Marathon naar Deil

Deil, een klein dorpje aan de rivier de Linge, vlakbij Geldermalsen in het hart van de betuwe tussen de fruittelers. Het dorp waar mijn zus en zwager wonen. Al eerder liep ik vanaf Utrecht CS naar hun huis, een route van 34km maar om hier eens een marathonafstand van te maken stond al langer op mijn wishlist.

2020 is een vreemd jaar geworden, ook voor het hardlopen. De 20 van Alphen was het laatste evenement waar ik actief aan heb deelgenomen (in de organisatie) en daarna viel alles stil. Om toch mijn marathonlijstje uit te breiden besloot ik op vrijdag 16 oktober die lang verwachte marathon naar Deil te doen. 

Nu hoor ik je zeggen: maar eh.. je hebt toch al een marathon gelopen in dit Corona jaar? Yep, dat klopt, de solo editie van de Leiden Marathon 2020 op 10 mei maar daar komt nog een tweede editie van op 21 november.. en ja, helaas weer solo. De Leiden Marathon 2020 x 2 komt na 21/11 in een apart verslag.

o ja, ik zou het bijna vergeten. Vlak voor deze marathon organiseerde de Halve van Alphen (Facebook)groep een corona editie van hun plaatselijke loop. Je mocht zelf ergens tussen 10:00 en 13:00 uur starten vanaf jongerencentrum Max (400 meter vanaf mijn huis) en dan ook je eigen afstand kiezen. Nu had ik de rode 10KM bordjes langs de Zegerplas al vaker gezien maar nog nooit die route gelopen. Op 4 oktober was het dus de eerste keer voor mij en zowaar een mooie tijd: 44:54u – Happy RR!

Weer eens een rappe 10KM

Ok, tijd voor de Marathon naar Deil. In eerste instantie had ik een mooie route verzonnen vanaf Woerden CS. Recht naar beneden via langs Linschoten, Montfoort richting Lopik en daar met het pontje naar Ameide, Meerkerk en Leerdam. Vandaar langs de Linge naar Deil. Helaas voer het pontje naar Ameide tot eind september dus er moest een nieuwe route bekeken worden. En zie daar, mogelijk nog een mooiere route want in Utrecht, aan de Oudegracht, grenst een oud riviertje, de Kromme Rijn. Deze rivier uit het begin van de jaartelling is ooit nog een natuurlijke afscheiding geweest van het Romeinse Rijk. Vanaf Utrecht kun je via het jaagpad helemaal langs deze rivier lopen tot aan Wijk bij Duurstede. Ik zou ‘m op 16 oktober 17KM volgen tot aan het dorp Werkhoven.

Naar Utrecht gebracht door Wouter – screenshot uit FB video

Wouter bracht mij naar Utrecht CS en met mijn waterzak inclusief wat voedsel op mijn rug en een euro voor het pontje in mijn achterzak zei ik mijn oudste zoon gedag en liep via de Croeselaan en Croesestraat richting de Oudegracht. Met 13 graden en een zonnetje was dit helemaal mijn loopweer, ik had er zin in! Na 2,5KM kwam ik aan bij het begin van het jaagpad en hier was het heerlijk lopen langs het water. Veel wandelaars onderweg, begrijpelijk want dit pad is in 2015 uitgeroepen tot mooiste wandelpad van Nederland.

Jaagpad Kromme Rijn, hier vlakbij Amelisweerd

De Kromme Rijn is echt krom, kijk maar eens op de route maar dat maakt het lopen ook echt leuk. Via de ‘achterkant’ van Bunnik en Odijk liep ik richting het 10KM punt waar ik van de rechterkant aan de linkerkant van de Kromme Rijn moest gaan lopen. Hier en daar even ‘pardon’ roepen om de wandelaars voorbij te gaan op dit smalle pad om ze daarna vriendelijk te bedanken voor het opzij gaan of zelfs even in de berm plaats te nemen.

Links de brug op 10KM bij Bunnik

Aan de andere kant was het ook leuk lopen en zo ging de route verder richting Odijk. Even liep ik iets te ver door want hier moest ik weer aan de rechterkant gaan lopen om de laatste kilometers langs het water te gaan richting Werkhoven. Jammer dat mijn Kromme Rijn avontuur op 17KM stopte, ik had eigenlijk wel door willen lopen naar Wijk bij Duurstede maar dan zou het wat meer dan 42,2KM worden naar Deil 🙂

Werkhoven in zicht, daar bij de brug is mijn Kromme Rijn loop afgelopen

Via het kleine dorp Werkhoven ging de route naar het Amsterdam-Rijnkanaal maar eerst was het tijd om op de helft van deze marahton even sanitaire stop te houden waarna ik wat happen van mijn, daar komt ie, let op: “Powerbar Original C2 Max Dual source carb mix” te nemen. Bijzonder spul, het deed mij het meeste denken aan de platte caramel hap.. eh.. hoe heet ie ook al weer.. o ja, Caramac.. ken je dat (nog) ?

