RunningRonald.nl

De Roparun, ‘s werelds langste non-stop hardloopestafette is afgelopen Pinksterweekend weer gehouden en natuurlijk ontbrak Team 247 – Tref & Co niet. Voor de 5e keer liepen zij mee in dit ‘avontuur voor het leven’ waarbij er zoveel mogelijk geld wordt op gehaald voor de palliatieve zorg voor kankerpatienten. Net als in 2010 mocht ik ook dit jaar weer mee als loper in dit mooie evenement.

Voor wie het niet weet: de Roparun is een estafette-wedstrijd waarbij twee teams, bestaande uit 2 chauffeurs in een busje, 3 fietsers en 4 lopers non-stop van Parijs naar Rotterdam reizen. Er is altijd één van de lopers in actie. Een team wisselt, (vaak) om de 1,5KM met één van de 3 andere lopers in een team en wordt daarbij begeleid door minimaal 2 fietsers. De chauffeurs zorgen ervoor dat er op het wisselpunt altijd een loper klaarstaat om afgetikt te worden. Na een ‘shift’ waarbij de lopers een afstand van 20 tot 65KM overbruggen neemt team B het over en kan Team A eten en rusten in het basiskamp dat zich iedere keer verplaatst. Uiteindelijk worden er 10 shifts gelopen en 522KM afgelegd waarbij soms de lopers ook moeten fietsen omdat de busjes niet op alle plekken op het parcours mogen komen. De kwartiermakers en fysio’s zorgen ervoor dat de teamleden weer helemaal fris.. nou ja… fris.. aan de slag kunnen

ZATERDAG

Het feestje begint al op zaterdag. Op die dag komt het team bij elkaar en pakken de laatste spullen in. Nog even een check of we alles bij ons hebben, zoals genoeg fietsen, en daarna vertrokken we om 11:51 uur met 3 busjes en een kleine vrachtwagen richting Frankrijk. In het Team A busje was het al gelijk feest. De speakers hebben het nauwelijks overleefd en voor dat we er erg in hadden waren we alweer aangekomen bij de eerste stopplek. Bij St. Niclaas (B) even de benen strekken.. grappig detail is dat die stopplek dicht bij het dorpje Zele ligt waar we zondag doorheen zouden lopen.

Hoe dichter je bij Parijs komt, hoe meer Roparun teams je tegenkomt. Bij de tweede stop in Frankrijk, net over de grens zie ik wat bekende koppies van team 236, het team waar ik in 2009 mijn eerste Roparun mee liep. De reis verliep vlekkeloos na een paar uurtjes was het eerste basiskamp in Lacroix opgebouwd. Twee grote tenten waarvan er ééntje is ingericht als ‘slaapzaal’ met veldbedjes. In Lacroix begon het grote omkleedfeest: Frank in zijn struisvogelpak en de meeste Treffies toverden zich om tot echte piraten. En de bijbehorende papegaai was ook klaar voor actie! Op naar Dugny, het startveld vlakbij het vliegveld Le Bourget.

De meeste Roparunteams starten in de middag zodat ongeveer iedereen uiteindelijk op maandagmiddag in Rotterdam aan komt maar omdat Tref en Co een (redelijk) snel team is was onze starttijd bepaald op 23:06. Jammer genoeg zijn de meeste teams dan al vertrokken zouden we ook alleen starten om die tijd… maar Tref & Co kan heel goed zelf een feestje bouwen dus met onze maffe outfits meldden we ons bij de start en maakte de tijd met de promotie-dames vol met maffe dansjes… Ondanks dat de meeste Treffies al ervaren roparunners zijn was er toch was gezonde spanning en telde we de minuten af…. Nog één dansje en daarna volgende de countdown… 5-4-3-2-1… en daar gingen we!

Ik mocht starten in mijn maffe pak en werd gevolgd door vele teamleden naar het einde van het park. Daar kwamen Bouke, Rafael en Martin V. op de fiets achter mij aan omdat de bus het eerste stuk van 8KM niet mee mag rijden. Het is even wennen, als je niet loopt moet je navigeren maar dat is goed te doen. Routekaart op de fiets en in mijn Garmin had ik ook de route als soort van backup staan. In Parijs zie je niet zo veel mensen langs de kant, de meesten hebben zoiets van: “wat zijn dat voor mafkezen in mijn stad” maar het papegaaienpak leverde wel wat (leuke) reacties op. Ik spreek niet genoeg Frans om alles te begrijpen maar de lach van de meesten zal wel goed bedoeld zijn. Na 20KM nam Team B het van ons over voor een shift van 50KM en mochten wij richting het kamp in Lacroix om even iets te eten en te slapen.

