RunningRonald.nl

De meeste lezers van RR.nl wisten wel de reden waarom ik op vrijdag 25 september samen met mijn moeder, twee broers en zus afreisde naar Bulgarije maar voor hen die het nog niet wisten, even een kleine samenvatting:

Op de dag dat mijn vader stief (14 januari jl.) vroeg ik hem waar hij, na zijn crematie, zijn as uitgestrooid wilde hebben, gek genoeg hadden we het daar nog niet over gehad en gelukkig hoefde hij daar niet lang over na te denken: In de tuinen van het bejaardentehuis in Samokov, Bulgarije.

De speciaal ingerichte rustplek voor mijn vader

Bijna 25 jaar lang is mijn vader voorzitter geweest van SHB, Stichting Humanitaire hulp Bulgarije. Een kleine groep vrijwilligers die, sinds de oprichting van SHB in 1991, al meer dan 100 containers met hulpgoederen naar diverse plaatsen in Bulgarije hebben vervoerd. Met deze goederen zoals medische apparatuur, bedden, meubilair, kleding, speelgoed, babymelkpoeder, etc etc werden hen, die het zo hard nodig hebben in ziekenhuizen, bejaardentehuizen en kindertehuizen vele malen geholpen.

Een emotioneel weerzien met de bewoners

Eén van SHB’s grootste projecten was de bouw voltooien en het inrichten van het Dr. Kalinkovi bejaardentehuis in Samokov. De bouw van dit bejaardentehuis was ongeveer 20 jaar geleden door geldgebrek stik komen te liggen maar door de inzet van SHB met geld en tien containers met goederen heeft men het tehuis kunnen afbouwen en compleet kunnen inrichten en is het tehuis feestelijk geopend op 26 september 1998. Sinds die tijd geldt het Dr. Kalinkovi bejaardentehuis als voorbeeld in heel Bulgarije hoe de opvang voor ouderen zou moeten worden geregeld. Het was daarom ook niet zo verwonderlijk dat mijn vader juist hier zijn laatste rustplek wilde hebben.

De Bulgaren hartelijk danken voor alles en een canvas tekening aanbieden

Op de dag na aankomst in Bulgarije werden we rondgeleid door het tehuis en konden we het werk van SHB met eigen ogen bekijken. Het was een emotioneel weerzien, vooral voor mijn moeder, met de oud directeur en de huidige directrice van het bejaardentehuis maar ook met de vele inwoners, waarvan nog enkele mijn moeder herkende van haar laatste bezoek, 13 jaar geleden. Hierna was het tijd voor het officiële gedeelte.

In een speech van Mw. Violeta Pavlova, gevolgd door een speech van wethouder Vasil Saymenov werd mijn pa geroemd voor al het werk dat hij heeft gedaan voor Bulgarije en voor Samokov in het bijzonder. Uitgebreide dankbaarheid werd uitgesproken door de leiding van het bejaardentehuis en de gemeente noemde de hulp van Piet Meijer niet alleen bewonderenswaardig maar ook een rolmodel.

In mijn speech bedankte ik, namens mijn familie, alle aanwezigen voor hun hulp om pa’s laatste wens in vervulling te laten gaan. Ik zei o.a. dat “Piet Meijer, onderscheiden met de hoogste rang van de Bulgaarse orde ‘Madara Horseman’ graag hier zou willen rusten, in zijn geliefde Bulgarije en wij zijn, als familie erg trots om onze echtgenoot en vader hier achter te laten, bij u allen, de mensen waarvan hij zoveel gehouden heeft”

Een gedeelte van pa’s as is in de tuinen verstrooid waarna de urn met de resterende as is bijgezet in een speciaal voor pa aangelegde herdenkingsplaats, vlak bij de ingang van het bejaardentehuis. Een bijzonder en emotioneel afscheid voor alle betrokkenen maar het is ook heel mooi om de oud voorzitter van SHB hier te laten rusten.

Papa’s urn wordt bijgezet – Foto: Vestnikpriatel.com

Na alle emotionele maar ook mooie momenten op zaterdag was het zondagochtend tijd om Samokov eens op een andere manier te bekijken, hardlopend welteverstaan. Ik had mijn wekker op 06:30 uur gezet maar toen ik gereed was op om 07:00 naar buiten te gaan was het nog erg donker. Niet overal is er straatverlichting en lopen in het donker in een onbekend gebied.. nee, dat risico nam ik maar niet. Daarbij werd ik al gewaarschuwd om niet naar het noorden van Samokov te lopen. Beetje gure buurt… Om 07:20 naar buiten, via de ‘golden gate imitatie brug’ bij het hotel over de Iskar rivier, de langste rivier van Bulgarije. Samokov ligt tussen deze rivier en de bossen in en zolang ik daar maar tussen zou blijven lopen zou ik niet verdwalen.

Een openbare school aan de Tsaar Boris III straat

Eerst een klein stukje richting het noorden, de laatste brug van Samokov over en daarna verder in westerlijke richting richting het bos met zicht op de berg Rila waaraan het dichtbij gelegen ski-oord Borovets ligt. Een beetje zigzaggend liep ik richting de bosrand en keek om mij heen. De regen, die gisteren ook al volop aanwezig was, was ook vandaag weer van de partij. Het maakte mij niet zo veel uit. In mijn korte broek en shirt met lange mouwen liep ik mijn rondjes door de stad. Hier en daar wat monumenten en mooie gebouwen maar vooral veel huizen en gebouwen die er niet zo best uitzagen. Ondanks dat dit toch wel het betere stuk van Samokov is merk je onderweg toch ook veel van de armoede op.

veel achterstallig onderhoud

Met een kleine omweg liep ik terug richting de rivier en dus ook richting het hotel. Op Google maps had ik een stuk bos ontdekt en iets wat op een atletiekbaan leek. Verder langs de rivier in zuidelijke richting. Ik liep wat op gevoel en kwam inderdaad uit bij een sportcomplex. Klein rondje erom heen en ik zag het voetbalstation van Samokov en daar omheen een soort van sintelbaan. Jammer genoeg was er al iemand bezig met het klaarmaken van het grasveld voor de jonge voetballers die er later aankwamen anders had ik wel een 400’tje gedaan hier.

Rondje langs papa

Teruglopend richting het centrum herkende ik een rotonde van Google Streetview, hier is vlakbij het bejaardentehuis dus besloot ik nog even een rondje voor papa te doen en hem even te groeten. Hierna weer richting het bos en eigenlijk wilde er er even in. Stijl omhoog, klimmend verder en verder het bos in… niet te ver want ik wilde ook wel weer de weg terugvinden. Nu nog het laatste stukje door bewoond gebied en hier maakte ik de meest bijzondere foto’s. Een oude man die met zijn geiten liep, een oude vrouw met waarschijnlijk haar kostbaarste bezig, Bulgaren die hout hakken voor de winter en een verkeersbord die je niet zo snel in Nederland zal zien. In deze 11KM heb ik meer van de stad gezien dan het hele weekend!

Terug naar het hotel nog even langs de rivier en terwijl ik de rode brug naar het Arena hotel opliep merkt mijn broer op de 4e etage mij op. “Wat loopt daar voor gek in de regen op zondagochtend.. oh, wacht, het is mijn broertje..”

Hardlopen in Bulgarije, ofwel: бягане в България, het was een bijzonder weekend, een weekend dat mij lang bij zal blijven. En Samokov, daar ga ik zeker nog een keer naar terug!

Links naar locale nieuwsberichten: Sedmitsa.com en Vestnikpriatel.com

Een bijzondere loop in een bijzondere stad