Herman Heskamp (Lafoot) over de ‘nieuwe schoen’ en de recreatieve loper
Mijn sloffen waren wel weer eens aan vervanging toe. Een bezoekje aan RR “Hofleverancier” Lafoot in Hilversum is twee keer per jaar vaste prik. Het grappige is wanneer ik bij Herman de zaak binnenloop hij steevast naar mijn houding kijkt.. dat doet hij overigens bij iedereen die de zaak binnenstapt. Al snel heeft hij door of je goed of juist niet goed in je schoenen staat. Het is wel duidelijk dat ik het beste loop op de Asics Nimbus. Al sinds 2007 loop ik op deze schoen, toentertijd op de Nimbus 8, inmiddels zijn we 5 jaar verder en zit ik op nr 14. Apart.. dat zijn 7 schoenen in 5 jaar… terwijl ik twee paar schoenen bij jaar verslijt.. daar moeten wat dubbele tussen zitten.
Ik ben er maar even een uurtje voor gaan zittten want van elk paar heb ik wel een foto genomen. Zo blijk ik 2 verschillende kleuren van de 12 gehad te hebben en de 10 heb ik zelfs 4 x gehad.. 10 paar.. dat komt beter overeen. Ook mijn zooltjes waren aan vervanging toe. Herman maakt gebruik van een uitgebreid looplab waar je houding stilstaand maar ook op de loopband uitgebreid geanalyseerd kan worden, gebruik makend van geavanceerde software. Grote voordeel van het looplab is dat Arnoud, orthopedisch schoentechnicus, zijn praktijk het gebouw van Lafoot heeft. Zo kan direct een analyse worden gemaakt en, indien nodig, je zooltjes of andere correctie worden aangemeten. Meer daarover lees je in dit artikel
Herman Heskamp over de ‘nieuwe schoen’ en de recreatieve loper – Door Herman Lenferink
Om in de stortvloed van de zogenaamde ‘nieuwe schoenen’ die door vele merken de laatste jaren worden aangeboden het hoofd boven water te houden, toog ik op 10 februari naar de loopschoenenkenner en voetenspecialist Herman Heskamp, de man achter Lafoot Looplab aan de Zon en Maanstraat te Hilversum.
Herman, die meer dan 50 marathons gelopen heeft en ook twee keer de Comrades in Zuid-Afrika volbracht, is al 18 jaar in de weer met loopanalyses en schoeisel met behulp van ‘beeld en druk’. De helft van de zaak is inderdaad ingericht als laboratorium, met twee loopbanden, filmcamera’s, een scanner om een foto te maken van de voetzolen van de staande loper, krachtplaat en zolen waarmee de krachten kunnen worden gemeten van de voetafwikkeling en een groot scherm waarop de resultaten kunnen worden gezien. Verrassend vond ik de halfronde waterpas, die Herman op de heupen zet om te kijken of een loper waterpas is ofwel symmetrisch gebouwd. Nog verrassender zijn stelling dat je beter iets asymmetrisch kunt zijn omdat je dan beter bent voorbereid op een valpartij dan een perfect symmetrisch gebouwd mens.
Definitie hiellanding
Herman gaat in zijn analysemodel uit van een bepaalde analysestandaard van wandelen en hardlopen, namelijk het neerkomen op de achterkant van de voet, waarna de druk zich verplaatst naar de voorvoet. Dit betekent niet dat hij per definitie uitgaat van hiellanding als norm, maar dat hij met behulp van dit model afwijkingen van die standaard kan bepalen. Hij is zelfs tégen hiellanding, maar hij definieert deze dan ook als het extreem op de achterkant van de voet neerkomen met een bijna gestrekt been voor het lichaamszwaartepunt. Een landing op de hiel (geen ‘hiellanding’ volgens de definitie van Heskamp) iets meer naar voren met een vrijwel vlak neergezette voet, zoals al begin jaren ’50 door Toni Nett gefilmd bij wedstrijdlopers, kan in zijn ogen echter prima zijn, net als middenvoetslanding.
