Tweede verslag met leuke loopjes uit Les Fumades

Verslag 2 van de vakantie in Allègre les Fumades. Het is weer een heel verhaal geworden, met de nadruk op het hardlopen maar dat heb je he… op een hardloopweblog… dus heb je echt niets meer te doen dan hier wat leesvoer:

Je raakt echt het besef van tijd en datum kwijt dus gelukkig kan ik aan de hand van de foto’s nog een beetje achterhalen wat we gedaan hebben.

Het zal bekend zijn dan Fransen niet echt uitblinken in andere talen dan hun eigen gebrabbel dus ook bij een restaurant is Engels een “ne pas parle Anglais”. Ok, dan maar met de paar jaar Frans die we op school hebben gehad, ergens ver terug in de vorige eeuw en natuurlijk ook niet bijgehouden, want was is er nu aan Frans op TV te zien, bestelde we ons eten. Ik zat al te dollen met de kids dat de ober wel drie keer aan de serveerster vroeg of ze wilde checken of ik echt “gebakken schoenzool met lege slakkenhuizen” wilde hebben. Gelukkig ging alles goed en we donderdagavond hebben zowaar prima gegeten.

Vrijdag zijn we richting Remoulins gereden. Vlak voor deze plaats ligt één van de best bezochte Romeinse oudheden van Frankrijk. Deze brug over de Gard (of Gardon) was een onderdeel van een 50KM lang aquaduct van de bronnen van Uzès naar Nîmes. Indrukwekkend om te zien maar het is ook zeker leuk om in de Gard te gaan staan, lekker te zwemmen of te kanoën tussen de stroomversnellingen .

Genieten bij de Pont du Gard

Zaterdag beloofde een zeer warme dag te worden en omdat er van lopen vrijdagavond niets meer kwam besloot ik, mede door de bewolking op zaterdagochtend te lopen. Om 09:30 uur (ja, ik wilde vroeger maar ik heb ook vakantie hoor….) liep ik een rondje van 10KM, weer keurig gemaakt in afstandmeten.nl en ja, deze keer wel op de satellietbeelden gekeken of ik niet weer door een onherbergzaam gebied zou lopen. Nee, deze keer mooi over de weg. Mijn Garmin leidde mij weer vlekkeloos over leuke kleine wegen langs allerlei pittoreske dorpjes. De wijnvelden staan mooi in bloei maar een druifje pikken… nee, daar zijn ze nog te klein voor.

Volgens mij drinken ze hier meer wijn dan water

Het lopen op een voorgeprogrammeerde route in de Forerunner 310XT (maar ook de 205 en 305) gaat supereenvoudig. Een dik lijntje geeft de route aan en een klein stippellijntje met een driehoekje geeft jouw positie aan. Zodra je te veel van de dikke lijn afwijkt piept je Garmin met de melding “van koers afgeweken”. Tempo en hartslag, daar let ik niet op bij vakantieloopjes, ik heb alleen de lijntjes op mijn scherm om te kijken of ik goed loop. Geen probleem tot een kilometer of 8 toen opeens mijn Garmin mij corrigeerde.. “waar ga je heen??”.. huh? Van koers af.. heb ik dan een afslag gemist.. nee he, toch niet weer een bospad… jawel.. een bospad… nou ja, na de “enge” loop van woensdag ben ik niet zo snel bang meer…en… het bospad leidde mij naar een mooi veld met zonnebloemen.

Hardlopend kom je de mooiste dingen tegen

Een mooie afsluiting van deze 10km loop. De zon was inmiddels flink gaan branden dus tijd voor een verkoelende duik in het zwembad… en dat heet zou worden was wel duidelijk.. om 16:00 uur was het echt niet leuk meer in de zon…

pfff… soms is het echt afzien hier

Zondagochtend een bezoek aan één van de drie mooiste grotten van Frankrijk: Grotte la Cocalière in de plaats Courry. Tja, het was wel lekker koel daar tientallen meters onder de grond maar echt bijzonder.. nee, het deed mij veel denken aan de tour in de grotten van Slovenië en stalactieten.. if you’ve seen one, you’ve seen them all… daarbij kwam de (jonge) gids niet verder dan “no photos in cave” en “stay in group”.. erg jammer voor zo’n grote toeristische attractie. Het A4’tje in het Nederlands die we meekregen gaf wel wat uitleg over de inhoud van de grot maar ik blijf het bijzonder irritant vinden hoe slecht men hier andere talen spreekt.