De bijzondere watertoren van Werkhoven

Ik verliet Werkhoven om richting de brug over het Amsterdam-Rijnkanaal te gaan maar stopte even op het fietspad daar een foto te maken toen ik plotseling heel hard “HEEEEE” achter mij hoorde. Ik schrok mij kapot en sprong opzij. Ja hoor, weer zo’n ‘vriendelijke’ racefietser. Koop eens een BEL (maar hé, die 10 gram extra gaat zeker te veel effect hebben op je snelheid?) of zeg gewoon pardon of iets anders.. EIKEL!! Boos liep ik verder richting de Lekdijk om boven aan de dijk even te stoppen bij een bankje en nog een hap camamac, eh.. Energize te nemen. Ik raak in gesprek met twee oudere dames op een bankje. Zij vroegen of ik uit het dorp hier vlakbij kwam maar toen ik antwoordde dat ik uit Utrecht kwam en nog richting Deil ging was er verbazing alom.. altijd leuk 🤪

Het pontje was net vertrokken… Beusichem aan de overkant

27KM onderweg en bij het pontje was wachten op de terugkeer van dit heen en weer voertuig. Ik kon ondertussen even de rest van mijn reep opeten en kort uitrusten, alles bij elkaar zo’n 15 minuten. Aan de overkant van de Lek liep ik door Beusichem met hier en daar een beetje saaie lange weg. Met dit soort lange duurlopen bekijk ik altijd de route zoveel mogelijk op Google Streetview dus navigeren ging bijna vanuit het blote bolletje. Alleen kwam er op 32KM een ‘onveilig’ stuk aan. Hier zou ik op de N833 provinciale weg naar Geldermalsen letterlijk over de weg lopen. Ok, er was dan wel een apart stuk fietspad maar zo’n getekend lijntje op de weg vind ik nou niet echt een veilig idee als men daar met 60, 70 of 80KM voorbij raast.

Na 500m de N833 af om over een landweggetje te lopen

Het stukje was dan maar 500 meter maar dit was het enige stukje in de route wat ik niet fijn vond. Maar he, gelukkig werd er aan de weg gewerkt en was er een fietsstrook gemaakt wat afgescheiden was van de autorijbaan middels metalen blokken. Fijn! Niet veel later kon ik afslaan en de Zwart Kade op… nou ja, het was meer het Groene Bospad met een takke-ondergrond.

Via wat kleine weggetjes kwam ik over het spoor tussen Utrecht en Geldermalsen. Dit stuk kende ik al van mijn 34KM loop naar Deil. Dit was een beetje saai stuk langs de spoorlijn richting het dorpje Tricht aan de Linge. De vermoeidheid sloeg wat toe en hier, op 35KM heb ik een paar minuten gewandeld en een paar happen van mijn laatste energiereep genomen. In Tricht stuurde ik een bericht naar mijn zus en mijn lief dat ik er bijna was. Merit was met Levi naar mijn zus en zwager gereden zodat we daar lekker met z’n allen konden gaan eten. Nog even de Linge over een klein stukje door Geldermalsen en daar, bij het station het spoor oversteken. Heerlijk die trappen omhoog en omlaag 😝

En weer een marathon in de pocket

De route langs over Deilsedijk kan ik inmiddels dromen en bijna bij mijn zus aangekomen moest ik nog een kilometertje volmaken. Nog even een stukje door het dorp en heen en weer over de dijk en voor de deur bij mijn zus drukte ik mijn Garmin uit op 42.2KM. Marathon nr. 53 zit erop, de tweede corona editie van dit jaar. De eindtijd van 3:54:26 klopt eigenlijk niet want je moet er nog 15 minuten bijrekenen voor de ‘Lek oversteek’ en nog 15 minuten voor plas, foto, eet, app en wandelpauze. Maar hé, het was weer een mooie marathon om op terug te kijken. Wel jammer dat mijn zus gaat verhuizen want ik wilde eigenlijk die route vanuit Woerden met het pontje bij Ameide doen. 😅

Het parcours van de Marathon naar Deil – klik hierop om GarminData te zien

>