De NYCM door de ogen van een supporter
Misschien zijn er mensen die het leuk vinden om ook mijn kant vanhet verhaal te horen, nou, hier komt het dan:
Om 4:00 uur ‘s morgens werden we wakker, tijdsverschil enzo, maar Ronald viel gewoon weer in slaap, ik kan dat niet zo goed. Om 5:15 uur ging de wekker en zong ik zachtjes: “this is the moment”. Dit viel niet zo goed, of dat nu iets te maken heeft met mijn zangkwaliteiten of met het feit dat hij ‘s morgens niet op zijn best is weet ik eigenlijk niet.
Als plichtsgetrouwe supporter heb ik ontbijt zitten maken. Stel je voor: 2 bagels, een plastic mesje en een pot Calvé pindakaas die we van huis hadden meegebracht. De coördinatie is zo vroeg op de ochtend wel wat moeizaam, maar het lukte toch allemaal.
Om 6:00 uur vertrok Ronald, ik had niet helemaal het gevoel dat ik ook al aangekleed moest uitzwaaien bij de bus, dus keek ik dapper uit het raam. Daar kon ik precies de bussen zien staan die half onder de luifel van het hotel verborgen stonden, dus uitzwaaien mislukte enigszins.
Gelukkig werden wij pas om 9:30uur in de lobby verwacht en kon ik nog even lekker een tijdje lezen. Ik had een blauw shirt aan waar natuurlijk heel groot runningronald.nl op stond én een oranje hoed met belletjes eraan. (Natuurlijk had ik ook een broek, jas etc aan anders was het een beetje koud geweest, maar dat is voor het verhaal niet zo interessant)
We gingen met de supporters naar het Holland-punt op 1st avenue. Daar werd de hele boel versierd, oranje slingers, ballonnen etc. Het zag er reuze gezellig uit, het zonnetje scheen en de sfeer was optimaal.
Het Holland Point op 18 mile
Al heel snel kwamen de 1e marathonners voorbij; de rolstoelers. We stonden precies bij een vrij steil stuk van de weg en af en toe waren we bang dat zo’n rolstoeler achteruit terug zou komen, want het was wel reuze zwaar voor hen. Superknap wat die mensen deden hoor!
Na verloop van tijd kwamen de 1e dames langs en langzamerhand was er behoorlijk wat publiek aan de kant gekomen. De wedstrijdlopers zijn niet echt interessant, want die reageren toch niet op het applaus en de aanmoedigingen. Daarna kwamen de wedstrijdmannen en toen die gepasseerd waren, werd het pas echt leuk!
Tatiana Hladyr (toen nog op kop) en winnares Jelena Prokopcuka
De “gewone” lopers reageren namelijk wel op de aanmoedigingen die we schreeuwden. Zoveel mogelijk de namen geroepen, want veel mensen hadden hun naam op hun shirt gezet. Ook veel high fives gegeven en naar de Franse lopers riep ik heel hard : “Vive la France!!”. Het zijn natuurlijk erg vaderlandslievende mensen, ds dat lokte heel veel reacties uit.
Als je verderop de straat in keek zag je 1 grote deinende mensenmassa, er kwam geen einde aan. Fantastisch! De sfeer was prima, het scheelde ook veel dat de zon scheen en het was supergaaf om daar deel van uit te maken.
Opeens kwam er een gedachte bij me op, die ik heel snel weer probeerde weg te duwen. Die gedachte was bijna te eng om onder woorden te brengen, maar toch dacht ik voor een moment even dat het misschien best gaaf zou zijn om zelf die marathon te lopen……..
Ik ben echt geen harlooop-type en hardlopend de straat uit was voor mij altijd al voldoende reden om een zuurstoftank nodig te hebben, maar sinds kort train ik op de sportschool ook op de loopband en ik durf het bijna niet te zeggen, maar ik vind het nog leuk ook! Vandaar dat er nu zo’n gedachte in mijn hoofd zit: als het al zo gaaf is om aan de kant te staan, hoe gaaf moet het dan niet zijn om echt te lopen daar.Toch maar eens wat meer proberen op de loopband en kijken of ik het dan leuk blijf vinden.
Het team van Holland International Marathons
schreeuwden net zo hard mee
Nou ja, even terug naar supporter-verhaal.