In de grotten mocht je geen foto\’s nemen.. nou ja, dan maar eentje van het web pikken

Zondagavond zat de bar vol met oranje fans, klaar voor de finale tegen Spanje. Een oproep op twitter om wat voetbal MP3’tjes te sturen leverde een hoop leuke reacties op. Thanks Tweeps (en Hardlopende Boer). Zo begon de avond luidzingend. Een kleine groep Fransen besloten de Spanjaarden te steunen, waaronder een paar vervelende ventjes in Spaanse shirtjes die regelmatig irritant voor het beeld stonden. Ik weet zeker dat zij het woord “ZITTEN!” inmiddels kunnen dromen. Tja, de uitslag is bekend… ik ga er verder niets over schrijven.

Vooraf een feest, na afloop droop iedereen af…

Maandagavond wilde ik een lange duurloop gaan doen en zocht wat hardloopmaatjes. Er moeten toch wat hardlopers tussen deze campinggasten zitten, dus hing ik zondag onderstaand briefje bij het activiteitenbord op.

Hardlopers vind je toch overal?

Twee routes van 10KM had ik al in mijn Garmin maar wilde er ook nog twee langere in hebben. Na wat klikwerk op afstandmeten.nl had ik er eentje van 14 en één van ruim 18KM. Als er niemand op mijn briefje zou reageren dan zou ik de lange doen. Even voor 20:00 uur stond ik klaar in zomeroutfit en met twee flesjes water in mijn gordel. Twitterent over het gratis WiFi-netwerk bij de bar vulde ik de tijd maar iedereen die aankwamen lopen voldeed niet aan het type hardloper… of nog beter hardloopster.. totdat er opeens een man aankwam met een singletje met daarop “Running”.. maar hij kwam duidelijk net terug van “running”… ik sprak ‘m aan met “lekker gelopen?”.. als het een Fransman zou zijn zou ik alleen vriendelijk teruglachen maar deze man reageerde met: “Wablieft?”.. yes, een Vlaming! Even kletsen over het hardlopen en een afspraakje gepland. Als het goed is gaan we woensdagavond samen lopen.

Inmiddels was het al 20:10 uur geweest, tijd om te vertrekken want rond 22:00 uur begint het echt donker te worden. Straatverlichting is een luxe hier dus er moest wel worden doorgelopen als ik die bijna 19KM duurloop wilde gaan doen. Ook nu weer met het lijntje in beeld op mijn Forerunner liep ik van de camping weg. De route zou door de binnenlanden gaan, langs de rand van een bos richting een redelijk grote plaats hier in de buurt: Salindres

Nog geen twee kilometer van de camping af wilde ik één van de twee drinkflesjes verplaatsen toen ik ‘m uit mijn handen en op het asfalt liet vallen. De drinktuit was afgebroken en kostbare vocht stroomde uit het flesje…de schade kon ik beperken door ‘m snel van de grond op te pikken maar hoe ga ik een ¾ vol flesje niet verder leeg laten lopen. Tot 8KM met mijn duim op het flesje lopen? Niet echt een oplossing… hoe zou Mac Gyver dat doen? In eens herinnerende ik mij dat ik in een van de vakjes van mijn belt twee zakdoekjes heb zitten, verpakt in aluminiumfolie. Doekjes die in geval van hoge “drukkende” nood van pas zouden komen. De folie van de zakdoekjes gehaald en daarmee het gat van de dop op het flesjes dichtgemaakt. Stukje huisvlijt onderweg…

Orientatiepuntje in deze duurloop: een oude spoorlijn

Ook nu weer een mooie route langs en door kleine dorpjes waar de mensen allemaal vriendelijk Bon Soir zeggen. Een ventje op een fietsje brabbelde behalve goedenavond ook nog iets anders in het Frans. Ik zei dat ik ‘m niet begreep en uit Pays-Bas kwam… hihi, hij werd gelijk enthousiast en zwaaide mij vriendelijk uit. Bij de dorpjes zag ik nog wel wat auto’s voorbij komen met het nummer 30 in het kenteken (het nummer van deze streek) maar daarna liep ik weer helemaal alleen over de kleine paden van dit gebied. Het was bewolkt en er stond een koel windje, heerlijk hardloopweer.

