Berenloop 2015

Toen in mei 2015 allerlei berichten op Facebook voorbij kwamen van loopmaatjes die zich hadden ingeschreven voor de Berenloop, de (halve) marathon op Terschelling, begon het weer een beetje te kriebelen bij mij. In 2009 en 2010 heb ik daar de marathon gelopen en, eerlijk is eerlijk, het is wel één van de mooiste 42,195KM van Nederland.

Om in mei nog mee te willen doen met de Berenloop is al een uitdaging. De meeste lopers regelen eerst een plek om te slapen en wachten daarna tot de inschrijving opengaat. Ik deed het dus precies anders om. Nu is de hele marathon niet gelijk vol en gelukkig was er ook nog plek voor mijn lief in de halve marathon. Missie 1 geslaagd. Nu missie 2: een plek om te overnachten.

Onderweg met mijn lief naar Terschelling - Voelt altijd als vakantie

Onderweg met mijn lief naar Terschelling – Voelt altijd als vakantie

In West Terschelling, waar de start onder de vuurtoren De Brandaris is waren alle hotels al vol, of betaalde je voor de overgebleven plekken astronomische bedragen. Halverwege het eiland, in Formerum vonden we een stacaravan op Camping Hekkeland, betaalbaar en compleet en we mochten na de loop ook nog even gebruik maken van de caravan om ons op te frissen voor dat we weer terug naar de boot zouden gaan. Tickets voor de overtocht hadden we niet nodig wat die zitten bij de startnummers…toch??

Toen ik, twee weken voor de start de startnummers per post ontving kwam ik er achter dat bij de loop op Ameland, de Adventurerun, er boottickets bijzitten maar dus niet bij de Berenloop. Met enige schaamte vertelde ik Merit dat ze gelijk had toen ze in mei zei dat ik aan de boot moest denken 🙂 Voor de overtocht naar het eiland op vrijdag was er nog genoeg keuze maar voor de tocht weer terug naar het vasteland op zondag zat alles vol.. nou ja, behalve dan voor de allerlaatste afvaart om 21:30 uur.. nou ja, dan maar optimaal genieten van onze lange tijd op het eiland 🙂

Een gezellig weerzien op het eiland met Frank - Hier samen met John en Ans

Een gezellig weerzien op het eiland met Frank – Hier samen met John en Ans

Op vrijdag 6 november stapten wij aan boord van de ‘langzame’ boot en kletsten bij met Hardlopendeboer John en zijn Ans die respectievelijk ook de hele en de halve marathon zouden gaan lopen. Een tripje naar de Waddeneilanden is altijd leuk. Zodra de boot vertrekt waan je je helemaal in vakantiestemming. In de haven van West werden we hartelijk verwelkomd door FrankRoadRunner die met zijn gezin al sinds het begin van de week op het eiland vertoefde. Hij liet ons het mooie Landal appartementen-complex zien waar hij maar ook John en Ans zaten. Dit was eerst het oude Hotel de Wereld waar ik in 2009 zat en daarna dus gesloopt is en opgebouwd is tot deze mooie plek om op het eiland te verblijven.

Even stoppen bij het café van Hessel in Hoorn

Even stoppen bij het café van Hessel in Hoorn

Daarna bracht Frank ons naar onze camping maar we moesten nog wat uurtjes volmaken omdat we pas vanaf 16:00u de caravan in konden. Verderop twee fietsen gehuurd (want die heb je gewoon nodig op zo’n eiland) en daarna op ontdekkingstocht. We ging richting het oosten van het eiland en maakte een tussenstop in Hoorn bij het cafe van Hessel, de Bruce Springsteen van Terschelling. Na een heerlijke lunch weer verder op de fiets richting het monument van Sil de Strandjutter. Deze bekende figuur uit de boeken en de gelijkname tv serie is een creatie van Merit’s overgrootvader Cor Bruijn. We waren dus op zoek naar een stukje van de ‘roots’ van mijn lief.

