RunningRonald.nl

2023, weer een nieuw jaar om marathons te lopen en ook het jaar van nieuwe hardlooptrainingen. Na een sabbatical van exact 3 jaar ben ik weer lid geworden van de Alphense Atletiekvereniging AAV’36. Op 2 januari was mijn eerste training in een nieuwe groep. Niet meer bij de snelle RoadRunners 1 maar in een groep waar het ook wat minder hard mag. Het was weer een leuk weerzien met oude bekenden van de club maar ook een kennismaking met, voor mij, nieuwe lopers.

Weer terug op de baan bij AAV’36

Mijn laatste training bij AAV’36 is alweer ruim een maand geleden (13 feb) want daarna begon de drukte met alle voorbereidingen voor de 20 van Alphen. Voor het organiseren/coordineren van de businessloop ben ik 3 weken voor het evenement bijna elke avond bezig. In de tussentijd heb ik nog wel een stuk of 6 keer ‘s ochtends vroeg getraind maar ook deze keer was de voorbereiding voor een marathon niet optimaal.

Na 62 marathons wil ik eigenlijk zoveel mogelijk marathons lopen die ik nog niet heb gedaan en zo kwam ik uit op de Lentemarathon in Amstelveen. Lekker in de buurt en niet zo grootschalig. Wel een leuk parcours, door het nieuwe en oude Amstelveen, het Amsterdamse Bos en door de polders richting Uithoorn. Hier doen we nog een stuk aan waar ik, toen ik nog in Uithoorn werkte, mijn lunchpauze-wandelingen maakte. Vanuit Uithoorn langs de Amstel weer terug naar de start/finish in het stadshart van Amstelveen.

Start/finish gebied van de Lentemarathon

Na een succesvolle 20 van Alphen op 12 maart vertrok ik een week later om 07:45 uur richting Amstelveen. Merit zou met Levi nog op pad gaan die dag dus pakte ik onze camper en parkeerde deze net buiten de parkeerzones in een woonwijk. Het was al snel duidelijk dat je met een camper hier meer opvalt dan met een Porsche 🙂   Het was zo’n 15 minuten wandelen naar het stadshart en daar bijna aangekomen realiseerde ik dat mijn telefoon nog in de camper lag… met het heen en weer lopen had ik in ieder geval mijn ‘inlooprondje’ van die dag al volbracht.

Oude bekenden in Amstelveen

Met deze lentemarathon liepen ruim 4000 lopers mee op diverse afstanden, waarvan zo’n 300 op de marathonafstand. De 42,2KM lopers zouden ook als eerste starten (09:00u). Het was nog fris in het tentenkamp op het plein van het stadshart dus ik wachtte zo lang mogelijk met het inleveren van mijn rugzak en kleding. “Nog even een banaan wegwerken?” hoorde ik een stem achter mij zeggen. Het was René, deze ultraloper, zoals altijd herkenbaar in zijn bolletjesshirt, zou vandaag ook de 42.2KM lopen en niet veel later kwam ook Christine aangelopen. Met deze vriendelijke hardloopster uit Amstelveen met Franse roots maakte we even een praatje en plaatje 🙂 – Christine liep vandaag de halve marathon dus zij kon nog even relaxen. We wensten elkaar “bon chance’ en ik liep met René het startvak in. Mr. Bolletjesshirt zou, net als ik, voor een tijd zo rond de 4 uur gaan.

Klaar voor de start

09:00u, het startschot en de menigte zette zich in beweging. Weinig wind, een graad of 10 met af en toe wat miezerregen, eigenlijk wel mijn hardloopweer. Via de woonwijken van Amstelveen liepen we richting het Amsterdamse Bos en daar, op het 3KM lag een bekende man op de grond. Het was Bjorn met zijn camera in de aanslag, altijd goed voor mooie actiefoto’s. René zag ik zo’n 100 meter voor mij uitlopen en ik wist toen al dat ik hem niet bij zou gaan houden, laat staan inhalen. Mijn tempo was eigenlijk ook aan de hoge kant, 5:10 – 5:15 min/km waar ik eigenlijk 5:40 min/km zou moeten lopen. Nou ja, het ging lekker dus waarom ook niet, dan bouwde ik in ieder geval een lekker marge op als het op het einde van deze marathon niet meer zo lekker zou gaan…

Het bos in! Foto: Bjorn Parée

Dat Amstelveen een stad vol met expats is bleek vandaag ook bij de marathon. Lopers uit 38 landen liepen vandaag mee en zo liep ik lange tijd in de buurt van Spaans sprekende lopers. Op het 11KM punt verlieten we het bos en gingen verder het oude dorp van Amstelveen, leuk langs een oude spoorbaan richting het zuiden. Veel vriendelijke vrijwilligers die je de juiste kant op stuurden en het verkeer tegenhielden.