ZONDAG

De eerste nacht in het kamp was eigenlijk net zoals vorig jaar… KOUD!!! Zo rond 02:00 uur lagen we in ons mandje.. eh.. op ons veldbedje. Ik had een thermoshirt aan en daarover een loopshirt met lange mouwen. Tegen 03:30 uur maakte Teamcaptain en Kampleider Hans ons wakker als een echte drill-sergeant.. maar wel een aardige dan… want hij, Oma Loes, Sven, Frans en Leon hadden alles weer in gereedheid gebracht dat de lopers, de fietsers Katja, Martin G. en Rutger, alsmede onze knappe chauffeurs Stacey en Natalie weer even lekker konden eten en drinken. Eventueel nog even snel een massage van de fysio’s Alex en Denise en daarna was het wachten op Team B…. De nacht was helder maar zeker niet warmer dan 2 graden.. brrr… mogen we weer lopen???

Niet veel later kwam Frank aangeknald met zijn team, en tikte Bouke af. Team A was weer los voor de langste etappe van 66,5KM. Door de nacht liepen we… wat geweldig om weer mee te maken. Het was droog en de temperatuur liep langzaam op. Even na 05:00 uur kwam de zon op, terwijl we door een mooie landelijke omgeving liepen. Heel stil… hier en daar wat vogeltjes… alleen onze voetstappen en het rubber van de fietsbanden over de weg.. we voelden ons geweldig. Zo heel af en toe zag je iemand lopen. Een vrouw die haar hondje uitliet… man.. die was lelijk… die hond trouwens ook wel… De wissels gingen zonder problemen. De lopers waren in hun element, zelfs Martin V. die zijn eerste roparun liep ging echt als een speer! De opgegeven gemiddelde snelheid van 13,1 waren we al dik overheen, ook dankzij de snelle lopers in Team B, Frank, Marjolein, John en Pieter. De wissel met Team B in Offoy ging vlekkeloos en dik 40 minuten eerder dan gepland. Team A vertrok richting steunpunt Sophie.

Dit steunpunt is altijd een waar Roparunfeest. in Troisvilles. Heel veel teams hebben hun basiskamp hier en de roparun deelt choco-croissants en broodjes Hema-worst uit.. lekker!! Heerlijk in het zonnetje waar we even konden bijkomen van 10:00 tot 13:30 uur. In het dorp ontmoette ik Claudia en Richard van RTZN Team 238 en Jos van de IJsselland runners, team 131. Altijd leuk om wat bekende gezichten te zien. In het basiskamp liet ik mij even ‘onderhanden nemen’ door Denise. Ik hoopte op een lekkere massage maar toen ze aan mijn kuiten zat wist ze toch wat gevoelige plekken te vinden… doet het hier pijn?? nee, en als ik zoooo doe?? … auuwww.. Moest gelijk aan S&M van Rihanna denken… of ligt dat nu weer aan mij.. nou ja, het was toch wel een soort van lekker.. daarna nog even een powernapje van een uur en was het tijd om Team B af te lossen. Marjolein die Bouke aantik en los waren we weer!

Het weer was nog steeds lekker, af en toe bewolkt en niet te warm. Ideaal loopweer! En nu kregen we ook langzaam teams in zicht… de jacht is geopend! Als een stel dollen honden liepen we door het Franse land, op zoek naar nieuw bloed 🙂 … dan komt toch weer die competitiedrang naar boven en zitten we onderling al te overleggen welke teams we gaan inhalen. De tempo’s lopen hoog op, Bouke loopt elke shift minimaal met 16,5 km/u. Deze shift van 63,1 KM gaat richting de Belgische grens en daar wordt het steeds drukker. In de laatste straten van Frankrijk zie ik 3 teams die eigenlijk net iets te ver weg zijn om in mijn shift van 1,5km te kloppen.. of toch niet… gas erop en er achteraan… het lukte.. hihi.. als beloning neem ik maar weer een Mars in het busje 🙂

