly dat we om 11:20 uur aan zouden komen op de vertrekplek. Paola kwam al meer los en begon lekker te kletsen en ja, ik lette niet op en reed de afslag naar Middelburg voorbij… oeps… snel de volgende afslag en weer terug. Weer bellen met Curly om te zeggen dat ze niet op ons moesten wachten en wij wel naar Vrouwepolder zouden komen.

Toen we Zoutelande binnenreden zagen we nog net de bus voorbij rijden. Snel zouden we onze tassen bij Salsa Terra achterlaten maar natuurlijk negens een parkeerplek te vinden als je haast hebt… rennen, vliegen en hop in de RRmobiel richting Vrouwepolder. De hardlopers daar (in blauw gekleed deze keer) stonden allemaal al klaar om te vertrekken maar waren gelukkig zo aardig dat ze op ons wachtte. Snel nog even de chipknip van Gerard mogen lenen om parkeerkaartje te kopen en daar gingen we. Een hele grote groep hardlopers vanaf het strand. Zo waren daar buiten reeds genoemde namen: Ilonka en Rik, Ronnie en Janna, Inge, Erik, Broeder Richard, Tiny, Bjorn, AV’56 trainer Jos, Dian met een grote groep van haar club AVS’90 (sorry, weet niet alle namen) maar ook hoffotograaf Maurice en zelfs een hardloper die zich spontaan meldde.. “mag ik ook meelopen?”

Een mooie groepje hardlopers bij elkaar waarbij zich snel verschillende tempo groepjes vormde. Bij de duinopgang (na ong. 7KM) in de buurt van Oostkapelle zagen we wat ‘blauwblousjes” rechtdoor lopen..als we hen niet zouden waarschuwen zouden ze een mooi stuk door de bossen missen dus in rap tempo achter hen aan met Rick, Ilonka en Ronnie. Na wat schreeuw-werk hadden we hun aandacht en konden we weer compleet terug naar de duinopgang… dat er een ervaren kustmarathonloper tussen het ‘verdwaalde’ groepje zat zal ik verder over uitwijden 🙂

Voordat we de bossen inliepen sloten Marinka, Fabiola en haar partner Günter zich bij ons aan. Verder werden we vanaf dit punt bijgestaand door Petra die ons op de fiets begeleidde en onze drankjes, gelletjes en weet ik veel wat nog meer meenam in haar bakje op de bagagedrager. Het parcours van de kustmarathon blijft genieten. Na het strand door het mooie duingebied, verhard maar ook schelpenpaden en bospaden. Het weer zat ook onwijs mee, na regen in de ochtend liepen we nu met weinig wind en een zonnetje wat steeds sterker begon te worden. Genieten! Sylvia liep lekker door maar opeens was ik haar kwijt… of kwam het omdat ze weer zo te kletsen met Marco en Richard dat ze weer verkeerd liepen hihi.. tijd voor weer een ‘terugroepaktie’ …

De groep was weer compleet en ik wisselde regelmatig van ‘looppartner’.. leuk om even bij te kletsen met bijvoorbeeld Janna over haar triathlon wedstrijden en trainingen, onze nestor Fred over zijn zeer lange staat van ‘hardloopdienst’ en broeder Richard over zijn buitenland avonturen. Ook leuk was om een tijdje mee te lopen in het groepje van écht snelle lopers: Ronnie, Rik en natuurlijk de winnares van de Kustmarathon 2010, Ilonka om daarna weer even om te draaien en terug te lopen naar de laatste lopers, ook wel vegen genoemd.