Het bos weer uit! Foto: Bjorn Parée

Met een gemiddeld tempo van 5:20 min/km kwamen we aan op de Startbaan, of liever gezegd, bij AV Startbaan, de atletiekclub van Amstelveen en mede organisator van deze marathon. Een rondje over de baan mag natuurlijk niet ontbreken en onder luide muziek liepen we 3/4 van de 400 meter om daarna weer terug te gaan richting het parcours door Amstelveen. We liepen naar de rand van de stad, dit stukje kende ik want ik was hier al eerder geweest met mijn trainingen vanaf en richting het kantoor in Uithoorn. Inmiddels tikte ik de 23KM aan, hier maakte we een lusje om de exacte marathonafstand te garanderen en daarna ging het door de polder naar Uithoorn. Op dit fietspad liep ik vaak met collega Frank om even weg te zijn van de de drukte van het werk. Wind tegen, gunstig dacht ik nog, dan heb ik straks wind in de rug langs de Amstel op de terugweg.

Rondje over de (start)baan

Even een sanitaire stop, de Spaanse lopers zag ik voorbij gaan en ook een man in een bruine sweater en katoenentrainingsbroek waar ik lange tijd bij in de buurt liep. Mijn tempo valt terug richting de 5:30 maar mijn gemiddelde tempo was nog steeds ruimschoots genoeg om onder de 4 uur te eindigen. We liepen Uithoorn uit en met de Amstel aan de rechterzijde moesten we van het 30 tot het 35KM punt langs deze rivier terug lopen. Er vielen grote gaten tussen de lopers, af en toe haalde ik een loper in maar meer lopers gingen mij voorbij.

In Uithoorn ging het niet zo soepel meer

5:30 lukte niet meer, het was eerder 6:00 min/km en bij 35KM was de koek wel een beetje op aan het raken. Wat was er nou leuk aan marathons lopen? Het was meer dribbelen of sloffen maar het leek echt niet meer op hardlopen. Ik probeerde mijn gemiddelde tempo niet verder op te laten lopen dan 5:44 min/km en was ondertussen druk aan het rekenen. Als ik nu in ieder geval 6:15 kan blijven lopen gaat die 3:59 nog lukken maar dan moet ik niet gaan wandelen.

Het te snel starten en te lang op een te hoog tempo lopen begon nu zijn tol te eisen. Bij 38KM ging het niet meer en wandelde ik af en toe even. Rondjes van 7:00 en zelfs 7:30 min/km deed de 4 uur grens in rook opgaan. Het is niet anders, dan maar gewoon gezond finishen zoals oud-haas Frank altijd zegt.

Ik liep een fietstunneltje in richting het stadshart, nog 1000 meter stond er op een bord maar wat kan 1000m dan lang duren. Ik zag lopers voorbij wandelen die hun marathon medaille al omgehangen hadden gekregen, ik moest nog 500 meter sloffen. Eindelijk, de finishstraat! Ik liep richting het finishdoek en hoorde en man langs de kant roepen: “Je bent er bijna, wel even lachen voor de foto” – hij had gelijk, mijn zure blik moest wel even anders en zijn opmerking deed mij zeker doen lachen.

Marathon 63 in the pocket

Handen de lucht in en daar was de eindstreep, 4:04:51 was mijn eindtijd. Marathon nr. 63 is een feit. Ik liet de medaille mij omhangen en nam wat stukje sinaasappel om deze even zittend op een bankje op te eten. Inmiddels stond de volgende groep lopers alweer klaar (10km?). Ik zag geen bekenden meer en vroeg aan een vrijwilliger of hij nog een foto wilde maken. Daarna haalde ik mijn rugzak op, even opfrissen en weer terug wandelen naar de camper.

De Lentemarathon is een goed organiseerde loop met een leuk parcours. Voor het publiek was een lentezonnetje leuker geweest maar hé, dat is niet iets wat je als organisatie in de hand hebt. Nu op naar marathon nr. 64 en dat wordt er eentje die ik elk jaar wil lopen, de Leiden Marathon. Ik zie je, wellicht, op zondag 14 mei in de stad waar ik geboren ben, lang, lang geleden 😉