Martin en Rafael lopen lekker door maar Raaf krijgt wat last van zijn darmen.. en ondanks het reglement laat hij in Frankrijk nog een enorme … nou ja, je weet wel achter… We zitten inmiddels in België en wisselen in St. Ghislain met team B, bijna een uur eerder dan het schema. Het even na 18:00 uur, de fietsen gaan op de bus en Stees en Natalie rijden de lopers en fietsers naar het basiskamp in Asse. Iedereen is moe en het duurt ook niet lang voordat het hele busje slaapt. Natalie is onze heldin en stuurt ons veilig naar het kamp. Een beetje duf spreek ik een audiobericht in mijn telefoon in want anders vergeet ik echt wat er allemaal gebeurd is en na een snelle hap pasta geloof ik, of was het rijst… (heb geen idee meer…) stort team A in op de bedjes. 22:15 uur: allemaal je bed uit!!! ja, Hans… waarom doe ik die roparun eigenlijk.. ben zoooo moe… maar gelukkig zet iedereen door en eten en drinken we nog wat en wachten we op Team B. In het donker maar heel herkenbaar komt Frank aangeknalt en tikt Martin V. af… Het is inmiddels…

MAANDAG

Dit zijn de moeilijke shifts. Chronisch slaaptekort voor de teamleden en midden in de nacht lopen (44KM)… regelmatig springen we allemaal de bus uit om de wissel mee te maken, zo blijven we wakker en kunnen we de andere teams die voorbijkomen aanmoedigen. 00:15 uur, een hardloopster komt voorbij en ik klap maar sta eigenlijk nog half te slapen… totdat ze ‘hallo’ zegt.. een bekend geluid, het is weer Claudia van team 238. We zien elkaar en ze stop even.. “loop maar door, ik loop wel een stukje met je mee” – Een kort nachtelijk gesprekje in de buurt van Opstal, daarna neem ik afscheid van haar want ik moet terug naar de wisselplek om Martin af te lossen… en gaan we op weg naar het eerste feestdorp: Zele!

Zele is één van die plekjes waar je als Roparunner door heel wil. Het hele dorp staat op zijn kop. Mijn papegaaienpak gaat weer aan en ook Rafael doet zijn piratenpak aan. Martin en ik wisselen om en om met lopen omdat het busje niet zo snel kan volgen. Rafael loopt ook mee door het centrum. Wat een feest!! Iedereen juigt en onthaalt iedereen als helden. Opeens hoor ik “heee Ronald, ik ben het, Chris!! — heee, Katrien.. kijk eens!!” .. dat is leuk, twee bekenden van facebook/twitter van het team 267 De Rode Lopers. Samen met Katrien kijk ik mijn ogen uit naar het uitzinnige publiek… een mooie opkikker voor ons allemaal! In Temse (na 44KM) wisselen we weer met Team B die het altijd lastige Antwerpen gaat lopen. Gelukkig is Frank inmiddels al bijna net zo’n Forerunner Expert als RR en navigeert het team moeiteloos (inclusief een paar andere teams) door de havenstad.

Stees en Naat rijden ons naar Putte, net over de Nederlandse grens waar Hans, Frans en Leon het basiskamp lang het fietspad hebben geplaats waar de lopers langskomen. Gezellig! Dat krijgen we ook regelmatig te horen van de lopers/fietsers die voorbij komen. Team A is een beetje op… iedereen wil zo snel mogelijk slapen, eten doen we wel een andere keer. Fietser Katja, die al in België niet lekker was heeft nu wel heel veel last van diaree, iets waar de Roparun organisatie ook al voor waarschuwde. In goed overleg wordt er besloten dat Katja naar huis wordt gereden. Echt balen voor Katja… en team A moet het nu met 2 fietsers doen. Het is midden in de nacht (03:00 uur) en ik vraag aan Alex of hij even naar mijn knie wil kijken en omdat ik geen vrij bedje mee zie vraag ik aan hem of ik op de massagebank mag blijven liggen… zijn antwoord heb ik denk ik al niet meer gehoord… evenmin de fietser en lopers die voorbij komen… ik hoorde wel Hans: Hee, wie ligt er hier.. “RR, opstaan, het is bijna 05:00 uur!” De eitjes die Sven staat te bakken maken het opstaan wat makkelijker en menig loper die voorbij komt wil eigenlijk wel even stoppen in kamp 247!

Team A komt eraan en we gaan met z’n allen richting het eerste Roparundorp van Nederland, Ossendrecht! Dit dorp staat elk jaar helemaal op zijn kop. Frank heeft weer zijn struisvogel pak aan en vele treffies lopen weer in hun piratenoutfit. Niet alleen de lopers gaan het dorp door op hardloopschoenen, ik zie ook chauffeur Theo en fietsers Dries en Luc meelopen. Bijna het dorp uit krijg ik opeens een ‘medaille’ omgehangen en een DVD van de doorkomst van 2010 in mijn handen gedrukt. In het hoesje in briefje met de tekst “voor RunningRonald zijn team: Wij bedanken jullie voor je inzet en je postieve commentaren over ons dorp. mvg John en Angèla” .. wat leuk!! Thanks! Na Ossendrecht mag Team B even rusten en lopen wij 17KM om daarna in Bergen op Zoom weer gewisseld te worden door Team B, die het nu wat rustiger aanpakt. Het is koud in Nederland, niet echt lekker loopweer maar de regen blijft (nog) uit.

