Dijkloop Delfzijl
Begin 2024 zag ik op de website van ProRun een leuke uitdaging: de 12 provincies. Loop in elk van onze 12 provincies een 10, 21 of 42KM wedstrijd en verdien (nou ja, koop) daarmee de 12 provincies medaille. Nu loop ik bijna geen 10 of halve marathons meer maar 4 marathons per jaar, dat dan weer wel.
Voor de marathon-uitdaging mocht je je marathons van 2023 meetellen en laat ik nou, echt heel toevallig, mijn vier marathons van vorig jaar in vier verschillende provinces gelopen hebben: Amstelveen in Noord-Holland, Leiden in Zuid-Holland, Etten-Leur in Noord-Brabant en Abcoude in Utrecht.
In 2024 heb ik ze wel bewust gekozen, dus geen Leiden Marathon maar wel Enschede in Overijssel, de Slachtemarathon in Friesland en de Kustmarathon in Zeeland. De laatste marathon van 2024, daar gaat deze blogpost over, is de marathon in de provincie Groningen. Veel is er niet te kiezen in Groningen: de Martini Marathon, ruim 105 rondjes over een atletiekbaan, gaat gaat mij iets te ver. De keuze viel op die andere marathon, de Dijkloop in Delfzijl.
Een behoorlijke reis, bijna 3 uur rijden van Alphen aan den Rijn naar Delfzijl met de start om 10:00 uur op zondag 15 december. Dat vraagt om een overnachting in onze Campr_Liev. Vlakbij Delfzijl is boerencamping “De Leeuw”. Deze kleine camping is in de winter gesloten maar na even te hebben gemaild met de eigenaar kreeg ik terug: “Je kunt hier wel overnachten hoor en als het niet te hard vriest kun je ook nog douchen hier” 🙂
En zo vertrok ik, zaterdagmiddag richting Delfzijl. Bij Assen de N33 op en daar op de borden wordt Eemshaven (het keerpunt van deze marathon) genoemd: nog 72KM… het lijkt wel een reis naar het einde van de wereld. Tegen half 6 kom ik naar bij Camping de Leeuw. Ik mag zelf een plekje uitzoeken en parkeer de camper in het gras, vlakbij een stroomaansluiting. Aangezien we (nog) geen standkachel in de camper hebben heb ik wel stroom nodig voor het elektrische kacheltje.
Ik haal mijn fiets uit de camper en rijd naar het centrum om even de startplek van de marathon te bezoeken en zo gelijk de fietsroute er naar toe uit te proberen. De Dijkloop is, zoals de naam het al zegt, een marathon over de dijk. Je start bij het uitzichtsplatform aan de Eems, vlakbij het centrum, en loopt, over de dijk richting Eemshaven. Na 21.1KM draai je om en loop je dezelfde weg weer terug. Weinig spannend en verdwalen zit er dus niet in. De weersverwachting voor de marathondag is: 6 graden maar door veel wind een gevoelstemperatuur van 2 graden. Mmm.. veel wind.. op de dijk is er geen beschutting.. dat gaat nog wat worden morgen. Als ik weer bij de camper aankom spreek ik Edwin en hij adviseert mij de camper niet op het gras te zetten maar op het rijpad. Slim, want met alle regen die gevallen is zou de camper mogelijk te veel in het gras zakken waardoor ik er morgen misschien niet meer uit kom. Ik bedank hem dat ik hier in de winter mag en kan overnachten. Na mijn pastamaaltijd in de camper gaat de relaxstand aan en ga ik op tijd slapen.
De nacht in de camper was koud, 5 graden, maar mijn slaapzak is lekker warm. Bij het opstaan om 8 uur snel het kacheltje aangezet en ontbeten, brood gesmeerd en mij klaar gemaakt voor vertrek richting de start. Edwin is ook al wakker en wenst mij succes terwijl ik het boerenerf af fiets.
Bij de start kun je je startnummer afhalen, je tas inleveren en nog wat eten en drinken kopen. Daar zie ik ook Tamara, zij is inmiddels ook een marathonverslinder geworden en mag ook al een 100KM loop op haar lijstje afvinken. We kletsen even bij en wachten tot het 10:00u is. Ondertussen word ik herkend en aangesproken door Lydia Doornbos. Deze Groningse ultraloopster loopt marathons en ultra’s voor ontbijt! Zij heeft er inmiddels al 225 op haar naam staan, dan ben ik nog maar een broekie mijn mijn nr. 70 vandaag. Leuk om haar nu even in real-life te ontmoeten ipv op facebook.
Bijna 10 uur, de 67 (!) deelnemers aan de marathon afstand melden zich bij de start. 11 dames en 56 mannen. We lopen het fietspad omhoog naar de uitzichtsplatform en vervolgen daar boven op de dijk de route naar Eemshaven. Het eerste stuk is leuk, een wijde uitzicht op de Eems en de binnenlanden van Groningen en we hebben een soort van wind mee, lekker! Maar ja.. we weten dus nu al dat we straks, in de staart van de marathon, wind tegen zullen hebben.