Ineens zag ik Ronald aankomen en na het snel wisselen van zijn drinkflesjes en een lekker plakkerige zweetkus was hij weer verdwenen. Nog even een tijdje blijven staan en toen werd het inmiddels zo’n beetje tijd om naar het family-reunion-point te vertrekken. Dat was nog een hele wandeling en tegen de tijd dat ik daar was aangekomen was Ronald inmiddels gefinisht en kon ik hem al gauw lekker knuffelen. Wat een superprestatie!
Ronald moe maar voldaan.
Ik moe, voldaan en nog een beetje beverig, want doordat ik zo fanatiek aan het supporteren was, vergat ik zelf wat fatsoenlijks te eten en dat gaat dan toch niet helemaal goedkomen. Gelukkig had ik wat te eten bij me en dankzij het eten en de steun van mede-supporter Esther was ik er snel weer bovenop.
Nadat ik Ronald dus weer had gevonden gingen we richting de bus die ons naar het hotel zou brengen.
Dat was een aardig stuk lopen, dus we waren blij toen we er eindelijk waren. Eenmaal bij het hotel ging Ronald naar de kamer en ik naar de Mac Donalds om een Big Mac te halen. ‘s Avonds nog even napraten op het feest, maar omdat ik al om 4:00 wakker was, ging al snel het lampje uit. We hebben het nog vol gehouden tot 23:30, maar in de bus op weg naar het hotel viel ik steeds in slaap.
Al met al was het een spannende en supergave dag, maar ik vind dat écht goed supporteren ook behoorlijk zwaar is en zeker niet moet worden onderschat. Misschien toch maar gaan trainen om over een paar jaar de marathon vanuit de lopershoek te bekijken?????
>
Rinus.
Mooi verhaal Miranda, je bent een echte steun voor Ronald geweeest.En Beiden hebben jullie die prestatie gedaan..
En laat je droom uitkomen, precies 1 jaar geleden liep ik ook nooit, en deze maand net als Ronald ook een marathon gelopen!.
Kom op 12 Februari naar Schoorl er gaan mooie dingen daar gebeuren..en schrijf je in voor de 10km..tis te doen.
Groet Rinus.
wanno
Ja rinus jeb gelijk ik loop me pr daar op de 30km ha..
Ronald super en een mooi verhaal er bij..
toppie tot gauw
Petra
Leuk Miranda om jouw verhaal te lezen! Gave foto´s! Het sfeertje komt helemaal over.
Julie
leuk om ook jouw kant van het verhaal te horen, je hebt precies minstens evenveel genoten als Ronald! En over jouw loopcarrière hoor ik graag meer! Op naar die marathon! En naar een eigen blog?
Monique
Erg leuk om het verhaal van een supporter te lezen. Moet toch wel een heel goed gevoel geven als je je lief zo’n prestatie neer ziet zetten.
Ik ben erg benieuwd naar je komende loopervaringen en wie weet…..misschien zien we je binnenkort ergens aan de start en dan niet als supporter maar als loper.
Succes!
Aad
Leuk om ook een supportersverhaal te lezen want volgend jaar gaat mijn vriendin ook mee als supporter.
Veel succes met je marathonvoorbereidingen en zie je in New York, waar jij dan loopt en Ronald het supportersverhaal schrijft.
Richard van der Klis
Leuk verhaal Miranda,
Vooral leuk om te lezen dat zelfs de vrolijke Ronald zich ‘smorgens met een ochtend humeur nog één maal om draait:-)
Ronald boft met zo’n super suporter en misschien kan hij dit zelfde straks terug doen bij jou.
Misschien volgend jaar de 10 km in Alphen?
Patricia
Leuk om ook jou verhaal te lezen Miranda! Ik kan me betst voorstellen dat ook het supporteren een zware taak is hoor! Je staat toch de hele dag en op den duur wordt je toch wel koud. Dat vraagt heel veel energie, dus je moet goed eten.
Op mijn log lees ik dat iedereen denkt dat ik ook nog wel eens een marathon ga lopen (moet er niet aan denken), dus als jij ook flink gaat trainen gaan we samen???
geert
Behind every great man, there has to be a great woman! En als Aretha het zingt, dan moet ‘t wel waar zijn!! Prachtig verhaal, en als je begint te dromen van een marathon, wel Miranda … answer the call! De enige scheiding tussen dromen over en doen is het lef om eraan te beginnen, en ik weiger te geloven dat je dat lef niet zou hebben!
