Geen Montferlandrun… dan maar natte draploop

Gisteravond ‘paniek’ in twitterland. Het gonsde van de geruchten dat de Montferlandrun in ‘s Heerenberg zou zijn afgelast. Er werd ijzel voorspelt voor zondag en met al die smeltende sneeuw zou het parcours erg gevaarlijk worden. Al snel kwam het definitieve bericht op de website van de Montferlandrun: editie 2010 afgelast… pfff… balen.
Ik zou met Sylvia naar ‘s Heerenberg afreizen. Allebei zouden we gaan knallen op de 15KM en na afloop nog een hapje eten… die had ik nog tegoed van Syl voor het overnemen van mijn startnummer 123 voor de halve van Texel. Helaas, die moeten we een andere keer inhalen. Na even ‘Whatsapp-en‘ besloten we om zondag zelf een duurloop te doen door Meijendel.

Meijendel is een mooie natuurgebied in Wassenaar met duinen, bos en strand. Ideaal loopterrein. Sylvia traint er regelmatig met haar AV Sparta-maatjes maar echt goed de weg weten daar… nee, dat niet. Geen paniek, ik had een half uur later al een mooie 20KM loop op afstandmeten.nl gemaakt en doorgezet naar mijn Garmin Forerunner 310XT. Voordeel was dat we konden uitslapen. Niet om 09:00 uur bij Sylvia maar 10:00 uur. Spullen inpakken en naar Meijendel gereden… en onderweg nog even half Wassenaar gezien… best handig zo’n navigator aan boord 🙂 Op het parkeerterrein was al snel duidelijk dat het een natte draploop zou gaan worden. Bijna alle sneeuw die op zaterdag gevallen was (en dat was mij een pak!) was nu natte zooi… alle paden door Meijendal waren grote plassen geworden. Tijd voor een andere route… op de weg lopen over de ‘bandensporen’. Plots herkende Sylvia de weg: “Hee, hier was de start van de Meijendal-cross” en ze wees de weg richting het strand. Dat was een verademing.

is dit zoiets van: je beste beentje voorzetten?

Hard zand, geen sneeuw, wind mee richting het noorden.. jammie! De ideale omstandigheden voor de strandmarathon van 13 maart 2011. Als het strand erop op die dag er zo bij ligt dan wordt het een appeltje-eitje richting Zandvoort.. maar dat geluk zullen Jolanda en ik vast niet hebben. Geeft ook niet, het moet een uitdaging blijven. Dus kom maar op met die regen, windkracht 8 tegen en los-waaiende honden… maar ik dwaal af…. het strand dus: lekker lopen langs de kustlijn terwijl Sylvia nog een clubmaatje zag. Even kletsen en hij schoot bovenstaande foto van ons. Na 4KM strand weer de weg op maar de looppaden daar waren ook niet te doen dus over de weg en fietspaden terug richting Meijendel. We moesten even gniffelen toen we bij de parkeerplek aankwamen. Daar werd net een peperdure Porsche Chayenne op een sleepwagen gezet… zo zie je maar, ook Porsche’s gaan gewoon stuk.

Het was een leuke loop, ondanks de natte voeten. 15,3KM in 1:30 uur. Rustig tempo, prima. Eenmaal weer thuis eindigde dit loopje echter met triest familienieuws voor Sylvia en haar man… en zo blijkt maar wel weer dat plezierige en nare momenten heel dicht bij elkaar liggen. Sterke Pieter & Sylvia…

Rondje Meijendel en strand

>