Een mooie zonsondergang in Dept. Gard

Plotseling gaf de Garmin aan dat ik van de route afweek. Tja, dit is ook wel een erg onduidelijk pad waar ik liep. Veel kronkels… belangrijkste is dat ik zo snel mogelijk weer bij een rechte lijn op mijn Forerunner uitkom. Voor mijn gevoel liep ik opeens op een privé terrein van een boer. Een 5 tal grote honden in een kooi lieten ook heel duidelijk merken dat ik hier niet thuis hoorde… brrrr.. maar even versnellen langs de trekkers en andere agrarische werktuigen om zo snel mogelijk weer ‘op koers te zijn’ Ondertussen keek ik toch wat verschikt om mij heen af er geen, in Frans vloekende boer met riek of zeis achter mij aankwam. Het liep allemaal goed af. Toch ook weer in deze route stukken over onverharde wegen en bij een kruispunt aangekomen kon ik links en rechts af een geasfalteerde weg op of rechtdoor een donker bos in… twee maal raden waar mijn Garmin mij heen stuurde.. juist, het enge bos in… Inmiddels doe ik er niet meer moeilijk over, zolang ik maar het lijntje blijf volgen komt het allemaal goed. Na een paar kilometer zag ik de ZI (Zone Industrial) van Salindres al liggen en wist dat ik nog steeds goed ging. Het plaatsje kende zelfs voetpaden dus dat was lekker lopen maar verder was er niet zo veel te doen daar

Dooie boel in Salindres

Vanaf Salindres is het over de hoofdweg (D16) zo’n 8KM terug naar de camping maar over de D16 wil je niet fietsen, en al zeker niet hardlopen. Buiten de bebouwde kom mag je daar 90km/u rijden en aangezien het al schemerde wil je daar alleen met een death-wish hardlopen. Lekker via binnendoorweggetjes is een beter plan.

Het was inmiddels al 21:30 uur geweest en het werd wel steeds donkerder. De enkele lantaarnpalen op de route gingen aan en ik moest nu toch wel een beetje doorlopen. Bij een Y-splitsing ging ik naar links maar dat vond mijn Garmin niet goed.. huh… lijntje toch niet goed gevolgd? Terug naar de kruising maar waar (??) kwam ik nou vandaan en waar moest ik naar toe? Links- of rechtsaf of dat hele kleine bospadje op… Toch even een klein momentje van verhoogde hartslag… maar in de straatnaam (ja, er staan regelmatig straatnaambordjes hier) van één van de wegen meende ik iets herkenbaars te ontdekken van toen ik de route maakte. En zolang ik maar weer op het dikke lijntje uit zou komen op de Garmin toch?

Na 17KM kwam ik op bekend terrein. De route die ik zaterdagochtend ook al liep en ja, ook hier miste ik weer bijna het bospad naar de zonnebloemen. De laatste kilometers gingen vertrouwd en vond het niet erg dat ik bijna in het donker liep. Ik stuurde nog wel even een SMS’je aan Mrs. RR zodat ze zich niet ongerust hoefde te maken. Na 18.6KM was ik weer terug op de camping. Een lekker loopje en ook de knie doet het goed. Zullen we dat vieren met een beetje vuurwerk? J

14 julliet is een feestdag hier dus een dag eerder al vuurwerk?

Nu nog één loopje gepland staan voor vanavond, met de vriendelijke Belg en wie weet met wie nog meer, het “hardloopmaatjes gezocht-briefje” hangt weer aan het prikbord. Dit is denk ik mijn laatste verslag vanuit Zuid Frankrijk. Meer nieuws als we weer terug zijn in Nederland (zaterdagavond)

Merci et au revoir!

ps: reageren op jullie commentaar doe ik als ik weer thuis ben. Verder is het netwerk hier te traag om blogjes te lezen. Mijn RSS reader stond gisteren op 700 ongelezen berichten. Dat wordt dus een “mark all as read”…sorry. Na de vakantie pak ik de ‘lees-draad’ weer op.

Hieronder de data van de twee loopjes:


>