Team A wacht in Dintelmond voor de laatste keer op Team B. Vanaf hier mogen de busjes niet meer mee en moeten we met z’n viertjes op pad. Om en om lopen we nu nog stukjes van 1000 ipv 1500meter. Dit is bekend terrein, dit stuk heb ik alle roparuns al gelopen en ook bij de tref&co trainingen hebben we deze route geoefend. Numansdorp komt eraan. Weer zo’n feestdorp. Ik haal mijn papegaaienpak uit de fietstas. Eigenlijk geen straf om ‘m aan te doen.. het is koud op de fiets. Om en om hebben we onze “1000 meter of fame”. Het is geweldig om door de Nederlandse dorpen te lopen. In Klaaswaal komt Team B erbij en fietsen we met 7 lopers achter de 8e hardloper aan. We passeren Oud Beijerland, Bouke knalt door de Heinenoordtunnel (met 20km/u naar beneden) en we gaan richting Barendrecht. Hier krijg je een ererondje over het bordes van het stadhuis, John loopt letterlijk te genieten. Het eind komt in zicht. Nog even en we gaan Rotterdam in. Deze ‘dubbele’ etappe van totaal 55KM is bijna voorbij. Eén van de bijzondere momenten in Rotterdam is de doorkomst bij de Daniël den Hoed kliniek. Kankerpatienten die naar buiten kunnen en mogen moedigen je echt enorm aan! Marjolein doet lopend een high five met een kindje in een rolstoel… ik leg het vast met mijn videocamera… het is een zeer onroerend schouwspel.. nu weet je weer waarom je de Roparun loopt!

Nog even en we gaan finishen vlak voor de Erasmusbrug. Rafael wisselt voor de allerlaatste keer en onze enige loopster gaat richting de finishmat met 7 fietsers achter haar aan. om 13:35 uur finishen we! 1:25 uur voor op schema! En zo eindigen we op de 15e plek overal (van de 273 teams) met een gemiddelde snelheid van 13,52 km/u en hebben de de 522KM afgelegd (per loper zo’n 65KM) in 38:29:31. Onwijs goed gedaan van de Treffies!!! Knuffels, high five en zoenen gaan over en weer.. Tref en Co is voor de 5e keer gefinisht en met z’n allen gaan we richting de Coolsingen om met het complete team over de finishlijn te gaan. Het begint inmiddels te regenen maar niemand die er moeilijk over doet. We hebben het weer geflikt! Met 8 lopers, 6 fietsers, 4 chauffeurs, 3 kwartiermakers, 2 koks, 2 fysio’s hebben we niet alleen deze monstertocht succesvol uitgelopen maar ook meer dan 15.000 euro opgehaald.
Na de finish krijgen de lopers de Roparun medaille van teamcaptain Hans en aansluitend een biertje in een café. Ik leef weer een beetje op en dans nog wat met Marjolein en Denise maar daarna gaat het RR lampje écht uit. Petra (Frank’s ex. verloofde) brengt Frank, Marjolein en mij weer veilig in Alphen a/d Rijn… van de reis heb ik niet zoveel meegekregen… en toen ik thuis kwam om 17:00 uur kwam er ook niet zo veel zinnigs uit mij. Ondanks dat ik dit jaar wel 4 uur (PR!) heb kunnen slapen tijdens de Roparun viel ik echt bijna in slaap boven mijn pizza en werd om 18:00 uur naar bed gebracht… 13 uur later werd ik weer wakker.. nog in een roes van de Roparun die nu, een week later nog steeds langzaam doorsuddert… een heerlijk gevoel!!

Hans, Theo, Ruud, Dries, Luc, Collin, Marjolein, Frank, John, Pieter, Oma Loes, Leon, Frans, Sven, Denise, Alex, Heleen en vooral Team A, Stacey, Natalie, Katja, Martin G, Rutger, Rafael, Bouke en Martin V. … en iedereen die ik nog vergeten ben… ONWIJS BEDANKT voor een onvergetelijk weekend!!!

Alle foto’s vind je in mijn Flickr-Album, de video volgt later.

Hieronder een aantal van de live interviews gedaan met Tref & Co leden tijdens de RopaRun door RopaRadio van RTV Lansingerland

This text will be replaced by the flash music player, please download JAVA if you keep seeing this text

>