We hebben wel heeeeeuuul veel gefietst dit weekend!

We hebben wel heeeeeuuul veel gefietst dit weekend!

Fietsen over het eiland is leuk maar in dit weekend was het wel wat minder leuk want heel het weekend zou het hard waaien met stoten naar windkracht 8 en 9. Met de wind in de rug fietsten we tot we niet meer verder konden. Het fietspad houdt op bij het natuurgebied aan de oostzijde van het eiland. Daar hebben we even op het stand gewandeld en zijn we daarna verder gefietst richting Heartbreak Hotel en volgende het marathonparcours tot we weer in Formerum aankwamen… helaas hebben het momument van Sil niet gevonden…. In de stacaravan kwamen we, na wat speurwerk, er achter dat we echt letterlijk langs het momument gefietst zijn maar omdat het in een duinpannetje lag hebben we er overheen gekeken. Gemiste kans!

De bunkers bij het strand van Formerum aan Zee

De bunkers bij het strand van Formerum aan Zee

De volgende ochtend had ik een kleine route opgezocht. Van Formerum richting het strand aan de Noordzijde en via het zand richting het westen om dan via Midsland weer terug te lopen naar de camping. In de duinen van Formerum aan Zee vond ik de bunkers van WO-II waar de Duitsers hun geschut op zee hadden gericht. Deze zogenaamde Marjotstellung bestond uit luchtdoelbatterijen en bunkers voor de stationering van infanterie. Vanaf eind 1943 stond hier ook een Wurzburg-Riese radar, bedoeld voor het opsporen van (geallieerde) vliegtuigen en schepen. Leuk om even, al hardlopend, een stukje geschiedenis te ontdekken.

Mooi uitzicht over het strand van Formerum

Mooi uitzicht over het strand van Formerum

Onderweg waren de vrijwilligers van de Berenloop al druk bezig met het versieren van het parcours, al dan niet met pluche beren. Terug in de caravan vonden mijn lief en ik dat we eigenlijk toch terug moesten naar het moment, ondanks de harde wind en het plan dat we ook nog naar West Terschelling wilden. Met harde wind in de rug knalden we op onze fietsen richting Heartbreak Hotel en vonden daar het momument.

Het monument van Sil uiteindelijk toch nog gevonden!

Het monument van Sil uiteindelijk toch nog gevonden!

Na het fietsen met 40 km/u moesten we nu tegen de wind in naar West. Na al dat fietsen van gisteren en vandaag vonden we het echt niet leuk meer. Behalve de harde wind begon het ook nog te regenen en met de geachte dat we morgen 21 of 42KM moesten gaan lopen wilden we eigenlijk maar één ding.. terug naar de caravan! Maar goed.. toch maar doorgezet en in West even bijgekomen in een cafe’tje en langs gegaan bij John en Ans om daar een headsetje voor Merit te lenen.

In de avond fietsten we terug om te gaan eten bij een Italiaans restaurant in Midsland. Heerlijk om weer de wind in de rug te hebben maar toen we bij het overvolle restaurant aankwamen bleek dat we bij het verkeerde restaurant waren beland. “Ik wil niet meer tegen de wind in fietsen” zei mijn lief. “Waar is dat andere restaurant?” vroeg ze met enige wanhoop. De eigenaar antwoordde “eh.. dan moet je 3 kilometer terugfietsen naar West maar eh.. ik kijk wel even wat ik kan doen. Dat restaurant is van mijn vrouw dus we kunnen jullie hier ook vast wel kwijt” oefff.. wat een geluk! Het diner sloten we af met een Licor 43, want hé, de marathon is toch bijna 43KM? 🙂

Samen met Merit en Anneke op weg naar de start van de halve marathon

Samen met Merit en Anneke op weg naar de start van de halve marathon

Zondag 8 november, raceday! De zon kwam op maar de wind was zeker niet weg. Met flinke tegenwind fietsten we rustig richting de Brandaris en niet veel later liepen we bij onze vriendin en AAV’36 maatje Anneke het hotel binnen. Elk jaar is ze daar met haar moeder en zus om de Berenloop mee te maken en samen met Anneke liep ik met haar in door de straten van West. Ik wenste mijn lief en Anneke succes op de halve en om 12:00u, na de bekende harde scheepshoorn toeter gingen de duizenden lopers op pad.