Techniek fouten bij ‘natuurlijk lopen’
Lopers die op de hiel landen (het gros van de recreanten), kunnen volgens Herman een snellere middenvoetslanding aanleren, maar hebben daar deskundige trainers voor nodig die aandacht besteden aan looptechniek en verbetering van de rompkracht, omdat het anders snel verkeerd gaat. Regelmatig komen klanten bij Lafoot binnenlopen die gehoord hebben over ‘natuurlijk’ lopen, voorvoet- en middenvoetlanding en zeggen: “Dat kan en wil ik ook, dus doe mij maar een paar van die schoenen zonder hak en met dunne zolen.” Herman, die over een archief met analyses van meer dan 1000 lopers beschikt, ziet echter dat veel lopers die ineens op minimalistische schoenen gaan lopen, niet zo maar technisch beter gaan lopen. Hij ziet spontaan techniekfouten ontstaan als reactie op een lagere of ontbrekende hak. Sommigen gaan bijvoorbeeld nog meer met de hiel naar de grond reiken of met de tenen naar de grond voor het lichaamszwaartepunt. Ook ziet hij dat de knie te ver doorbuigt voorbij de voet, waardoor er te veel spanning op knie, enkel en achillespees komt.
Slechte voeten
Herman’s bezwaar tegen veel mensen die het zogenaamde ‘natuurlijke’ of ‘nieuwe’ lopen propageren, is dat zij niet praten over voetvormen, waarvan je er heel veel hebt. Sommige voeten zijn niet geschikt om hard op te lopen, of niet geschikt voor middenvoet- of voorvoetlanding. Zo heb je veel mensen met knikplatvoeten, “doorgezakte voeten”, voeten met slappe banden. Misschien zouden zij hun techniek wel kunnen verbeteren, maar dat vergt jarenlange gemotiveerde training waardoor de voeten sterker worden en het landingspunt kan worden verlegd. Heskamp meent echter dat de voeten tegenwoordig vaak bijna evolutionair verslechterd zijn, de mensen veel te dik, en dat de gemiddelde recreant, doorgaans zijn klant, gewoon twee keer per week lekker wil lopen.
Voorwaarden voor techniekverandering ontbreken
Die gemiddelde recreant heeft meestal onvoldoende motivatie om een goede middenvoet- of voorvoetloper te kunnen worden. Dan moet er namelijk gericht aan de conditie van de voeten, looptechniek en rompstabiliteit gewerkt worden en dat gaat de gemiddelde recreant te ver. Herman is overigens tegen het aanleren van voorvoetlanding. Voorvoetlanding heeft namelijk vooral met snelheid te maken die je leert toepassen als je atletiek op hoog niveau beoefent, al kan deze soms ook aangeboren zijn. Als basis looptechniek is ze fout omdat voorvoetlanding te belastend is.
Argwaan
Herman kijkt met een zekere argwaan naar de nieuwe zogenaamde natuurlijke schoenen die tegenwoordig bijna big business beginnen te worden. Hij heeft de indruk dat deze mede op de markt zijn gekomen om een extra, wat goedkoper schoenenassortiment te creëren. Het valt hem op dat allerlei merken zonder enige hardloopachtergrond ineens minimalistische hardloopschoenen naar voren schuiven. Soms lijken modellen van andere merken overgenomen, en je vraagt je sterk af of de vormgeving, materialen en dito reclameboodschappen wel op wetenschappelijke inzichten gebaseerd zijn. Zo zijn er modellen met een extreem zachte zool onder de voorvoet (waar Herman niets mee heeft), of men heeft bijvoorbeeld niet de hak verlaagd maar de voorvoetzool verhoogd. Er zijn zelfs modellen die veel lijken op de gehakte jaren ’90- loopschoen maar tegenwoordig als ‘natuurlijke schoen’ worden verkocht.