Om het met de woorden van de Grote Ronald te zeggen: GO GO GO, GOOOOOOOOOOO
jeewee
Machtig verhaal om te lezen hoe zijn supportersvrouw dezelfde nervositeit heeft als Ronald zelf. Nooit een angstige gedachte gehad? Zal hij het halen?, raakt hij niet geblesseerd?
En die trainingen….DOEN! De kick die je krijgt als je steeds iets langer kan lopen is ongelooflijk mooi. Dus langzaam opbouwen, je hebt een personal trainer in huis!
En misschien voor alle webloglopers: partners allemaal aan het lopen en dan op naar Schoorl?
Esther
Hé Miranda,
Ik viel bijna van mijn stoel toen ik het las: hardloopband, marathonkriebels… Ik kan alleen maar zeggen: wauw!
Geef toe aan de kriebels, trek de schoenen aan en RUN! Ik zou het echt waanzinnig goed van je vinden als je zover komt, maar een 10 KM is ook leuk om te lopen hoor! Klein beginnen, de gekte komt vanzelf (kijk maar naar je husband…)
Nils
Hoi Ronald (en anderen),
Wellicht vinden jullie het leuk om de foto’s te bekijken van de marathon. We hebben er 3.000 gemaakt en je kan ze helemaal gratis downloaden op http://www.photoos.net. En er komen er nog meer aan!
Michelle
Ow Miranda wat heerlijk om ook jouw enthousiaste verhaal te lezen!! Ik krijg er steeds meer zin in! Kan me voorstellen dat je dat gevoel nog meer hebt als je langs de kant hebt gestaan. Ga lekker lopen! Proberen kan altijd! Zien we je in Schoorl??Als beginnende loper of natuurlijk als supporter aangezien je het beroep al aardig onder de knie hebt(-; Liefsss…
Jan
Een heel mooi verhaal Miranda. Leuk om het eens vanuit supportersperspectief te lezen. Ook supporter zijn kan zwaar zijn. Tijdens de Jungfrau marathon in 2000 was mijn vrouw na afloop vermoeider dan ik, ongelofelijk maar waar. Nadat ze mij een paar keer in Rotterdam de marathon heeft zien lopen is ze zelf ook gaan trainen en heeft inmiddels 3 marathons gelopen. Had ze nooit voor mogelijk gehouden dus kom op, waar wacht je op!
frank spencer
Mooi epos van de vrouw achter de schermen.
Leuk dat het ook begint te kriebelen om zelf een marathon te lopen.
Why not … ?
Langzaam opbouwen … 5 km … 10 km … 10 mile … de halve …
The sky is the limit !
Veel sukses !
kj
Mooi verslagje hoor, zo zien we’t ook eens van de andere kant !
Peter
Miranda, Ronald is niet de enige die een prestatie heeft verricht. Hij mag zijn trouwste supporter wel belonen voor alle steun die je het afgelopen jaar heb gegeven. Wat zullen jullie nu weer een hoop tijd samen hebben.
Ruthje
leuk zo die andere kant van het verhaal eens lezen! en als het kriebelt moet je… ook een marathon lopen natuurlijk. Als je het allemaal rustig opbouwt kan je dat ook hoor!!
tam
Hoi zussie, gaaf verhaal zo hoor!! uh zelf lopen lees ik dat goed….. nou ja je moet alles een keer geprobeert hebben toch!! en anders in je dromen kan alles. kus tam
edith
Super verslag, leuk het eens van de andere kant te zien. En een dikke proficat voor Ronald. Welverdiend ..
Ronald
Hi Miepppie… ja dat was schrikken… jij , die altijd zei een enorme hekel aan hardlopen te hebben, denkt nu zelf aan een hardloopcarriere ?? nou kom maar op.. ik zal je wel gaan hazen.. lijkt mij gezellig!! xxx
koen
Hoi Miranda,
Maar bij lopen hoort dan ook een weblog.
Je schrijft prima.
Als jij de marathon loopt dan zullen wij loggers je supporteren.
Ps:Ronald ze kan in schoorl al de 10 km lopen.
Ellen Hoop
Hoooi Miranda,
Leuk verhaal zeg, wat zul je trots zijn op je mannetje en natuurlijk ook op jezelf, zeker nu je de kriebels krijgt om ook te gaan hardlopen. Knap hoor !
Veel succes en groetjes van Ellen
Mijn volgende RRun
in 5 days
in 1 month, 22 days
in 3 months, 6 days
in 5 months, 1 day
in 8 months, 20 days
Odometer
Blog catergorieën
Archief per maand
Lezers van RR.nl