AnnekeBerenloop
MeritBerenloop

De halve marathon kanjers met Anneke, Merit en Ans!

De halve marathon kanjers met Anneke, Merit en Ans!

De hele marathon-lopers mochten nog even relaxen tot 12:45 dus bij de Brandaris nog even bijkletsen met Laetitia en Wendelien, haar begeleidster op de fiets, Tamara, Thierry, John en Frank om daarna een plekje te zoeken in het startvak. Mijn doel vandaag: eindelijk weer eens onder de 4 uur. Onderweg zou ik wel zien hoe het ging. Met de wind in de rug gingen we het dorp door en richting de hoofdweg naar Midsland. Onderweg veel mensen met beren langs de kant en ook veel muziek. Het was weer lekker om hier te lopen. Na 6KM verlieten we de hoofdweg en gingen over de onbeschutte fietspaden richting Formerum.

De start van de marathon - Foto: organisatie Berenloop

De start van de marathon – Foto: organisatie Berenloop

Hier stond heel veel wind en werd het hardlopen met twee vingers in de neus, je zou het bijna dartelen kunnen noemen. Ik haakte aan bij een hardloper uit Gouda die lekker constant 5:00min/km liep en we raakten aan de praat. Hij liep hier zijn 4e marathon en was voor het eerst bij de Berenloop. Ik vertelde onderweg wat over het eiland en vooral over de loop en wat ons nog te wachten stond verderop in het parcours: duinpaden, strand, bospaden, vals plat en ja.. dat we op het 18KM zouden uitkomen bij het einde van het fietspad in oost…. en daar de wind tegen zouden krijgen.

Het 18KM punt, het einde van het fietspad op Terschelling

Het 18KM punt, het einde van het fietspad op Terschelling

Ik zei tegen Martijn dat ik tot 30KM bij hem zou blijven (als ik het tempo vol zou houden, ook tegen de wind in) en dat hij vanaf dat punt het alleen zou moeten doen. “Bij 30KM neem ik wat gas terug.” Hij vond het een goed plan en met een militaire cadans liepen we richting Lies, Hoorn en Oostereind waar het 18KM punt langzaam in zicht kwam. Nog steeds liepen we lekker 5:00min/km maar na de draai voelden we al gelijk de tegenwind en werd het voor je gevoel al een stuk kouder. Toch konden we het tempo goed vasthouden en liepen we lekker door. We haalden hier en daar wat lopers in en een bekende hardloper riep naar mij: “Hee RunningRonald, hoe gaat het?”, mijn antwoord was: “te hard maar ik zie wel hoe lang ik het volhoud” 🙂 – Op 19KM wees ik Martijn het monument van Sil aan en vertelde hem het verhaal van ons fietsavontuur van gisteren. Zo samen lopen was lekker en voor dat wij het wisten waren we bij het lastige stuk langs de “ijsbaan” van Terschelling, door het bos van Hoorn. Omhoog en met vol de wind tegen.. de Berenloop is afzien maar ook zo lekker!

De verzorging op 30KM. Hulde aan alle verwilligers van de Berenloop

De verzorging op 30KM. Hulde aan alle verwilligers van de Berenloop

Over de fietspaden richting Formerum om daar via een lusje door het bos en richting het strand weer richting het dorp Formerum te gaan. Hier liep ik gisteren ook al maar nu was het een stuk drukker, niet alleen met lopers maar ook met veel publiek. Het 30KM punt lag in Forerum, vlakbij camping Hekkeland. Hier wenste ik Martijn heel veel succes en zei dat hij moest proberen het tempo vol te houden. (Hij zou uiteindelijk op 3:35:32 met een dik PR binnenkomen, echt TOP!). Ik stopte bij de vrijwilligers op 30KM om even wat te eten, drinken en een praatje te maken, dit tot grote verbazing van de Terschellingers. “Meneer, moet u niet doorlopen, dit is toch een wedstrijd… waarom stopt u nu”. Toen ik vertelde dat dit marathon nr. 38 voor mij was en dat ik hier ben om te genieten boden ze nog wat te eten aan 🙂