Ik liep weer even op richting Paola, die met een grote glimlach genoot van het parcours waar ze op 1 oktober haar eerste marathon gaat lopen. Het angstige avontuur van een paar uur geleden met haar auto was ze zo te zien al bijna vergeten. Ik vertelde haar dat het parcours alleen nog maar mooier zou worden.. maar ook zwaarder.. Na de Sherman tank van Westkapelle, een oorlogsmonument, volgde de laatste 5KM met vele trappen op en af door de duinen heen en een laatste stuk over het strand. Volgens mij had ze er wel zin in want ze zou vandaag haar langste duurloop doen. Niet gek voor iemand die pas begonnen is met hardlopen en al wat prijsjes in de wacht heeft gesleept. Bij de tank ging ik alleen op pad want coach Rob had ‘opgedragen’ dat ik de laatste 20min in mijn marathon tempo moest doen, dus 4:15min/km… maar ja, dat valt nog niet mee met al die heuvels… maar zoals Ronnie later zei: in dat soort situaties gaat het om hartslag … heel eerlijk moet ik dat nog een beetje leren.
Het laatste stuk over het strand richting Zoutelande was beter te doen dan vorig jaar toen ik daar samen met Marco liep. Nu lagen er houten vlonders over het strand en met af en toe wat slalommen kon het tempo doorgezet worden. Nog een laatste klim de dijk op en richting het monument van de Kustmarathon met de tegeltjes met daarop alle namen van de winnaars. Ilonka staat er al op.. dit jaar weer? En misschien ook nog wel eens Rik of Ronnie… wie zal het zeggen..
Nog een klein lusje en dan de dijk af, de Langstraat weer in. De winkelstraat van Zoutelande waar ook de finish van de marathon is. Mijn Garmin drukte ik af op 26,26KM.. grappige afstand… maar gelijk al commentaar van ‘boven aan de dijk’ van John en Gerard dat de finish 20 meter verder is in de ‘zandbak’ .. ok, ok, weer terug en fnishen. De trap die de dijk op gaat heeft behalve treden ook hellende vlakken… dat is leuk.. ff een aanloopje en die vlakken op… Marinka en Paola kwamen eraan, die kregen een privé escorte van Marco en mij. Dit is best leuk.. nog maar een keer naar boven sprinten en met Curly meelopen en bij de finish deed ik samen met Marco, die ook weer naar boven was gegaan, een herhaling van de finish van 2010… Dik 2:30 uur gelopen maar wat was dat omgevlogen! Genieten, genieten en nog eens genieten!
De meeste lopers liepen richting het parkeerterrein waar de bus vandaan was vertrokken maar Paola en ik wandelden naar de brasserie om daar onze kleding op te halen. Met het personeel zaten we een beetje te dollen waarom zij geen douche hadden.. “nou, die hebben we.. ” echt?? Helaas bleek de douche een verbouwing te ondergaan en liepen we toch maar richting de mini camping die Curly had geregeld waar we konden douchen… mmm, dat was wel een beetje ver lopen vanaf het parkeerterrein maar gelukkig bracht broeder Richard, die weer gelijk door zo rijden richting huis, ons eerst naar de camping. In het zonnetje zaten we op onze douchebeurt te wachten. Een dolle boel in de sanitaire ruimte waar we 4 douches konden/mochten delen.

De dag sloten we af in opnieuw Brasserie Salsa Terra met lekkere hapjes en drankjes en voor veel, heel veel lachen. Marco, je bent echt gestoord 😉
De zon was inmiddels volop gaan schijnen en een betere afsluiting van de dag konden we ons niet wensen. Mijn auto moest nog wel even worden opgehaald in Vrouwepolder en Curly bracht mij daar naar toe… het werd een beetje een omweg.. Curly weet daar beter de weg op de fiets dan met de auto dus op de terugweg is de Zeeuwse maar achter een Alphenaar aangereden hihihi.. Weer terug in het restaurant liepen we richting het parkeerterrein waar we van elkaar afscheid namen na deze geweldige dag… maar het feestje ging nog even door in de RRmobiel. John, Sylvia en Marco op de achterbank en Paola en ik voorin… wat een puinhoop.. zet 5 maffe hardlopers bij elkaar en het was gieren (niet van de banden) tot in Goes. Daar hebben we netjes Paola voor de deur afgezet. Wat een leuke hardloopster!

Met de 4 overgebleven leuke hardlopers vervolgde wij onze weg richting Bodegraven waar John en Marco richting Utrecht vertrokken en Syl en ik doorreden naar Alphen a/d Rijn. Dit was weer zo’n dag die de geschiedenis ingaat als een zeer geslaagde training. Leuk gezelschap, prachtig parcours, lekker eten en veel gelachen. Curly, weer onwijs bedankt voor de organisatie, alles was weer TOP! In 2012 hebben we vast en zeker een nog grotere groep want de Zeeland Trainingsloop…. die moet je gewoon een keer hebben meegemaakt!!
Meer foto’s vindt je op de Picasa pagina van Maurice en in mijn Flickr-album

Links naar de diverse weblogs van namen genoemd in dit bericht vind je in de linkerkolom onder blogsters/bloggers

>