Tot zo’n 12KM lopen we over de dijk maar nu gaan we een fietspad op en lopen langs de energiecentrales van Eemshaven. Overal windturbines en uitzicht op industrie… niet echt inspirerend. Na 16KM moeten we tegen de wind in richting het keerpunt. Man, dit is pittig.
De wind blaast en blaast hier op de open vlaktes van Eemshaven. Zelfs de verkeersregelaars lijken het erg koud te hebben. Over de Kwelderweg lopen we naar het 21.1KM punt, je zou het eerder de Kwellingweg kunnen noemen. Op een parkeerterrein van een bedrijf is het keerpunt. Ik bedank de vrijwilligers daar, neem een flinke slok warme thee en steek wat winegums in mijn kontzak. De verzorging onderweg is prima, genoeg te drinken en te eten wordt er aangeboden.
De kwelling van de laatste 6KM wordt nu een verlichting. We hebben wind mee! Yes! Ik zie Tamara samen met haar loopmaatje Nico aankomen lopen en maak even snel een foto van hen in deze desolate omgeving. Al sinds het 8KM punt loop ik alleen en ook de terugweg naar de dijk loop ik in mijn eentje. Ik stop even voor een plaspauze op 27KM en ga weer door, nog even doorzetten en dit industriepark verlaten om bij 31KM weer op de dijk te komen. In de verte wordt het drukker met lopers. Zo’n 100 lopers doen mee aan de halve marathon en het keerpunt ligt voor hen op 10,5KM, wat op de terugweg voor mij zo rond het 33KM punt ligt.
Het is wel weer fijn om wat lopers om mij heen te hebben, minder fijn is het dat we ook hier behoorlijk tegenwind hebben. Ik stop nog even bij de verzorgingspost op 35KM neem de tijd om te drinken en eet een stuk banaan en een halve ontbijtkoek. Voor onderweg nog weer een paar winegums! Nu het laatste stuk van de marathon. Op zich loop ik lekker, in tegenstelling tot andere pittige marathons hoef ik geen stukjes te wandelen. Mijn starttempo lag zo rond de 5:20 min/km maar nu, met de wind is deze al gezakt tussen de 5:50 en 6:00 min/km. Nu volgt er 3KM met harde tegenwind en mijn tempo zakt naar 6:15 min/km. Ik zie op mijn nieuwe Garmin Venu 3 dat een eindtijd van 3:59 uur niet maar gaat lukken.
Vanaf 40KM maakt de dijk een kleine draai naar links waardoor de wind niet meer van voren maar van schuin achter komt en kickt volgens mij de cafeïne van mijn laatste gelletje in. Ik kan weer versnellen naar 5:45 en haal nog wat halve marathon lopers in en zie het Eemshotel en verderop de finish in zicht komen. Er wordt nog even een foto gemaakt op het parcours en vlak daarna kan ik mijn Garmin stoppen! Marathon nr. 70 in de pocket met een tijd van 4:04:22, gek genoeg geeft mij Garmin een afstand van 42.75KM aan en daarbij vond ik ook dat het keerpunt niet op 21.1KM lag maar een stukje verder (21.5KM) – Nou ja, we laten het maar zo, tijden zijn niet meer zo belangrijk voor mij.
Terug bij het tentenkamp trakteer ik mijzelf op een lekker bakje snert en nog een warme gehakbal toe. Of het echt goed herstelvoer is weet ik niet maar het vult de koude maag na deze koude, winderige 42KM. Bij de tassengarderobe spreek ik nog een lokale hardloopster die de 21.1KM heeft gelopen en ze vraag mij of ik volgend jaar weer meeloop met de Dijkloop. Ik lach haar vriendelijk toe maar antwoord geef ik niet. Ben bang dat ik niet meer zo snel in deze uithoek van Nederland zal komen.
Ik pak mijn fiets en rijd weer terug naar de boerderij en maak, vlakbij de camping nog even een foto van de plek waar ooit het dorpje Ladysmith heeft gestaan. Sanne Meijer (geen familie voor zover ik weet) heeft daar een mooi verhaal over geschreven. Aangekomen bij Campr_Liev pak ik mijn schone kleren en neem een lekkere warme douche, terwijl het kacheltje de camper warm maakt. Na het douchen doe ik even een hersteldutje van 45min en maak daarna de camper weer klaar voor vertrek.
Voor Edwin en Esther laat ik een bedankbriefje achter op het prikbord in het toiletgebouw en rijd uitgerust Delfzijl uit. Op naar huis met weer een nieuwe medaille en de 8e provincie in het ProRun klassement. In 2025 ga ik, als alles loopt zoals het moet lopen, de 12 provincies voltooien. Limburg, Gelderland en Drenthe staan al gepland, nu alleen Flevoland nog maar ook dat komt vast goed. Je leest het, volgend jaar, allemaal hier. Voor nu: alvast een fijne jaarwisseling en gelukkig maar bovenal gezond 2025 gewenst!
>