In een wat rustiger tempo liep ik verder en werd ingehaald door Wendelien op de fiets en achterhaar de sterk lopende Laetitia. Ze liep ook op 5:00min/km en zo aan haar te zien ging ze dat wel volhouden. Ik wenste haar heel veel succes en had wel het idee dat ze in de prijzen zou vallen. En ja, ze werd 2e in haar categorie met 3:34, echt heel goed!

Het strand, altijd weer een lastig stuk in de Berenloop

Het strand, altijd weer een lastig stuk in de Berenloop

Het zwaarste stuk van de marathon kwam in zicht, het stuk van 33KM tot ongeveer 36KM over het strand. Het tempo liep terug zo rond de 6:00min maar dat was wel ok. Ik vond het strand af richting West lastiger. Ook hier weer vol de wind tegen en ik kreeg het nu echt koud. Ik stopte heel even bij de drankpost en werd hier herkend door een vrijwilliger. “Heb ik jou hier niet eerder gezien?” Ja, toen was ik maf aan het doen met John in 2010, zie deze foto op 35KM Blijkbaar was zij dat nog niet vergeten 🙂

Even bijkomen van het stuk op het strand - Foto; Janke vd Schaaf

Even bijkomen van het stuk op het strand – Foto: Janke vd Schaaf

De kilometers van 35 naar 40 gaan via de Longway, door het bos richting West. Dit is nooit een lekker stuk, zo vals plat omhoog. Ik had het koud, mijn energie was op aan het raken en de wind was nog steeds een spelbreker. Even voor het 40KM stopte ik even bij twee meiden en een jongen en maakte even een praatje. Ze hadden alleen wijn bij zich en konden mij geen water aanbieden. Ook zij waren verbaasd dat ik even stopte 🙂 Op naar het 40KM punt en de laatste 2 kilometer door West. Het laatste stukje van de Berenloop is geweldig, je draait de winkelstraat in waar het publiek begint te joelen.

Bijna bij de finish! - Foto: Merit

Bijna bij de finish! – Foto: Ans

Daar, zo’n 300 meter voor de finish stonden Ans en mijn lief mij aan te moedigen en liep ik over de rode loper naar de finish. Op 3:48:20 stopte ik mijn Garmin. Gezien mijn (minimale) voorbereiding was ik erg tevreden met dit resultaat en liet ik tevreden de Berenloop medaille bij mij omhangen. Daarna kon ik mijn lief in de armen sluiten. Als iemand niet voorbereid was voor deze loop was Merit het wel! Ondanks dat heeft ze de halve marathon uitgelopen in 2:05 uur en een week later liep ze de 15KM bij de 7-Heuvelenloop! Ik vind je een bikkel lieverd!! Frank was wel de topper van vandaag met zijn 1e plek in zijn categorie (2:55) en liep ook nog eens zijn 50e marathon vandaag. Buitenaards goed!

De buit is binnen, marathon 38 zit er op!

De buit is binnen, marathon 38 zit er op!

Mijn runningjack had ik bij de Brandaris om een paal geknoopt en kon ik dus lekker aandoen om daarna een aantal bekers warme bouillon te drinken. Daar knap je van op na 42KM! We liepen samen richting onze fietsen en ik ging even douchen in de sporthal om daarna, met wind mee (yeah!) terug te gaan naar de caravan. ‘s Avonds hebben we toch maar de bus gepakt naar de boot. Dat fietsen, daar waren we nu wel klaar mee!

Het was weer genieten, daar op Terschelling. Een mooie 38e marathon op mijn lijstje!


>