Schoen met normale, 19 mm hak hoogte, toch vaak het beste
Zelf geeft Herman zijn klanten een gevarieerd advies. Toen ik hem interviewde hielp hij een bekende klant, een man van 35 jaar en 80 kilo die zo’n twee keer per week recreatief loopt. Herman kent zijn doel en dat is gewoon lekker lopen zonder gedoe er om heen. Zijn looppatroon met landing op zijn hiel (geen hiellanding volgens de definitie van Heskamp) laat o.a. instabiele knieën en heupen zien. Oorzaken daarvan zijn een in het verleden opgelopen zware kruisbandblessure en zijn knikvoeten. Herman adviseert hem nieuwe neutrale schoenen met een “normale” hak, n.l. de Nimbus van Asics en verwijst hem door naar een orthopedisch schoenmaker voor inlegzooltjes die mediale ondersteuning geven aan zijn knikvoeten. Daardoor zal de disbalans en de belasting van knieën, bekken en onderrug verminderen. Ook verwijst hij hem door naar een fysiotherapeut voor oefeningen om zijn rompstabiliteit te verbeteren.
Herman gebruikt voor de meeste klanten dus gewoon een neutrale schoen met een verhoogde hak omdat deze in zijn ogen meestal het beste zijn voor de hier besproken categorie recreatieve lopers (geen anti- pronatie schoen omdat pronatie de natuurlijke voetbeweging is).
Herman Lenferink.
>
Marcel
Interessant artikel Ronald. Misschien dat ik de volgende keer ook eens mijn voeten door Herman laat bekijken. Ben erg benieuwd wat zijn mening is met mijn moeilijke pootjes 🙂
Esther
Tsja… de mening van iemand die zijn brood verdient met verkopen van de dikke-zool hardloopschoen en inleg-zooltjes. Wat overigens niet wil zeggen dat zijn mening verkeerd/fout is. Hij helpt al jaren mensen in zijn winkel met lekker lopen, en da’s alleen maar goed.
Ik blijf van mening dat als je wilt overschakelen, om welke reden dan ook, dat het minimalistisch lopen heel goed kan zijn, ook voor de gemiddelde recreant. Dat het niet voor iedereen is weggelegd, dat kan. Maar lopen op de dikke zool met inleg zooltjes is ook niet voor iedereen weggelegd.
Jasper
Als je zoekt op het www dan kom je veel verschillende ervaringen tegen. Hieronder beknopt mijn ervaring. Na een jaar langzaam switchen van hiellanding naar mid/voorvoet met behulp van Chi-running, loop ik nu op Fivevingers blessurevrij. Ben ik van al mijn sportzooltjes af ook in mijn normals schoenen. Zijn mijn enkels een stuk steviger en heb met Chi-running veel meer plezier in het lopen.
Het kost tijd en energie, je snelheid moet je vergeten en je richten op de transitie. Dit werkt voor mij en als je lekker loopt met de ‘aangepaste’ schoen met of zonder zooltjes gewoon lekker blijven lopen. Maar krijg je blessures grijp niet direct naar hulpmiddelen die je lichaam ondersteunen en niet sterker maken. Doe oefeningen voor je enkels, knieën, benen en vergeet de rest van je lichaam niet.
Veel succes vragen laat het me weten twitter jasperverhelst
Groeten en veel loopplezier,
Jasper
Jan
De overgang naar het lopen op minimale schoenen gaat niet zo maar. Je moet je bewust zijn dat het een geleidelijk proces is, dat een jaar tot anderhalf jaar duurt. Kort gezegd gaat het erom dat je met kortere pas, meer op souplesse en bewust van bewegingsmechanica moet gaan lopen. Gelukkige bijkomstigheid is dat dit een proces is, dat volgens mij vanzelf gaat als je op schoenen gaat lopen die minder demping, minder heel/toe drop en minder gewicht hebbenn. Het lichaam is veel intelligenter dan we zelf denken. Als wij onder onze hak 19mm verhoging en extra demping nodig zouden hebben, dan had 60 miljoen jaar evolutie dat ons wel aangemeten.
Feit is dat op traditionelere Adidas schoenen 20 jaar geleden er minder blessures waren dan nu. Er is zelfs een onderzoek waaruit naar voren komt dat het lopen op schoenen van 60 dollar lopers minder blessures hebben dan op schoenen die het dubbele kosten, waar veel demping, correcties en voetgeleidingssystemen zitten.
Lopers die een marathon in minder dan 2:30 lopen, lopen op wedstrijdschoenen die op minimale schoenen lijken, niet op Asics Kayano’s van 400gram.
Neem vooral alle tijd voor een transitie naar minimalere schoenen (of geen schoenen), blijf in het begin gewoon de meeste kilometers op je traditonele schoenen lopen. Langzaam opbouwend, zul je merken dat door het minimale lopen je techniek op traditonele schoenen ook verbeterd en dat je op een zeker moment al die demping en voetgeleiding helemaal niet nodig hebt.
Voor meer achtergrond, wil ik verwijzen naar het onderzoek van Daniel Liebermann 2004 in Nature en de heel toegankelijk Youtube film die daarvan gemaakt is. (een must see, ook al ben je het totaal niet met me eens)
Jan
o ja de link naar dat filmpje http://www.youtube.com/watch?v=7jrnj-7YKZE
F@lco
Voor iedereen is het anders. Ik heb 5 jaar geleden na rugklachten ook bij goede loopfysio speciale zooltjes gekregen. En eigenlijk werd het daar niet veel beter van. Periode van rust, langzaam opbouwen en varieren in type schoen (duurloop met blok, tempo werk lichtere, wedstrijd snelle schoen) hielp MIJ het best. Ik geloof ook wel in variatie anders gaan je voeten ergens naar staan. Maar nogmaals: My humble opinion!
marco bijl
Dankzij mijn VFF loop ik al 1,5 jaar blessure vrij..
Voorheen was het om de 2 maanden raak met m’n Asics 🙁
Oscar Eggen
Je moet idd goed in je (hardloop)schoenen staan. Dat heeft in eerste instantie te maken met de anatomische bouw van de voet. Alhoewel deze bouw er ogenschijnlijk bij elk individu ongeveer hetzelfde uitziet, blijken er bij nadere analyse toch veel verschillen te zijn. Daarom is een grondig onderzoek van de bouw van de voet, het daarbij behorende looppatroon en de daarbij passende loopschoen zeer belangrijk. Een schoen op maat dus, om narigheid te voorkomen. Vroeger was de keuze uit de hardloopschoenen redelijk eenvoudig. De traditionele hardlloopschoen met heel-to-toe drop. De meeste duurlopers zijn dan ook nog steeds heel-strikers. Tegenwoordig heeft de zero-drop schoen zijn intrede gedaan, vanwege theorieën over de bare-footrunners (Tarahumara-lopers in Mexico) en de voordelen die de voorvoetlanding zou hebben ten opzichte van de hiellanding. Ik loop nog steeds op de traditionele hardloopschoen, omdat ik niet anders gewend ben. De ontwikkeling van de hardloopschoen volg ik met belangstelling. Met name de wetenschappelijke benadering vind ik uitermate interessant.
Verschillen in belasting op het bewegingsapparaat tussen hiel -en voorvoetlanders op de traditionele en de zero-droploopschoenen zou ik graag eens willen zien. Wellicht kan Herman Heskamp die publiceren??
Mijn volgende RRun
in 5 days
in 1 month, 22 days
in 3 months, 6 days
in 5 months, 1 day
in 8 months, 20 days
Odometer
Blog catergorieën
Archief per maand
Lezers van RR.nl